بنا به دوستی هایی که دیدم و شنیدم در بارشون همش نهایتا به منجر به جدایی میشه و یک بار روحی بسیار مخربی رو طرفین
مخصوصا دختر میذاره . الان اگه از این نمونه ها بخواین توی همین نت پر هستش از اینجور دخترا که پسره از احساساتش سو استفاده کرده یه مدتی اومده بعدش ولش کرده
برای پسره شاید هیچ اهمیتی نداشته باشه اما همچنان دختره داره اشک میریزه /
ولی در حدی که وابسته هم نشن و در حدود 3الی4 هفته باشه تا اگه اخلاق ها به هم خورد از لذت صدا و حتی نگاهاشون بعد ازدواج کم نشه.(البته اگه یکی از اعضای خانواده بدونه بهتره)
ولی اگه نشد همش کشکه دوستی بعدش ازدواج چون هیج پسر و دختری که پایشون دوستی باشه به هم نمیرسن یعنی اصلا ازدواج نمیکنن.
با تشکر از دوستانی که با نظراتشان در این پست مشارکت کردند نتیجه گیری نهایی: ارتباط یا همان دوستی قبل از عقد یا ازدواج شرعا حرام می باشد، برخلاف تصور بعضی از افراد و خانوادها که فکر می کنند چون فرزندشان یا..قصد ازدواج در آینده را دارند پس دوستی و ارتباط اشکال ندارد . این در حالی ست که ارتباط با نامحرم شرعا حرام است و فرق نمی کند که به هر نیتی و هدف یا شکلی که باشد، همچنین بسیاری از این ارتباط ها به ازدواج هم ختم نمی شود. اما اینکه شرعا حرام است، چون این گونه ارتباط ها بین پسر و دختر، دارای آسیب های فراوانی می باشد، از جمله پیدا نکردن شناخت کامل طرفین از همدیگر است، چون وقتی ارتباط صورت می گیرد، علاقه و عشق هم به وجود می آید و با وجود علاقه قبل از عقد دیگر طرفین نمی توانند انتخاب عاقلانه ای داشته باشند و غالبا انتخابشان عاشقانه می شود، به بیان دیگر علاقه ای که بخاطر ارتباط به جود می آید منجر به نادیده گرفتن عیوب طرف مقابل می شود و درصورت دیدن عیوب آنها را نادیده می گیرند و اینها حاصل علاقه ارتباط قبل از عقد است ، درصورتی هم که ازدواج صورت بگیرد، بعد از مدتی که آتش عشق فرو کش کرد، در آنصورت عیوبی که بخاطر علاقه نمی دیدند، دیده می شود و همین عیوب و ...باعث سرد شدن زندگیشان و بروز اختلافاتی ...خواهد شد. اکثر پسرها برخلاف دخترها هدفشان از ارتباط ازدواج نیست ، بلکه اهداف دیگری را دارند مانند سو استفاده از جنس مخالف و ..برفرض که هدفشان از ارتباط ازدواج باشد معلوم نیست خانواده ها رضایت به این ازدواج دهند و در بسیاری از موارد وقتی خانواده ها مخصوصا خانواده دختر وقتی از این ارتباط مطلع می شوند، بنای مخالفت را می گذارند .
بین دختر و پسر دوستی اصلا معنا نداره چه اینکه بگیم دوستی دختر پسر قبل ازدواج.قبل از ازدواج آشنا شدن از دو طرف خوبه و شناختی نسبت به هم پیدا می کنن ولی اینکه بگیم ما با هم بواسطه آشناییت قبل ازدواج دوست هستیم فقط یه بهانه هست واسه اینکه هم دختر هم پسر از با هم بودن لذت ببرن.همی پسرا و کمی دختران از رابطه دوستی قبل ازدواج فقط ارضای شهوت رو مدنظر دارن البته خودشون هم اینو میدونن ولی به ظاهر میگن نه ما دنبال شناخت هستیم.چه شناختیه که شب تا صبح لس ام اس با هم گشت و گذار و لمس بدن همدیگه؟اون پسرهایی که ادعا می کنن دوستی قبل ازدواج خوبه آیا حاضرن به خواهرشون بگن برو با فلان پسر دوست شو تا نسبت به هم شناخت پیدا کنین؟عمرا اگه راضی بشن.پس خودمون و دیگران رو گول نزنیم.توی این دوستی ها فقط دختران لطمه می خورن.وقتی پسر به اهدافش رسید با یه بهانه قطع رابطه و سراغ یکی دیگه میره.واسه شناخت راههای بهتری هست.
بین دختر و پسر دوستی اصلا معنا نداره چه اینکه بگیم دوستی دختر پسر قبل ازدواج.قبل از ازدواج آشنا شدن از دو طرف خوبه و شناختی نسبت به هم پیدا می کنن ولی اینکه بگیم ما با هم بواسطه آشناییت قبل ازدواج دوست هستیم فقط یه بهانه هست واسه اینکه هم دختر هم پسر از با هم بودن لذت ببرن.همی پسرا و کمی دختران از رابطه دوستی قبل ازدواج فقط ارضای شهوت رو مدنظر دارن البته خودشون هم اینو میدونن ولی به ظاهر میگن نه ما دنبال شناخت هستیم.چه شناختیه که شب تا صبح لس ام اس با هم گشت و گذار و لمس بدن همدیگه؟اون پسرهایی که ادعا می کنن دوستی قبل ازدواج خوبه آیا حاضرن به خواهرشون بگن برو با فلان پسر دوست شو تا نسبت به هم شناخت پیدا کنین؟عمرا اگه راضی بشن.پس خودمون و دیگران رو گول نزنیم.توی این دوستی ها فقط دختران لطمه می خورن.وقتی پسر به اهدافش رسید با یه بهانه قطع رابطه و سراغ یکی دیگه میره.واسه شناخت راههای بهتری هست.
اگه منظور از دوستي داشتن روابط عاطفي است اين مضرره...چون به هم وابسته ميشن و بعدا نميتونن واقعيت رو قبول کنن.
اما اگر منظور پيشنهاد اشنايه خوبه.. البته همين هم بايد پشتوانه شناختي داشته باشه مثلا در محيط کار يا دانشگاه بايد قبلا کمي با خصوصيات طرف اشنا شده باشي. نميشه تا يک کسي رو ديدي بگي من عاشق شدم.
علامت اينکه قصد يک نفر واقعا ازدواجه:
از جملات عاطفي استفاده نميکنه - هر دقيقه پيام نميزنه بگه بيا بريم فلان جا - مدام بدنش رو به بدن شما نميزنه - موقع حرف زدن حيا ازش ميباره - بعد از يک ماه مدام ميگه کي مياي (يا بيام) خواستگاري - اگه شما با جنس مقابل زياد حرف بزني ناراحت بشه - به هيچ وجه پيشنهاد رابطه جنسي نميده - اگر فهميدين باهم تفاهم ندارين نميگه فعلا رابطمون رو ادامه بديم عين يک خواهر و برادر
هیچ راه اصولی برای چیزی که از باطن غلطه وجود نداره. آشنایی اولیه ممکنه بیرون از خونه شکل بگیره ولی برای آشنای بیشتر به منظور ازدواج هیچ محیطی مثل جمع خانوادگی نیست. پس خودتون رو گول نزنید و به بهانه ازدواج ارتباط هایی خارج از خانه با طرف شکل بدید.
من با دوستی قبل از ازدواج مخالفم و به هیچ وجه از این طریق ازدواج نمیکنم. اما چند مورد افراد غیر مذهبی رو دیدم که از این طریق ازدواج کردند که اکثرا هم دانشگاهی هستند. اما مسلما دوستی خیابانی اشتباه محضه.
به نظر من بهترین نوع شناخت از طریق ازدواج سنتی بدست میاد قرار نیست که بلافاصله بعد از خواستگاری عقد کنن باید از کانالها و شیوه های مختلف تحقیق و مشاوره استفاده کنن و چند ماه رفت و آمد خانوادگی داشته باشن بهترین نوع شناخت با استفاده از تجربیات و راهنماییهای دلسوزانه خانواده مخصوصا پدر و مادر یا چنین فردی حاصل میشه.
به شخصه ازدواج از طریق معرفی رو ترجیح میدم البته حداقل یک جلسه قبل از خواستگاری رسمی در منزل با ایشون صحبت میکنم و اگر حداقل معیارهای منو داشت بقیه مراحل آشنایی با نظارت خانواده ها. البته متاسفانه الان فرهنگ وساطت کم رنگ شده.
اما اگر فردی که احساس کنم آدم خوبیه به خودم پیشنهاد آشنایی برای ازدواج بده آشنایی در حد صحبت با حفظ حریمها و به مدت محدود رو قبول میکنم. اما تا زمانی که ازش مطمئن نشدم یعنی قبل از خواستگاری رسمی و شناخت کامل خودش و خانوادش ارتباط احساسی و عاطفی برقرار نمیکنم.
به دو علت 1- این نوع ارتباطها مانع شناخت واقعی میشه.
2- اگر به هر دلیلی این ارتباط به ازدواج ختم نشه دختر لطمه میبینه و برای ازدواج آیندش ممکنه دچار مشکل بشه.
اگر این آشنایی با حفظ حریم ها و بدون ارتباط عاطفی باشه و به قول آقا یا خانم م م در محیط مناسبی مثل دانشگاه یا محل کار یا حتی غیر حضوری و دلیل پسر هم برای مناسب نبودن دختر منطقی باشه دختر هم قبول میکنه و مشکلی پیش نمیاد.البته امیدوارم پسر از اونایی نباشه که هر ماه یه دختر رو امتحان میکنن(جدی نگیرید)
مسلما هم دختر باید پسر رو بشناسه هم بالعکس. حتی بعد از خواستگاری و طی زمان شناخت و تحقیق تا قبل از عقد هم طرفین میتونن هر جا دیدن به درد هم نمیخورن کات کنن. به همین دلیله که میگن بهتره قبل از عقد ارتباط عاطفی و وابستگی و علاقه شدید ایجاد نشه.
اصلا کلا ارتباط با نامحرم حرام است ،حال اگر در قالب دوستی قبل از ازدواج هم باشد مثلا به این نیت که قصدشان ازدواج است باز همان حرمت باقی ست.
و علت حرمت هایی که شارع مقدس برای برخی از اعمال ما وضع کرده اند بخاطر ضرر داشتن و آسیب دار بودن اینگونه افعال برای انسانهاست مثلا همین ارتباط قبل از عقد مهمترین آسیبی که دارد این است که دوستی منجر به علاقه مندی می شود و علاقه مندی و عشق باعث می شود انسان طرف مقابل را خوب نشناسد و جلوی شناخت را می گیرید و همه می دانند شناخت از طرف مقابل در ازدواج چقدر مهم است و ...وقتی این عشقی که بواسطه دوستی به وجود امد ،منجر می شود بر فرض که شما طرف را شناختی که انسانی ست که با شما تناسب ندارد و سراپا عاصی و دارای عیوب فراوانی ست و...در اینجاست که این علاقه و احساس که به خاطر ارتباط و دوستی قبل از عقد به وجود آمده باعث نادیده گرفتن عیوب او شود و به راحتی از آن می گذاری و زمانی که عشق شما فروکش می کند کم کم این عیوب برای شما محسوس می شود و پی به اشتباه خود می بری که دیگر کار از کار گذشته و ضرر و زیانهایی که متوجه فرد می شود قابل جبران و بازگشت نیست،پس بهتر است از قبل انتخابی عاقلانه داشته باشیم نه عاشقانه این هم با دوستی و ارتباط و علاقه مندی های قبل از عقد و ازدواج منافات دارد.
اشتباهي بس بزرگه . يه جور جهشه و پر تاب در جهت رشدي منفي . ترجيح مي دم اين رشد رو فقط در كنار همسرم تجربه كنم تا شيريني خاطرات حتي لحظاتم منو رشد بده و بزرگ كنه ...واقعا دوستان چقدر تازه است و ناب حتي يه لحظه ي همسري.لحظه اي كه خدا هم مي خنده ...
به نظرم دوستی کمتر از سن 24 سال که اشتباهه محضه بیشتر از اون خب اگر شرایطشو دارن خواستگاری کنن چه کاریه دوست باشن ....در کل از هر 10 تا دوستی یکیش خوب باشه تو این سن ولی کمتر به نظرم از هر 100 تا یکی خوب درمیاد اکثرا خوب نیست بستگی به محیط آشنایی داره به فرهنگه اون شهرو منطقه به فرهنگ خونواده ها به عقایده دوطرف و شرایطه پسر و دختر از نظره مالی و اخلاقی و خیلی چیزای دیگه که اگر همون اول با خواستگاری اقدام بشه زودتر به جواب میرسن مثلا با خواستگاری به نظره من شناختیو که توی دوستیه یه ساله به دست میاری (در صورته صداقت داشتنه دوطرف تو دوستی)تو یه ماه میتونی بدست بیاری با خواستگاری.....
هر چند که فکر میکنم خیلی جذاب باشه
ولی خب درست نیست .
بنا به دوستی هایی که دیدم و شنیدم در بارشون همش نهایتا به منجر به جدایی میشه و یک بار روحی بسیار مخربی رو طرفین
مخصوصا دختر میذاره . الان اگه از این نمونه ها بخواین توی همین نت پر هستش از اینجور دخترا که پسره از احساساتش سو استفاده کرده یه مدتی اومده بعدش ولش کرده
برای پسره شاید هیچ اهمیتی نداشته باشه اما همچنان دختره داره اشک میریزه /
من به دوستی قبل ازدواج اعتقاد دارم
ولی در حدی که وابسته هم نشن و در حدود 3الی4 هفته باشه تا اگه اخلاق ها به هم خورد از لذت صدا و حتی نگاهاشون بعد ازدواج کم نشه.(البته اگه یکی از اعضای خانواده بدونه بهتره)
ولی اگه نشد همش کشکه دوستی بعدش ازدواج چون هیج پسر و دختری که پایشون دوستی باشه به هم نمیرسن یعنی اصلا ازدواج نمیکنن.
سلام
با تشکر از دوستانی که با نظراتشان در این پست مشارکت کردند
نتیجه گیری نهایی:
ارتباط یا همان دوستی قبل از عقد یا ازدواج شرعا حرام می باشد، برخلاف تصور بعضی از افراد و خانوادها که فکر می کنند چون فرزندشان یا..قصد ازدواج در آینده را دارند پس دوستی و ارتباط اشکال ندارد .
این در حالی ست که ارتباط با نامحرم شرعا حرام است و فرق نمی کند که به هر نیتی و هدف یا شکلی که باشد، همچنین بسیاری از این ارتباط ها به ازدواج هم ختم نمی شود.
اما اینکه شرعا حرام است، چون این گونه ارتباط ها بین پسر و دختر، دارای آسیب های فراوانی می باشد، از جمله پیدا نکردن شناخت کامل طرفین از همدیگر است، چون وقتی ارتباط صورت می گیرد، علاقه و عشق هم به وجود می آید و با وجود علاقه قبل از عقد دیگر طرفین نمی توانند انتخاب عاقلانه ای داشته باشند و غالبا انتخابشان عاشقانه می شود، به بیان دیگر علاقه ای که بخاطر ارتباط به جود می آید منجر به نادیده گرفتن عیوب طرف مقابل می شود و درصورت دیدن عیوب آنها را نادیده می گیرند و اینها حاصل علاقه ارتباط قبل از عقد است ، درصورتی هم که ازدواج صورت بگیرد، بعد از مدتی که آتش عشق فرو کش کرد، در آنصورت عیوبی که بخاطر علاقه نمی دیدند، دیده می شود و همین عیوب و ...باعث سرد شدن زندگیشان و بروز اختلافاتی ...خواهد شد.
اکثر پسرها برخلاف دخترها هدفشان از ارتباط ازدواج نیست ، بلکه اهداف دیگری را دارند مانند سو استفاده از جنس مخالف و ..برفرض که هدفشان از ارتباط ازدواج باشد معلوم نیست خانواده ها رضایت به این ازدواج دهند و در بسیاری از موارد وقتی خانواده ها مخصوصا خانواده دختر وقتی از این ارتباط مطلع می شوند، بنای مخالفت را می گذارند .
بین دختر و پسر دوستی اصلا معنا نداره چه اینکه بگیم دوستی دختر پسر قبل ازدواج.قبل از ازدواج آشنا شدن از دو طرف خوبه و شناختی نسبت به هم پیدا می کنن ولی اینکه بگیم ما با هم بواسطه آشناییت قبل ازدواج دوست هستیم فقط یه بهانه هست واسه اینکه هم دختر هم پسر از با هم بودن لذت ببرن.همی پسرا و کمی دختران از رابطه دوستی قبل ازدواج فقط ارضای شهوت رو مدنظر دارن البته خودشون هم اینو میدونن ولی به ظاهر میگن نه ما دنبال شناخت هستیم.چه شناختیه که شب تا صبح لس ام اس با هم گشت و گذار و لمس بدن همدیگه؟اون پسرهایی که ادعا می کنن دوستی قبل ازدواج خوبه آیا حاضرن به خواهرشون بگن برو با فلان پسر دوست شو تا نسبت به هم شناخت پیدا کنین؟عمرا اگه راضی بشن.پس خودمون و دیگران رو گول نزنیم.توی این دوستی ها فقط دختران لطمه می خورن.وقتی پسر به اهدافش رسید با یه بهانه قطع رابطه و سراغ یکی دیگه میره.واسه شناخت راههای بهتری هست.
بین دختر و پسر دوستی اصلا معنا نداره چه اینکه بگیم دوستی دختر پسر قبل ازدواج.قبل از ازدواج آشنا شدن از دو طرف خوبه و شناختی نسبت به هم پیدا می کنن ولی اینکه بگیم ما با هم بواسطه آشناییت قبل ازدواج دوست هستیم فقط یه بهانه هست واسه اینکه هم دختر هم پسر از با هم بودن لذت ببرن.همی پسرا و کمی دختران از رابطه دوستی قبل ازدواج فقط ارضای شهوت رو مدنظر دارن البته خودشون هم اینو میدونن ولی به ظاهر میگن نه ما دنبال شناخت هستیم.چه شناختیه که شب تا صبح لس ام اس با هم گشت و گذار و لمس بدن همدیگه؟اون پسرهایی که ادعا می کنن دوستی قبل ازدواج خوبه آیا حاضرن به خواهرشون بگن برو با فلان پسر دوست شو تا نسبت به هم شناخت پیدا کنین؟عمرا اگه راضی بشن.پس خودمون و دیگران رو گول نزنیم.توی این دوستی ها فقط دختران لطمه می خورن.وقتی پسر به اهدافش رسید با یه بهانه قطع رابطه و سراغ یکی دیگه میره.واسه شناخت راههای بهتری هست.
اگه منظور از دوستي داشتن روابط عاطفي است اين مضرره...چون به هم وابسته ميشن و بعدا نميتونن واقعيت رو قبول کنن.
اما اگر منظور پيشنهاد اشنايه خوبه.. البته همين هم بايد پشتوانه شناختي داشته باشه مثلا در محيط کار يا دانشگاه بايد قبلا کمي با خصوصيات طرف اشنا شده باشي. نميشه تا يک کسي رو ديدي بگي من عاشق شدم.
علامت اينکه قصد يک نفر واقعا ازدواجه:
از جملات عاطفي استفاده نميکنه - هر دقيقه پيام نميزنه بگه بيا بريم فلان جا - مدام بدنش رو به بدن شما نميزنه - موقع حرف زدن حيا ازش ميباره - بعد از يک ماه مدام ميگه کي مياي (يا بيام) خواستگاري - اگه شما با جنس مقابل زياد حرف بزني ناراحت بشه - به هيچ وجه پيشنهاد رابطه جنسي نميده - اگر فهميدين باهم تفاهم ندارين نميگه فعلا رابطمون رو ادامه بديم عين يک خواهر و برادر
منم با نظر آقای م م موافقم
با سلام
درباره اين مسئله از جوانب مختلف بايد بحث شود
موافقت با آن شرط دارد و مخالفت آن هم مستتلزم دليل مي‌باشد.
بقيه دوستان نظراتشان رامرقوم داشته تا در پستهلي بعدي به صورت كارشناسي پاسخ داده شود.
در پناه حق
خوب نيست واشتباهه.مخصوصا براي آدمايي كه اهل دين وحروم وحلال باشن.البته ضررهايي كه وجود داره واسه همه چه مذهبي ياغيرمذهبي يكسانه(ضررهايي كه ميگم تابحال زيادگفته شده مثل شكست درصورت نرسيدن به هم ديگه ،وابستگي آبروريزي، شك بعدازدواج ،فروكش كردن علاقه اوليه كه شايدتنهادليل واسه برخي فقط همون علاقه بوده كه ممكنه اونم ازبين بره و...) اما واسه آدماي مذهبي ضرر عذاب وجدان ازگناه علاوه برضررهاي ديگش هست ومنظور ازگناه حتما مسايل جنسي نيست.همين صحبتهاي غيرضروري ودوستانه دختروپسرهم گناه محسوب ميشه.
سلام مخالفم اولش قشنگه ولی بعدش .....اگه هم به ازدواج ختم نشه میشه یک خاطره بد وعذاب وجدان ........
فقط هم به دختر ضربه میخوره از همه نظر
همتون همیجور کلی به سوال جواب دادید
همتون تا بحث دوستی میشه فکرتون میره توی مسایل جنسی
.
.
.
همه ی شما به خصوص دختر خانوم ها دوست دارید زندگیه ی عاشقونه ای رو شروع کنید با همسراتون و این با ازدواج های سنتی امکان \ذیر نیست چون بدون شناخته
هیچ راه اصولی برای چیزی که از باطن غلطه وجود نداره. آشنایی اولیه ممکنه بیرون از خونه شکل بگیره ولی برای آشنای بیشتر به منظور ازدواج هیچ محیطی مثل جمع خانوادگی نیست. پس خودتون رو گول نزنید و به بهانه ازدواج ارتباط هایی خارج از خانه با طرف شکل بدید.
منم اصلا دوستی قبل از ازدواج رو قبول ندارم.کسی که واقعا قصد ازدواج داشته باشه از راه اصولیش وارد میشه.
میشه بگید راه اصولیش چیه؟
پسر مثل یه پسر عاقل و متشخص و خانواده دار پاشه بره خواستگاری.
یعنی چی که با دختره دل بده و قلوه بگیره که آیا این بدردش میخوره یا نه؟
دختر خانم ها هم که وضعیتشون معلومه.
سلام
من با دوستی قبل از ازدواج مخالفم و به هیچ وجه از این طریق ازدواج نمیکنم. اما چند مورد افراد غیر مذهبی رو دیدم که از این طریق ازدواج کردند که اکثرا هم دانشگاهی هستند. اما مسلما دوستی خیابانی اشتباه محضه.
شما چطور دوست دارید ازدواج کنید
لطفا فقط نگید دوستی رو نمیخوایید بگید دوست داری چطور با همسر ایندت ازدواج کنی
به نظر من بهترین نوع شناخت از طریق ازدواج سنتی بدست میاد قرار نیست که بلافاصله بعد از خواستگاری عقد کنن باید از کانالها و شیوه های مختلف تحقیق و مشاوره استفاده کنن و چند ماه رفت و آمد خانوادگی داشته باشن بهترین نوع شناخت با استفاده از تجربیات و راهنماییهای دلسوزانه خانواده مخصوصا پدر و مادر یا چنین فردی حاصل میشه.
به شخصه ازدواج از طریق معرفی رو ترجیح میدم البته حداقل یک جلسه قبل از خواستگاری رسمی در منزل با ایشون صحبت میکنم و اگر حداقل معیارهای منو داشت بقیه مراحل آشنایی با نظارت خانواده ها. البته متاسفانه الان فرهنگ وساطت کم رنگ شده.
اما اگر فردی که احساس کنم آدم خوبیه به خودم پیشنهاد آشنایی برای ازدواج بده آشنایی در حد صحبت با حفظ حریمها و به مدت محدود رو قبول میکنم. اما تا زمانی که ازش مطمئن نشدم یعنی قبل از خواستگاری رسمی و شناخت کامل خودش و خانوادش ارتباط احساسی و عاطفی برقرار نمیکنم.
به دو علت 1- این نوع ارتباطها مانع شناخت واقعی میشه.
2- اگر به هر دلیلی این ارتباط به ازدواج ختم نشه دختر لطمه میبینه و برای ازدواج آیندش ممکنه دچار مشکل بشه.
این نکته رو فراموش کردم بگم در مورد 2 احتمال آسیب برای پسرها هم هست مخصوصا پسرای صادق و احساسی که با دیدن ظاهر و تیپ یه دختر عاشقش میشن.
حال اگه بعد یک ماه اگر به فرض پسر متوجه شد که اون دختر مناسبش نیست و ون رو ول کرد اون دختر چی میشه به نظرتون؟
حرف مردم که دیگه ولش کنید!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!1
یه جور حرف میزنید که انگار دختر فقط باید پسر رو بشناسه و پسر اون بار اول که انتخاب کرد باید تا تهش بره!!!!!!
اگر این آشنایی با حفظ حریم ها و بدون ارتباط عاطفی باشه و به قول آقا یا خانم م م در محیط مناسبی مثل دانشگاه یا محل کار یا حتی غیر حضوری و دلیل پسر هم برای مناسب نبودن دختر منطقی باشه دختر هم قبول میکنه و مشکلی پیش نمیاد.البته امیدوارم پسر از اونایی نباشه که هر ماه یه دختر رو امتحان میکنن
(جدی نگیرید)
مسلما هم دختر باید پسر رو بشناسه هم بالعکس. حتی بعد از خواستگاری و طی زمان شناخت و تحقیق تا قبل از عقد هم طرفین میتونن هر جا دیدن به درد هم نمیخورن کات کنن. به همین دلیله که میگن بهتره قبل از عقد ارتباط عاطفی و وابستگی و علاقه شدید ایجاد نشه.
وقتی که سوال شما اینقدر کوتاهه جواب منم کوتاهه
خوب نیست
اصلا کلا ارتباط با نامحرم حرام است ،حال اگر در قالب دوستی قبل از ازدواج هم باشد مثلا به این نیت که قصدشان ازدواج است باز همان حرمت باقی ست.
و علت حرمت هایی که شارع مقدس برای برخی از اعمال ما وضع کرده اند بخاطر ضرر داشتن و آسیب دار بودن اینگونه افعال برای انسانهاست مثلا همین ارتباط قبل از عقد مهمترین آسیبی که دارد این است که دوستی منجر به علاقه مندی می شود و علاقه مندی و عشق باعث می شود انسان طرف مقابل را خوب نشناسد و جلوی شناخت را می گیرید و همه می دانند شناخت از طرف مقابل در ازدواج چقدر مهم است و ...وقتی این عشقی که بواسطه دوستی به وجود امد ،منجر می شود بر فرض که شما طرف را شناختی که انسانی ست که با شما تناسب ندارد و سراپا عاصی و دارای عیوب فراوانی ست و...در اینجاست که این علاقه و احساس که به خاطر ارتباط و دوستی قبل از عقد به وجود آمده باعث نادیده گرفتن عیوب او شود و به راحتی از آن می گذاری و زمانی که عشق شما فروکش می کند کم کم این عیوب برای شما محسوس می شود و پی به اشتباه خود می بری که دیگر کار از کار گذشته و ضرر و زیانهایی که متوجه فرد می شود قابل جبران و بازگشت نیست،پس بهتر است از قبل انتخابی عاقلانه داشته باشیم نه عاشقانه این هم با دوستی و ارتباط و علاقه مندی های قبل از عقد و ازدواج منافات دارد.
با دوستی قبل ازازدواج کلا مخالفم چون اگه پسر واقعا دوست داشته باشه حاضرهرکاری بکنه تا بدست بیاره اونم از راه درست
دوستی یک راهیه که آخرش چیزی جز تباهی و شکست نیست!! چه به ازدواج ختم بشه و چه نشه....
زندگی که با گناه شروع بشه آخر و عاقبت نداره!!!
شما بگید چطور ازدواج کنیم؟؟
اصلا توصیه نمیشه،ورود افراد در این روابط اکیدا ممنوع
سلام ارام جان ببخشید یه لحظه دست خودم نبود.
کوثر عزیز ببخشید که جسارت کردم و گفتم...
دوست عزیزم کوثرجان سلام
شما اگر نظر مخالفی هم دارید می تونید با ادبیات قشنگ تری نظرتون رو اعلام کنید.
ادبیات شما با عقیده زیباتون تناسب نداره...
موفق باشید.
وقتی اسلام گفته با نامحرم روابط غیر معمول برقرار نکن اقا جون یعنی نکن.
من خودم هیچ ارزشی واسه حرف دوستام قائل نیستم که میگن زمونه عوض شده و باید بهتر همدیگرو بشناسیم
هر غلطی میخوان میکنن بعد به من میگن امل.
بدبختا
به شدت مخالفشم
شما که ایقدر اسلام اسلام میکنید
اسلام گفته برید 4 تا زن هم میتونید بگیرید اون اگه شوهر شما همچین کاری کرد چیکارش میکنی؟؟
یا اینکه گفته ارث دختر نصف مرده آیا توی دنیای امروز میشه ؟؟؟
من خودم مخالف اینجور دوستی ها هستم
خواستم نظر شما دوستان رو هم بدونم
اشتباهي بس بزرگه . يه جور جهشه و پر تاب در جهت رشدي منفي . ترجيح مي دم اين رشد رو فقط در كنار همسرم تجربه كنم تا شيريني خاطرات حتي لحظاتم منو رشد بده و بزرگ كنه ...واقعا دوستان چقدر تازه است و ناب حتي يه لحظه ي همسري.لحظه اي كه خدا هم مي خنده ...
به نظرم دوستی کمتر از سن 24 سال که اشتباهه محضه بیشتر از اون خب اگر شرایطشو دارن خواستگاری کنن چه کاریه دوست باشن ....در کل از هر 10 تا دوستی یکیش خوب باشه تو این سن ولی کمتر به نظرم از هر 100 تا یکی خوب درمیاد اکثرا خوب نیست بستگی به محیط آشنایی داره به فرهنگه اون شهرو منطقه به فرهنگ خونواده ها به عقایده دوطرف و شرایطه پسر و دختر از نظره مالی و اخلاقی و خیلی چیزای دیگه که اگر همون اول با خواستگاری اقدام بشه زودتر به جواب میرسن مثلا با خواستگاری به نظره من شناختیو که توی دوستیه یه ساله به دست میاری (در صورته صداقت داشتنه دوطرف تو دوستی)تو یه ماه میتونی بدست بیاری با خواستگاری.....
باید با توجه به شرایط تصمیم گیری کرد...
ولی اکثر مواقع خوب نیس...
سلام در به نظرم ایرادی نداره
خوب نیست.
دوستی قبل ازدواج خطرناکه... یعنی ضررش بیشتر از نفعشه