سلاماینکه طرف میخواد بیاد خواستگاری همش دست شما نیست. یعنی صرفا گفتن شما به خوانوادت کافی نیست. باید خود طرف اقدام کنه اونم نه خودش بلکه از طریق خونوادش. به طرف بگو پدرم با گفتن من راضی نمیشه. بهتره از طریق پدر و مادرت اقدام کنی. اگه بعد از اون باز هم مخالفت کردن من سعی خودم رو برای راضی کردنش انجام میدم ولی تا وقتی شما رسما اقدام نکنین من نمی تونم خیلی اصرار کنم.همزمان که اون اقدام کرد شما هم با پدرت صحبت کن و بهش بگو قرار نیست ما جواب قطعی بدیم. شما اجازه بده بیان ما یه فرصتی بهش میدیم برای پیدا کردن کار و ثابت کردن خودش. توی این مدت هم در موردش تحقیق می کنیم. اگه خوب بود که جواب مثبت میدیم و اگه نبود که ردش میکنیم. البته میتونید این حرف های رو از طریق مادرتون هم به پدرتان منتقل کنید.
ببخشید قسمت آخر سوال شما رو فراموش کردم پاسخ بدماگه واسطه ای که شما رو معرفی کرده بود از نزدیکان نبود و می تونستید بهش اعتماد کنید، از طریق همون می شد پیگیری کرد البته در صورتی که بدونید طرف نمیگه از طرف شما پیگیری میکنه و از جانب خودش این میگه. ولی با توجه به اینکه آشناس امکان اینکه نتونه این مسئله رو پیش خودش نگه داره هم وجود دارد. با این حال اگه فرد مورد اعتماد دیگری رو می تونید پیدا کنید که هم در جریان خواستگاری باشه و هم مطمئن باشه که نگه از طرف شما رفته، می تونید از طریق اون پیگیری کنید. البته نه به این صورت که برگرده بلکه مثلا می تونه بره پیش طرف و بگه قضیه چی شد؟ طبیعتا اون علت عقب نشنی رو میگه. بعد طرف میتونه از جانب خودش بگه اینطور که تو میگی هم نیست. به نظرم اینقد زود قضاوت نکن. یکی دو بار دیگه اقدام کن و بزار بیشتر با هم اشنا بشین. اون وقت تصمیم بگیر و ...اگه این نشد به نظرم به جای اینکه خیلی فکرتون رو درگیر برگشتن طرف کنید، بگردید علت اصلی عقب نشینی رو پیدا کنید و اون رو رفع کنید. چون اگه علت رفع نشه حتی اگه برگرده هم ممکنه دوباره نتونید نظرش رو جلب کنید. اگه بعد از اصلاح مشکل برگشت که چه بهتر ولی اگر برنگشت هم خیلی نگران نباشید. ایشالله با اومدن خواستگارهای بعدی می تونید یک مورد مناسب رو انتخاب کنید.
سلامبا توجه به مطالبی که گفتید ظاهرا طرف مذهبی متوسط است. یعنی به طور کلی فرد مذهبی است اما کمی به قول خودش در اعمال دینی کاهل و تنبل. برای فهمیدن این مسئله در کنار تحقیق، می توانید قبل از جواب قطعی کمی رفت و آمد های خانوادگی را بیشتر کنید و طی این رفت و آمدها، خصوصیاتی که از خودش گفته را تا حدودی راستی آزمایی کنید. البته همینکه تا این حدش را گفته می شود حدس زد که واقعیت را گفته. با این وجود آنچه در تصمیم گیری شما دخالت دارد صرفا پایین بودن سطح اعتقادی ایشان در این حد نیست. شما باید جوانب دیگر مسئله را هم در نظر بگیرید. به عنوان مثال شرایط شما و خواستگارهایی که تا الان داشتید و فکر می کنید در آینده داشته باشید تا حدود زیادی تعیین کننده است. مثلا اگر فکر می کنید با رد کردن ایشان مورد بهتری که وضعیت اعتقادی او قوی تر باشد پیدا می شود، طبیعی است که بهتر است منتظر همان باشد. اما اگر چنین احتمال نمی دهید قضیه متفاوت می شود.نکته دیگر اینکه اگر بنا بر این شد که ایشان را انتخاب کنید، نباید با این نگاه که او حتما تغییر خواهد کرد ازدواج کنید؛ چون هر چند احتمال تغییر وجود دارد، اما به همین میزان هم احتمال عدم تغییر یا حتی افت اعتقادی هم وجود دارد. لذا در صورت قبول کردن این ازدواج، باید ایشان را همانطوری که هست بپذیرید. منتها، هم برای بهتر شدنش باید تلاش کنید و هم مواظب اعتقادات خودتان باشید که تحت تاثیر او تضعیف نشود تا بتوانید این کمبود را برای تربیت فرزندانتان جبران کنید.در مورد اینکه ایشان علاقه ای به تحصیل ندارند، بستگی به میزان اهمیتی که شما برای این مسئله قائل هستید دارد. اگر این مسئله جزو ملاک های اصلی شماست؛ در حدی که اگر نباشد می دانید به مشکل می خورید، بهتر است با ایشان ازدواج نکنید. اما به طور کلی یعنی در غالب افراد چنین اختلافی مشکل ایجاد نمی کند.در مورد دوستانش هم جای نگرانی نیست. البته برای اینکه مطمئن شوید کمی بیشتر تحقیق کنید. منتها نقش شما بعد از ازدواج در کناره گیری ایشان از دوستان نابابش خیلی مهم است. اگر بتوانید همسر خوبی باشد و زندگی با عشق و نشاطی را برای همسر خود بسازید قطعا همسر شما هم انگیزه ای برای رفت و آمد با چنین دوستانی را نخواهد داشت.در مورد کمک به خانواده اش که اگر افراطی نباشد مشکلی ندارد. در مورد محل زندگی و رابطش با مادرش هم نمی شود قبل از ازدواج به طور قطعی پیش بینی کرد. ولی آنچه که معمولا باعث شکایت زن ها از وابستگی همسرشان به مادر یا خواهر یا ... می شود، به خاطر تصورات نادرستی است که از این رابطه دارند. زن ها گمان می کنند اگر پسر کمی بیشتر از حد معمول با خانواده مشورت کند یا رفت آمد داشته باشد، فردی وابسته و غیر مستقل است در حالی که این تصور درست نیست. چنین رفت و آمد ها و مشورت هایی اوایل زندگی طبیعی است و اگر زن مهارت های لازم زندگی را داشته باشد قطعا از این فرصت به ضرر خودش استفاده نمی کند. بعلاوه اینکه اگر احساس کردید رفت و آمد هایشان بی برنامه و غیر منطقی است، با کمی تدبیر و سیاست می توانید مشکل را حل کنید. در این باره این پست را مطالعه کنید: وابستگی زیاد همسر به خانواده‌اشپیروز و سربلند
سلامآفت هایی که شما در مورد شناخت طی یک هفته یا 6 ماهه مطرح کردید بعضا درست است. البته همه مواردی که نوشتید واضح نیست و نیاز به توضیح بیشتر دارد اما مسئلۀ محدودیت های خانواده در این مدت برای رابطه دختر و پسر؛ خودسانسوری و بعضا عدم شناخت کافی نیست به خود، موارد تایید شده ای است که روند شناخت را با مشکل مواجه می کند؛ منتها مسئله اساسی در این سوال این است که فرض سوال شما بر چنین روش شناختی متکی است که طرفین باید این مدت را برای شناخت پشت سر بگذارند در حالی که این روش یعنی مراوده های هفته ای و 6 ماه یک روش عام برای شناخت نیست؛ بلکه صرفا در شرایط خاص چنین روشی پیشنهاد می شود.همانطور که قبلا هم در مورد راه و روش های شناخت قبل از ازدواج بحث کردیم، به این نتیجه رسیدم که اولا شناخت صد در صد قبل از ازدواج حاصل نمی شود حتی اگر یک سال طرفین نامزد باشند ثانیا آنچه لازم و ضروری است شناخت کلیات است نه جزئیات؛ چون جزئیات جدای از اینکه در بیشتر موارد قابلیت شناسایی ندارند، امکان سازگاری در آنها وجود دارد و مشکل اساسی ایجاد نمی کند. لذا آنچه ما باید در شناخت دنبال آن باشیم، بررسی تناسب کلی طرفین در زمینه فکری اعتقادی اخلاقی و رفتاری است. بخشی از این کار به وسیله شناختی که قبل از خواستگاری از طریق واسطه و ... داده می شود حاصل می شود. بخشی از آن در صحبت هایی که طی جلسات خواستگاری صورت می گیرد. بخشی از آن هم با زیر نظر گرفتن رفتار طرف و خانواده اش طی همین نشست و برخواست های خانوادگی است. بعد از این، راستی آزمایی حرف های طرف به وسیله تحقیق می تواند جمع بندی نظر شما در مورد طرف باشد و معمولا با این کارها لزومی برای رابطه های طولانی مدت وجود ندارد؛ چون علاوه بر اینکه فایده چندانی ندارد، بعضا مشکلات بیشتری نسبت به آنچه شما عرض کردید هم ایجاد می کند.بله در مواردی ممکن است این روش پیشنهاد شود که آن هم باید با مشورت صورت گیرد؛ مثل جایی که طرف می گوید هر کاری می کنم، به خواستگاران خودم یا کسانی که به خواستگاریشان می روم احساسی ندارم. در این شرایط گفته می شود کش دادن جلسات و رابطه چند ماهه به احتمال زیاد مشکل شما را حل خواهد کرد البته با بیان حدود و ثغور آن.پیروز و سربلند
سلامخوشحالم از اینکه این دغدغه در ذهن شما ایجاد شده و سعی دارید اشتباهات گذشته خود را جبران کنید و همان کسی شوید که خدا می خواهد. قطعا همه ما خوب و بد را می دانیم و لذا بحث در مورد اینکه چه کاری خوب است یا چه کاری بد است تقریبا تکرار مکررات است. عمده مشکل ما این است که چرا نمی توانیم به خوب ها وفادار بمانیم و به بدها پشت کنیم. به نظرم اگر روی این مسئله بحث کنیم بی فایده نیست.به نظر شما چرا اینگونه است؟ چه چیزی باعث میشود با اینکه به بد بودن یا خوب بودن کاری یقین داریم، ولی بد را انجام می دهیم و خوب را ترک می کنیم؟چه راهکارهایی برای این معضل پیشنهاد می کنید؟
سلامدر اینکه روش شما برای انتخاب همسر درست نبوده حرفی نیست. این روش موجب علاقه و دلبستگی شده و لذا در این شرایط انتخاب عاقلانه شما تحت تاثیر قرار خواهد گرفت. البته این به این معنا نیست که فرد مورد نظر به هیچ وجه مناسب شما نیست بلکه منظور من شیوه کلی شما در این کار است.با این حال در شرایط فعلی قبل از اینکه به مشکلات مالی ایشان فکر کنید برای اینکه بتوانید تصمیم عاقلانه ای بگیرید باید میزان تناسب و تفاوت ها را مشخص کنید؛ چون برای نداشتن پول چاره وجود دارد؛ مثلا می توانید مدتی صبر کنید یا از پدرتان کمک بگیرید؛ منتها در مورد تناسب ها خیر. اگر در جمع بندی نهایی به این نتیجه رسیدید که تناسب های لازم را با هم ندارید، چاره ای جز فراموش کردن ایشان نیست؛ چون عشق و علاقه به تنهایی برای ازدواج و خوشبختی کافی نیست؛ بلکه آنچه ضامن خوشبختی شما است عشقی است که پشتوانه عقلی داشته باشد.برای اینکه این موارد را بررسی کنید اولین معیار، بررسی تناسب فکری و اعتقادی است. چون شما 3 سال است که در ارتباط بودید به نظر می توانید در این باره قضاوت کنید. اگر از این جهت تناسب داشتید، بررسی تناسب رفتاری و اخلاقی نیازمند این است که اخلاق و رفتارتان به خصوص ایشان با بررسی دقیق تری مشخص شود. علت آن هم شرایطی است که ایشان در ان بزرگ شده است. لذا پیشنهاد می شود برای این مسئله حضورا به یک مشاور مراجعه کنید.منتها قبل از این کار جلب رضایت خانواده ها ضروری است. البته ظاهرا خانواده ایشان که مشکلی ندارند. در مورد خانواده شما اگر طبق چیزی که فرمودید پدرتان منطقی باشد، به او بگویید چنین علاقه ای بین ما ایجاد شده منتها چیزی که من از شما می خواهم این است که به من در این باره کمک کنید. اگر بدون دلیل بخواهم او را فراموش کنم قطعا شدنی نیست و وقتی فراموش نشود زندگی آینده من را با مشکل مواجه می کند اما اگر بدانم چرا باید فراموشش کنم، احتمال بروز مشکل به حداقل می رسد. لذا از شما خواهش می کنم اجازه دهید طرف به خواستگاری بیاید و به او این فرصت را بدهیم که خودش را ثابت کند. اگر در کلیات به تفاهم رسیدیم، در مورد تناسب های اخلاقی و اینکه فرزند طلاق است و ... طبق پیشنهادی که مشاور داده اند به مشاوره می رویم و ...البته نکته ای که فراموش کردم عرض کنم این است که یکی از شرایط لازم برای ازدواج شما با ایشان علاوه بر وجود تناسب های گفته شده، میزان تحمل شرای اقتصادی ایشان است. ممکن است در زندگی با ایشان مجبور شوید از خیلی از خواسته هایی که در زندگی کنار پدر و مادر خود به راحتی به دست می آوردید، بگذرید. لذا حتما در این باره هم فکر کنید. امتحان عملی این مسئله هم می تواند با محروم کردن امکانات رفاهی که الان دارید انجام شود. خود را مدتی از آنها محروم کنید و فرض کنید در شرایطی متفاوت زندگی می کنید و بعد میزان سازگاری خود را بررسی نمایید.در مورد برادر ایشان هم از لحاظ ژنتیک و تاثیر روی فرزندان شما باید به مشاور ژنتیک مراجعه کنید. اما از لحاظ های دیگر مثل حمایت ایشان از برادرش و ... می توانید روی قولی که می دهد حساب کنید. منتها خود را آمادۀ کمک کردن به او هم بکنید چون ممکن است ایشان در شرایط خیلی حاد قرار بگیرد و امکان عمل کردن به قولش وجود نداشته باشد. لذا در آن شرایط همکاری و سازگاری شما علاوه بر اینکه یک کار انسانی است، برای حفظ رندگی نیز لازم و ضروری خواهد بود.پیروز و سربلند
سلاماین موضوع قبلا بحث شده است.مطالب مرتبط:راه شناخت در ازدواج سنتی و اینترنتیدر انتخاب همسر راههاي شناخت فرد مقابل و خانواده اش كدامند توضيح دهيد؟رابطه برای شناختچطور میشود باطن افراد را شناخت؟ارتباط و دوستى قبل از ازدواج، شناخت كامل را تأمين مى كند؟ازدواج ،هندوانه اي بدون شرط چاقو!طرح سوال، راهی برای شناختچطور تو این مدت کم میشه همدیگرو شناخت؟
صفحه‌ها