ب) ابوعبدالله زیادی میگوید: هنگامی كه متوكل مسموم شد، نذر كرد كه اگر خداوند او را عافیت بخشد، مال زیادی صدقه دهد و از قضا سلامت خود را بازیافت و در مورد مقدار نذر خویش از فقهای عصر استفسار نمود، آنان در مصداق و مقدار «مال كثیر» اختلاف نمودند. حسن كه حاجب متوكل بود به وی گفت: یا امیرالمؤمنین! اگر من پاسخ صحیح این مشكل را برای شما بیاورم، مرا در نزد شما چه پاداشی خواهد بود؟ متوكل گفت: اگر جواب صحیح را بیاوری ده هزار درهم پاداش میگیری و گرنه صد تازیانه بر تو خواهم زد. حسن گفت: میپذیرم. آن گاه نزد امام هادی علیه السلام رفت و از او درباره مقدار مال كثیر سؤال نمود. امام به او پاسخ داد: «یتصدق بثمانین درهما؛ هشتاد درهم صدقه دهد.» متوكل پرسید: به چه دلیل؟ حسن دوباره نزد امام رفته و از او علت حكم را جویا شد. امام هادی علیه السلام فرمود: «چون خدای تعالی به پیامبرش فرمود: لقد نصركم الله فی مواطن كثیرة؛ (11) خداوند شما را در جاهای بسیار یاری كرد (و بر دشمن پیروز شدید.) و شمار مواطنی كه خداوند، پیامبرش را یاری داده به هشتاد میرسد..»
حسن با شنیدن این جواب به نزد متوكل آمد و او را از پاسخ امام آگاه ساخت، متوكل نیز از این دلیل قرآنی خوشحال شده و ده هزار درهم به وی عطا نمود. (12)
3 - سازماندهی مبارزات سری
یكی از شیوههای رهبری امام هادی علیه السلام، مدیریت مبارزات مخفیانه با حكومت استبدادی و طاغوتی عصر بود. آن حضرت این كار را از راههای مختلفی انجام میداد:
الف) محمد بن داود قمی و محمد طلحی نقل میكنند: اموالی از قم و مناطق اطراف آن كه شامل وجوهات شرعی، نذورات، هدایا و جواهرات بود، برای امام هادی علیه السلام حمل میكردیم. در راه پیك امام رسید و به ما خبر داد كه باز گردیم؛ زیرا موقعیت برای تحویل اموال مناسب نیست. ما بازگشتیم و آن چه را نزدمان بود هم چنان نگه داشتیم. تا آن كه پس از مدتی امام دستور داد اموال را بر شترانی كه فرستاده بود، بار كنیم و آنها را بدون ساربان به سوی آن حضرت روانه كنیم. ما اموال را به همین كیفیت حمل كرده و فرستادیم. بعد از مدتی كه به حضور امام علیه السلام رسیدیم فرمود: «به اموالی كه فرستاده اید بنگرید!» دیدیم در خانه امام اموال به همان حال محفوظ است. (13)
ب) محمد بن شرف میگوید: «همراه امام هادی علیه السلام در مدینه راه میرفتم. امام علیه السلام فرمود: آیا تو پسر «شرف.» هستی؟ عرض كردم: آری. آن گاه خواستم از حضرت پرسشی كنم. امام علیه السلام از من پیشی گرفت و فرمود: «نحن علی قارعة الطریق و لیس هذا موضع المسالة؛ ما در حال عبور از شاهراه هستیم و این محل برای طرح سؤال مناسب نیست..» (14)
در موارد متعددی شبیه همین موارد آن حضرت فعالیت هایش را استتار كرده و دور از چشم عاملان حكومت انجام میداد.
سازماندهی مبارزات سری
22:07 - 1393/11/25
برچسبها: