محتوای قرآن کریم

دستگاه های تولید محتوا را تقویت کنید

کم مهری به قرآن کریم حداقل در سده‌های منتهی به زندگی علامه در میان طالبان علوم دینی به چشم می‌خورد و این ضعف قابل انکار کامل نبود، اما باید در نظر داشت که: در سال‌های اخیر تلاش شده تا این ضعف به تدریج از بین برود.

چون معنای آیه در همه قرائت‌ها تقریباً یکی است، نیازی نیست که یک قرائت را به قطع و یقین بر دیگر قرائات ترجیح دهیم. ولیکن قرائت مشهور که همان «تُفَتَّحُ» و «الجَمَلُ» است، بر دیگر قرائت‌ها مقدّم است.

معتقدان به تحریف جزئی قرآن - با آن‌که عقیده‌شان نادرست و باطل است - اما  منکر ضروری دین نیستند.

مراد از پیوستگی آیات، وجود نوعی ارتباط معنایی میان اجزای آن است که آن‌را از گسستگی، ناهماهنگی و پریشانی در هدف یا موضوع حفظ می‌کند، مانند: 1. پیوستگی در بیان حقایق، 2. پیوستگی در هدف (هدایت بندگان)، 3. پیوستگی آیات یک سوره، 4. پیوستگی آیاتی که با هم نازل شده‌اند.

همواره نباید به «ظن» و «گمان» با دیده منفی نگریست. بیشتر رفتارهای مردم با اعتماد به ظن و گمان قوی انجام می‌شود و در آیات بسیاری از قرآن کریم نیز عمل به «ظن» و یا «گمان قوی» در طراز عمل به «علم» قرار گرفته است.

تطبیق شخص یا اشخاصی بر مفهومی از آیه یا آیاتی از قرآن، نیازمند تخصص علمی در زمینه تفسیر و علوم قرآنی می‌باشد؛ زیرا ممکن است در مواردی و بدون چنین دانش و تخصصی، این جری و تطبیق موجبات اتهام و تخریب کسانی را در جامعه اسلامی فراهم نماید.

این‌که دانشمندان اسلامی این مطالب علمی را در صد سال پیش بیان کرده یا نکرده باشند، تغییری در اصل مطلب ایجاد نمی‌کند، مثلاً این‌که در قرآن ماه را نور و خورشید را چراغ و منبع نور معرفی کرده، دانشمندان قرون ابتدایی اسلام نمی‌توانستند درک درستی از آن داشته باشند

 تلاوت هر بخشی از قرآن دارای پاداش فراوانی است، که در خود قرآن نیز بدان توصیه شده و از طرف دیگر با توجه به «اخبار من بلغ» می‌توان در انتظار پاداش‌های خاص وعده‌داده شده در این روایات نیز بود.
 

در اصطلاح قائلان به صرفه این واژه به معنای این است که: خداوند مردم را از آوردن کلامی مانند قرآن منصرف می‌کند و قدرت و عقول آنان را از توانایی برای آوردن کلامی مانند قرآن عاجز و ناتوان می‌کند.

با توجه به این‌که اختلاف معنایی ایجاد نمی‌کند تا مفهومی نادرست از قرآن فهمیده شود، قرائت هر دو نقل صحیح در نظر گرفته شده است، و بر اساس برخی فتاوا در نماز هم می‌توان از هر کدامشان استفاده نمود.

 ظاهر قرآن براى همگان قابل فهم است؛ زیرا از کلمات و عبارات غامض و پیچیده و نامأنوس عرب استفاده نکرده و از لهجه‏ ها و پیچ و خم آنها به دور است، بلکه با هر لهجه‏ اى، مفهوم است و معنا دارد.