برای ازدواج با دختر مورد علاقم می خواهم به جنوب بروم

به نظره من شما یه جلسه برا آشناییه خونواده ها برید شهرشون ببینیدشون ولی نه به عنوانه خواستگاری به عنوان آشنایی به خوده دختر خانومم بگید میخوام فقط آشناییمون زیاد بشه بعد میتونید راحت تر و بهتر تصمیم بگیرید

پسر خوب اگه راست مي گي تو همون فضاي مجازيت چند نفر ديگه رو هم امتحان كن ببين بااوناهم تفاهم داري يا نه؟
اونوقته كه ميفهمي فضاي مجازي چه خبره!
باهركي ديگه هم ميبودي همينطوري بعد ي مدت جذبش ميشدي مخصوصا اگه طرف قيافم داشته باشه كه ديگه هيچي ي چيزي فراتراز جذب
به نظر منكه بيشتر فك كن ودقت كن

اول در اینکه دخترهای جنوبی دخترهای خوبی هستن که شکی نیست
دوم اینکه راه اشنایی شما با هم اصلا منطقی نیست و شناختی که پیدا کردین هنوز مجازیه و واقعی نشده

پس سعی کنین تا واقعی نشده احساساتی نشین...
در ضمن اینکه اشکالی هم نداره به خاطر یه زندگی بی دغدغه(از نظر تفاهم اخلاقی ) ارزش این مسافت جغرافیایی رو داره

بسم الله..

عرض سلام

اینترنت..واتساپ..تلگرام..تانگو..وایبر ..معرفی خاله و دایی و ابجی و.. همه یه سری شیوه "آشنایی" هست که برای ازدواج ممکنه رخ بده
اشنا شدن با افراد تو فضای مجازی به خودی خود بد نیست اما به شناخت رسیدن تو این فضا بده منظورم چیه؟ منظورم اینه اگه بخوایم تو همین فضای مجازی که با طرفمون آشنا شدیم به شناخت هم برسیم احتمال قطع به یقین دچار خطا میشیم.چرا؟ چون تو این فضاها افراد از هم دور هستند و فقط زمانی کنار هم قرار میگیرن که احساس نیاز به یه هم صحبت کنن و بیشتر از خوده ارمانیشون حرف میزنن تا خوده واقعیشون
 و اینطوری میشه که دلبستگی پیش میاد وقتی دلبستگی پیش اومد افراد تمام تلاشونو میکنن که جنبه های مثبت همدیگه رو نشون بدن و جنبه های منفی شخصیتی شونو پنهان کنن یا جنبه های منفی طرفشونو نادیده بگیرن چون بهش علاقه مند شدن
وقتی پای احساس به میون میاد ما آدما نمیتونیم خیلی عقلانی رفتار کنیم و این باعث میشه انتخاب هامون به خطا بره
قبل از ازدواج باید احساس رو تعطیل کرد و کاملا عقلانی و تاحدودی خودخواهانه طرفت رو بررسی کنی و بعد از شناخت عقلانی و تصمیم ازدواج و ازدواج کردن باید تا میتونی از احساست مایه بذاری
با همه این تفاسیر اگر فکر میکنید ایشون واقعا مناسب شما هستند با خانوادتون مطرح کنید و سعی کنید شناخت بیشتر بصورت حضوری و زیر نظر خانواده باشه و پس از اون تصمیم بگیرید
ان شاءالله موفق باشید

ببین ما 8 ترم با ی نفر هم اتاق بودیم بازم این آخر ترم 8 یی نتونستیم همو بشناسیم

یا کلی طلاق تو ممکلت اتفاق میوفته طرف بعد 10 سال زندگی میاد میگه من نشناختمش...

حالا شما با دوبار صحبت که نباید فکر کنی شناختیش (دخترای این دوره رو  به هیچ وجه من الوجوهی نمیتونی بشناسی حتی با امکانات فوق پیشرفته و پولتیک زدن های اساسی .... )

رفیق به نظر من در حد همین دوستی نگرش دار بعد ی چند سال که چم خم و سر و گرم روزگار دیدی و چشیدی  متوجه میشی ازدواج موبایلی بدردت نمیخوره ...

برقرار باشی

به نظر من همونطور که بدبینی یه مریضی خیلی بدی هست خوشبینی بیش از حد هم یه مریضی هست ادم باید واقع بین باشه تا یه چیزی رو با چشمات ندیدی باور نکن.

یعنی من هلاک این همه احساس عشقولانتم 

اما پسر خوب شما به راه سختی که در پیش گرفتی فکر کردی ؟ به اینکه خانواده هاتون راضین ؟ به اینکه چطور میخاین برین و برگردین ؟ مگه یه بار دوباره !؟ 
یه بار برای خواستگاری یه بار برای بعله برون یه بار برای خرید یه بار برای دید و بازدید عقد عروسی پاتختی اوووووووووووووووه   
یعنی تو مدام میخای خونوادتو از شمال بلند کنی بری جنوب ؟؟ بابا بحث بیش از 1000کیلومتر راهه . به همین اندازه 1000کیلومتر تفاوت فرهنگی  تفاوت آداب و رسوم تفاوت بینش و ... 

بنظرم شما و اون خانم اگر از خانواده های مذهبی و سنتی باشین همین که بگین از فلان طریق آشنا شدین  , همه مخالفت میکنن . من خودمم اگر جای خانواده ها باشم حتما مخالفت میکنم .
من به عنوان کسی که از خانوادم تجربه ازدواج با دیگر استانی رو داشتن اصلا ازدواج راه دور رو توصیه نمیکنم 
گیرم که دختر خانم و خانوادش راضی شدن و دختر با شما اومد شمال , فردا روز خانمت به مناسبتهای مختلف که البته حقش هم هست میخواد بره و بیاد . میدونی چقدر استرس زا میشه این مسیر طولانی و قطعا خطرناک ؟؟  هم از لحاظ روانی هزینه برداره و هم از لحاظ اقتصادی . تو که مدام نمیتونی خودت ببری و بیاریش  خودش باید بره و بیاد . ممکنه توی هر بار رفتن حتی تا یک ماه هم بمونه خونه پدرش چون مسافت طولانیه . فکر همه اینها رو هم بکن . فکر خدایی ناکرده بلا و مصیبت و هر چیزی از طرف خانواده خانمت که شما مجبوری این همه مسافت رو با شرایط کاری هی تقبل کنی و بری و بیای . خانمت افسرده میشه چون از خانوادش بریده و اومده جایی که تقریبا هیچ شباهت فرهنگی حتی در گویش باهاشون نداره . 
ولی اگر همشهریت باشه تمام این شکافها پر میشه . بالاخره توی شهر خودت هم دختر مناسب پیدا میشه 

میدونم بهش علاقه داری   اما علاقه بهتره که عاقلانه باشه     اگر نباشه بعدها این علاقه تبدیل به حسرت و پشیمونی میشه . اینقدر ای کاش اطراف خودتو خانمت رو میگیره که نگو 
 

احساس عشق همه ما را دچار این توهم گمراه کننده می سازد که طرف خود را می شناسیم .

((میلان کوندرا))