چیستی وحی

وحی اصطلاحی، ارتباطی معنوی است که برای پیامبران الهی (علیهم‌السلام) جهت دریافت پیام آسمانی از راه اتصال با عالم غیب برقرار می‌شود. پیامبر، گیرنده‌ایست که پیام را به واسطه همین ارتباط و اتصال از فرستنده آن؛ یعنی خداوند، دریافت می‌کند و جز او هیچ کس شایستگی و توان چنین دریافتی را ندارد.[1]
وحی در قرآن کریم معنای وسیع‌تری دارد. چون همه موجودات در فرهنگ قرآن، از علم و شعور برخوردارند و همه می‏‌توانند از سنخ وحی و الهام بهره‌‏ای داشته باشند.
ممکن است، خداوند گاهی از راه وحی يا الهام، حقيقتی را به انسان، فرشتگان، حيوانات و حتی جمادات اِلقا و تفهيم كند.

وحی، غالبا از سنخ علم و ادراک است. آن هم نوع ويژه‌ای از ‌ادراک حضوری. گاهی وحی از سنخ علم حصولی می‌شود. گاهی هم  از سنخ تصميم و عزم عملی است؛ در قبال تعليم و جزم علمی. یعنی گاهی اراده انجام كاری از راه وحی حاصل می‏‌شود.

____________________
[1]. دانشنامه ویکی فقه، وحی.

[2]. آیت الله جوادی آملی، وحی و نبوت در قرآن، ص53.