نگاهی به شیوه های رهبری امام هادی علیه‌السلام

طلیعه سخن
امام هادی علیه السلام در نیمه ذیحجه سال 212 هجری در اطراف مدینه در محلی به نام «صریا» (1) به دنیا آمد. پدرش پیشوای نهم، امام جواد علیه السلام و مادرش بانوی گرامی «سمانه مغربیه.» است كه زنی با فضیلت، شب زنده دار و با تقوا بود. آن حضرت در سال 220 ه. ق در 8 سالگی، پس از شهادت پدر گرامی‌اش به امامت رسید. امام علی النقی علیه السلام در طول 33 سال امامت خویش، با چند تن از خلفای عباسی هم عصر بود؛ كه به ترتیب عبارتند از:
1 - معتصم، برادر مامون (217 - 227)
2 - واثق، پسر معتصم (227 - 232)
3 - متوكل، برادر واثق (232 - 248)
4 - منتصر، پسر متوكل (6 ماه)
5 - مستعین، پسر عموی منتصر (248 - 252)
6 - معتز، پسر دیگر متوكل (252 - 255)
امام هادی علیه السلام در زمان خلیفه آخر و به دست عوامل وی مسموم گردیده و به شهادت رسید و ایشان را در شهر سامرا و در خانه خود به خاك سپردند.
به مناسبت میلاد آن حضرت به شیوه‌های رهبری ایشان در عصر تاریك 6 تن از خلفای جائر عباسی نگاهی می‌اندازیم و محورهای مهم اقدامات آن امام همام را در مدت امامت و رهبری امت مورد بررسی قرار داده و با استفاده از منابع تاریخی و شواهد موجود، تصمیمات مدبرانه و مواضع حكیمانه ایشان را در تنویر افكار شیعیان و در برابر گروه‌های منحرف داخلی بازشناسی می‌كنیم.