کاهش جمعیت

-امروزه به دلیل تغییر سبک زندگی، تک فرزندی در میان زوجین و خانواده‌ها رواج یافته است، اکثر زوجین یا تمایلی به فرزندآوری ندارند و یا تنها به یک فرزند بسنده می‌کنند.

نقش یونسکو کمک به توسعه پایدار، فرهنگ و صلح جهانی بود که از طریق آموزش شهروندان و تبادل آزاد اندیشه‌ها با همکاری کشورها شکل می‌گرفت؛ اما وقتی قرار است غرب، مفسر واژه حقوق بشر و کرامت انسانی و سازمانی چون یونسکو مجری آن باشد، طبیعی است مرزهای معنای اصطلاحات و وظایف جابه‌جا خواهد شد!

-نمونه های از کمک های بین المللی برای کاهش جمعیت در کشور ایران که توسط تعدادی از مراکز و نهادهای بین المللی صورت گرفته که قابل تأمل است 

فرزندآوری و ازدیاد نسل دارای فوائد فراوانی است و جوامع بشری با برنامه ریزی صحیح می‌توانند به این منافع دست یافته و جامعه را به سمت پیشرفت و اقتدار پیش برند.

از آن‌جا که بیکاری از موانع اصلی ازدواج جوانان است، باید قوانین به‌گونه‌ای تنظیم شود که مردان در اولویت جذب برای استخدام باشند.

با وجود موفقیت‌های چشمگیرعلم پزشکی در مورد ناباروری خصوصا در سنین میانسالی به بالا، اما نمی‌توان منکر وجود تفاوت بسیار در کمیّت و کیفیّت  باروری در سنین کهنسالی، با سنین جوانی شد. یافته‌های علمی دانشگاه مایو کلینیک آمریکا به این مساله پرداخته است.

نیروی کار جوان و فعال، پتانسیل خوبی برای به حرکت درآوردن چرخه تولید و صنعت کشور است؛ نمونه آن کشور بنگلادش است که با بهره‌برداری از فرصت پنجره جمعیتی، توانسته اقتصاد خود را متحول کند.

فیلیپین، جزو کشورهای با نرخ زادآوری و رشد جمعیت بالا بود اما توسعه‌طلبی اقتصادی و عدم زیرساخت کافی، باعث شد از 5 دهه پیش، روند کاهش جمعیت و تنظیم خانواده را در پیش گیرد؛ هرچند هنوز هم ظرفیت رشد جمعیت را دارد.

هرچند نیوزیلند، امکانات و سطح رفاه بالای زندگی دارد، اما  نرخ رشد و باروری این کشور در حال کاهش است؛ به‌طوری‌که ۳۰ سال طول کشید تا جمعیت 3 میلیون نفری آن در سال 1973 به ۴ میلیون نفر در سال ۲۰۰۳ برسد.

گرجستان تا قبل از فروپاشی شوروی، رفاه زندگی بالایی داشت؛ اما پس از آن، دچار بحران اقتصادی و همچنین کاهش جمعیت تا حد جمعیت منفی شد. با این وجود، ویژگی خاص این کشور، باور مردم مسیحی آن به رهبران دینی خود در تشویق به زادآوری در سال‌های اخیر است.

تازه‌وارد نتوانسته است به رسالت خویش، جامۀ عمل بپوشاند. 

نرخ باروری لهستان از سال ۱۹۵۵دچار افت شدیدی شده و تاکنون تاثیرات مخرب خود را بر تعداد و ساختار سنی جمعیت این کشور گذاشته که تاکنون با وجود سیاست‌های تشویقی، از بحران جمعیتی گسترده‌اش کاسته نشده است.