مبارزه با اندیشه‌های انحرافی

4 - مبارزه با اندیشه‌های انحرافی
برخورد با غلاة (تندروها) : در عصر امام هادی علیه السلام عده‌ای از «غلاة.» در مورد معصومین علیهم السلام افراط می‌كردند و آن بزرگواران را تا حد مقام خداوندی بالا می‌بردند و گروهی را با این افكار باطل به گمراهی كشانیده بودند. پیشوای دهم با گفتار حكیمانه، رفتار مدبرانه و نامه‌های روشنگرانه خود مرز افراط و تفریط را مشخص می‌نمود. آن حضرت دوستداران واقعی اهل بیت علیهم السلام را از ا نحراف و تمایل به سوی اندیشه‌های نادرست و آراء باطل بر حذر می‌داشت. افرادی مانند: علی بن حسكه قمی، قاسم یقطینی، حسن بن محمد بابای قمی، محمد بن نصیر و فارس بن حاتم قزوینی و... از جمله این كج اندیشان منحرف بودند. امام هادی علیه السلام با شیوه‌های مختلف با این افراد برخورد می‌نمود:
الف) گفتارها و نامه ها: در مورد عقاید باطل و انحرافی این گروه یكی از یاران امام هادی علیه السلام به آن حضرت نامه نوشته و اعتقادات علی بن حسكه را شرح داد خلاصه نامه چنین است: «فدایت گردم‌ای آقا و سرور من! علی بن حسكه معتقد است تو ولی او و همان خدای قدیم هستی، و خود را پیامبری می‌داند كه از جانب شما ماموریت یافته مردم را به سوی شما دعوت كند..» آن حضرت پاسخ می‌دهد: «ابن حسكه دروغ گفته است. من او را در شمار دوستان خود نمی‌دانم... به خدا سوگند، خداوند محمد صلی الله علیه وآله و پیامبران پیش از او را جز به آیین یكتاپرستی و نماز و زكات و حج و ولایت نفرستاده است. محمد صلی الله علیه وآله تنها به خدای یكتای بی شریك دعوت كرده است و ما جانشینان او نیز، بندگان خداییم و به او شرك نمی‌ورزیم. در صورت اطاعت از خدا مورد رحمت او قرار گرفته و چنانچه از فرمانش سرپیچی كنیم، عقوبت و عذاب خواهیم شد. ما حجتی بر خداوند نداریم و خداوند بر ما و تمام مخلوقاتش حجت دارد. من از كسی كه این سخنان را به زبان آورده بیزاری جسته، به خدا پناه می‌برم - خدا آنان را لعنت كند - شما نیز از آنان دوری كنید و آنان را در تنگنا قرار داده و تكذیبشان كنید. و اگر به یكی از این افراد دسترسی پیدا كردید سرش را با سنگ بشكنید..» (15)