14:44 - 1394/04/29
سلام.با همسرم یه مشکل دارم که هروقت من ناراحتش میکنم نمیتونم از دلش دربیارم و آرومش کنم ولی هروقت من ناراحت شدم ازش در عرض کمتر از ده دقیقه انقد خوب دلجویی میکنه که زود یادم میره ناراحتیمو،اما من از اول سر همین مشکل داشتم و همه ی دعواهامون برای همین بوده،خیلی هم باهام حرف زده که اینجور موقعا باید چیکار کنی اما هر بار نمیشه و آخر خودش ناراحتیشو فراموش میکنه.اما ایندفعه خیلی عصبانی شده فکر میکنه من حواسم بهش نیست و ناراحتیش برام مهم نیست هرچی هم با محبت باهاش حرف میزنم سرد جوابمو میده..خیلی حالم داغون شده،راهنماییم کنین که چیکار کنم؟
انجمن‌ها:
http://btid.org/node/69483
جمع بندی بحث:
اولا تلاش کنید کار خطایی انجام ندهید.
ضمنا در صورت سوء تفاهم به او در یک حالتی که آرامش دارد،توضیح دهید.(خوب در این صورت نیازی به عذر خواهی نیست،هر چند می توانید در حد یک ببخشید بگویید،ولی بگویید که من خطایی نکرده‌ام،بلکه سوء تفاهم شده)
در صورت ناراحتی بلافاصله از او نخواهید و اصرار نکنید که ببخشد،البته سعی کنید با محبت و احترام و به صورت عملی جبران کنید،البته به صورت لسانی بگویید ببخشید،ولی التماسش نکنید.
رفتار و برخورد خودتان را خوب بکنید،و به ایشان هم فرصت بدهید.
خیلی هم بلافاصله انتظار نداشته باشید بگوید: چشم،می بخشم.این تصور اشتباهی است.
یک بار بگویید ببخشید،و منتظر پاسخ او نباشید .
رفتار عادی از خودتان نشان دهید.
منتها کاری نکنید که از کسی معذرت خواهی بکنید.
موفق و موید باشید.
با سلام
روحیه و عواطف خانم ها با مردان خیلی فرق می کند،در حقیقت ساختارخلقت زن وشوهر با هم فرق دارند.
ولی به هر حال شما اولا سعی کنید ناراحتش نکنید،خصوصا به چیزهایی که خیلی حساس هستند،سعی کنید تکرار نکنید،اما در صورت اشتباه هم سعی کنید،در مقابل حرف های او که خیلی ناراحت هست، اولش اصلا جواب ندهید،اگر دلیلی هم دارید با ادب و احترام بگویید.
بر فرض هم سوء تفاهم شده بگویید من منظوری نداشتم.
بلافاصله هم انتظار نداشته باشید که به سرعت آن شدت ناراحتی ایشان هم از بین برود.
به او فرصت بدهید.
(هر چند چنین رفتاری از سوی همسرتان هم، زیاد قابل تعریف نیست)
به همان برخورد خوب و مناسب خودتان ادامه بدهید، و خیلی هم قضیه را بزرگ نکنید، و در عین محبت و علاقه رفتار عادی از خودتون نشان بدهید.و مختصر صبر کنید،بتدریج این موضوع حل می شود.
(البته در یک شرایط دیگری که در فضای عاطفی و صمیمی هستید از چنین رفتارش به طور غیر مستقیم انتقاد کنید)
(اگر اشتباهی را مرتکب شده اید،بگویید ببخشید،معذرت می خوام و با برخورد خوب و مناسب همراه آرامش جبران کنید)
خیلی التماسش نکنید.
همین التماس بیش از حد هم در برخی از موارد مناسب نیست و به جای اینکه طرف اشتباه را بپذیرد و رفتارش را عوض کند،و ببخشد،
بیجا و بیخود قضیه را کش می دهد.و شما خودتان اذیت می شوید.
البته فراموش نکنید:
کاری را مرتکب نشوید که مجبور به التماس افتادن و طلب بخشش از کسی(و لو شوهرتان) داشته باشید.
حتی در روایت اشاره شده که شخص مومن ( معمولا)خطایی نمی کند که مجبور به طلب بخشش از کسی را داشته باشد.
موفق و موید باشید
چقد قشنگ و منطقی جواب دادین.ازتون ممنونم.
