شرور

وجود شرور در عالم لازمه محدودیت عالم مادی است، وجود و پیدایش این عالم خیر کثیری را به همراه دارد که شرور اندک، نمی‌توانند نافی حکمت خلقت عالم بشوند.

-خدای متعال در قرآن کریم می فرماید:((إِنَّ شَرَّ الدَّوابِّ عِنْدَ اللّهِ الصُّمُّ البُکْمُ الَّذِینَ لا یَعْقِلُونَ)).(۱).«همانا بدترین جنبندگان نزد خدا، کران و لالانی هستند که نمی اندیشند». خدای متعال انسانی را که نمی اندیشد و از قدرت تعقل بهره نمی گیرد با عنوان بدترین موجود زنده یاد می فرماید، گروهی که از قدرت تفکر بهره نمی گیرند نه به عنوان بدترین انسان و حیوان بلکه از حشرات نیز پست تر خواهد بود.

ملحدان و خداناباوران باید بدانند که با نگاه کلان، خداوند آفریدگار همه‌ چیز است و آنچه که مصیبت و رنج در عالم هستی نامیده می‌شود، مربوط به زندگی انسان می‌شود. انسان‌ها نیز باید با مدیریت صحیح و بهره‌مندی از قدرت اندیشه، نه سمت ظلم بروند و نه در برابر ظلم و ستم کرنش کنند.

خداوند حکیم است و وجود شرّ را اراده نمی‌کند و فلسفه شرور طبیعی در خلقتِ عالم ماده و شرور اجتماعی در اختیار انسانی نهفته است.

آنچه که باید به آن به‌صورت ویژه نگریست و با چشمانی نگران آن را دنبال کرد، آینده جامعه‌ای است که به‌عنوان مخاطب با این‌گونه محصولات فرهنگی غربی، سروکار دارند.

 شر در این عالم قلیل و خیر کثیر است؛ یعنی شما عالم را خیر می بینید و گاهی یک شری هم می بینید که این شرور نیز در حقیقت خیر می باشند.

در فلسفه اسلامی اعلام می‌شود که «شرّ» اصلاً موجود نیست، پس این همه شروری که در اطراف خود می‌بینیم و با عدم نیز یکسان نیست، چه می‌شود؟!

امام هادی علیه السلام

هرکس خودش در نظرش بی مقدار باشد از شرّ او ایمن مباش.

اختیار در سراسر جهان حکم‌فرماست.

جهان مادی که ما توشیم، جنسش به گونه ای هست که بین عناصر اون درگیری و مزاحمت به وجود مییاد و در نتیجه شر به پا میشه؛ لذا لازمه‌ی دنیا وجود شر قلیله.

شر یا نا ملایماتی که ما در این عالم احساس می کنیم چیزی نیست جز مسیری برای رسیدن به خیرهای بسیار عالی و مهربانی الهی.

-خیر، عین هستی و شر، عین نیستی است و این دو در یک موجود واحد محدود فرض می‌شوند و ذهن، شر را از حدود عدمی این موجود انتزاع می‌کند.