شهادت طلبی

2. شهادت طلبی
شهید مفتح، مجاهدی بزرگ بود که با تکیه بر آموزه‌‌های بلند مکتب عاشورا، گام در مبارزه‌‌ای که برخاسته از ستیز ابدی حق و باطل، و خون و شمشیر بود، نهاده و در این راه از هیچ کوششی برای رسیدن به آرزوی دیرینه رهپویان این مبارزه؛ «شهادت»، فروگذار نبود. چرا که مجاهدان این مبارزة سترگ با دو آرزوی جاودانه و دو آرمان بلند دست به پیکار با تاریکیها می‌‌زنند و آن شعار «یا پیروزی و یا شهادت‌» است که هر دوی آن فتحی بزرگ به شمار می‌‌رود.
او به خوبی به تأثیر خون و شهادت در فروپاشی بنیادهای ستم پی برده بود و در سخنان خود، همواره مردم را به تأسی از قیام امام حسین علیه السلام وا می‌‌داشت و از آن به عنوان برترین الگوی مجاهدت برای مبارزه با حکومت ستم شاهی یاد می‌‌کرد.
او در سخنرانیهای خود می‌‌گفت: اگر جهاد و شهادت در روح جوانان جامعه مسلمان پیاده شود و جوانان مسلمان با این روح پرورش یابند، زندگی با سعادت نصیب جامعه می‌‌شود.‌» (12)
او به آموزگار بزرگ خود، حضرت امام خمینی رحمه الله اقتدا کرده و جان خود و عزیزانش را در طبق اخلاص قرار داده و وارد میدان مبارزه شده بود. او می‌‌گفت: «ما می‌‌دانیم برای امام و رهبر ما، مسئله انقلاب، مهم‌‌ترین مسئله است. امام فرزندش، فرزند برومند و مجتهدش از دنیا رفت اما گریه نکرد و متأثر نشد. می‌‌فرمود: از الطاف خفیه الهی بود. در همان مجلس به امام تسلیت گفتند، امام فرمود: مرگ و شهادت فرزند من مسئله مهمی نیست، از الطاف الهی است. برویم دربارة ایران سخن بگوییم.‌» (13)