وقتی از کسی بازخورد یا حرفی می شنوم همون لحظه نمی تونم پاسخ بدم

سلام و عرض ادب خدمت شما کاربر محترم

ضمن سپاس از همراهی شما با مجموعه اندیشه برتر

راجع به مساله ای که بیان کردید از چند زاویه میشه مورد بررسی قرار داد، ضمن این که مساله ای که مطرح فرمودید تا حدودی کلی است چون نفرمودید این گفتگویی که از جانب دیگران با شما می شه در چه زمینه ای هست؟ آیا از حیث اخلاق است، از حیث شغلی است، از حیث عقیدتی است یا سیاسی یا هر موضوع دیگر که چه بسا در هر زمینه ای باید موضع مربوط به خود رو گرفت اما موارد رو به طور کلی خدمت شما تقدیم می کنم

1- حاضر جوابی در بعضی حیطه ها (و نه در همه حیطه ها) یک امتیاز است. خیلی ها از این امتیاز بی بهره اند چون حاضر جوابی بخصوص در جایی که قصد دفاع از دین و مذهب و عقیده داشته باشید یک کمال و برگ برنده محسوب می شه. این که میگم یک کمال محسوب میشه نداشتنش مایه غم و حسرت نیست (بله ممکنه یک آرزو یا موفقیت عالی محسوب بشه). مثلا داشتن سعه صدر عالی در حد نمره 20 یک کمال محسوب میشه که خیلی ها ازش بی بهره اند، داشتنش یه آرزو و موفقیت درجه یک محسوب میشه اما نداشتنش نباید مایه سرافکندگی و حسرت آفرین باشه.چرا که سعه صدر در حد نمره 17 هم قابل قبول هستش. یا مثلا این مایه حسرت نیست که کسی یک آپارتمان لاکچری داشته باشه چرا که خیلی ها ندارن.

اشکال و طعنه و نیش زبان و امثال اینها هنر نیست که ممکنه در مواجهه به افراد بشنوید، بلکه حاضر جوابی اون هم به فرموده شما در حیطه اخلاق و احترام دیگران یک امتیاز منحصر به فرد محسوب میشه. پس لزومی نداره بخاطر نداشتنش اذیت بشید هر چند می تونید تلاش کنید که به این درجه برسید.

2- هر موقعیتی که براتون پیش میاد و فکر می کنید خیلی خوب بود که فلان جواب رو می دادید اما این جواب برای شما حاضر نبوده، به تک تک این موقعیتها به دید یک تجربه بنگرید که در موقعیتهای مشابه می تونید از این تجربه بهره ببرید، پس این موقعیتها و تجربه ها رو باز به فال نیک بگیرید و اجازه ندید که صرفا به خودتون انرژی منفی وارد کنید و به قول معروف خودتون رو اذیت کنید. بهرحال همانطور که گفته شد حاضر جوابی یک مهارت و امتیاز هست که یک شبه اتفاق نمی افته.

3- در بعضی مواقع اصلا بی اعتنایی و جواب ندادن هنر است نه جواب دادن. بخصوص وقتی مخاطب شما نادان باشه و دوست داره شما رو به واکنش واداره، به قول معروف جواب ابلهان خاموشی است.
4- اگر بخواهیم به دید اخلاق هم نگاه کنیم گاهی این حاضر جوابی فقط و فقط برای این است که سلطه خودمون رو در معرکه گفتگو حفظ کنیم و لو اینکه حرف حقی بزنیم. یعنی ناراحتی ما بابت این نیست که حرف حقی رو نزدیم بلکه بابت این هست که نتونستیم خودمون رو بر جّو موجود حاکم کنیم. چه بسا در این مواقع اگر جوابی برای شما نیاید بهتر است از اینکه برای نفس و هوای نفس خودتون خدمتی کرده باشید.
5- سعی کنید مطالعه تون رو بیشتر کنید در اون حیطه ای که لازم دارید . مطالعه شما حضور ذهن شما رو نسبت به مطالب بیشتر خواهد کرد و این طور نیست که مطالبی که لازم دارید در نهان شما مکتوم بمونه تا که شاید با تامل و بازسازی صحنه گفتگو تازه به فکر این بیفتید که بهتر بود چه می گفتید .وقتی یک کسی نویسنده ماهر میشه که قبل از اون به طور وافر با چالشهای نویسندگی مواجه شده باشه. همچنین هر گونه مهارت دیگه
6- گاهی می توان از جوابهای کلیشه ای استفاده کرد و زمان خرید تا جواب اصلی رو در زمان دیگر و با منطق بیشتری ارائه داد. مثلا «اگر کمی فکر کنی متوجه میشی حق چیه؟» یا «به زودی متوجه می شی که حق با کیه؟»
بهترین ها رو برای شما آرزومندم