توحید

اگر انسان بخواهد به خداوند متعال ایمان بیاورد، در ابتدا باید به وجود مقدس خداوند متعال علم پیدا کند و او را با تمام وجودش بشناسد. 

تقلید و تعقل دو مقوله اساسی در مسیر شناخت واقعیات و حقایق جهان هستی است. در این مجال جایگاه این دو مقوله در شناخت قادر متعال را با تأکید بر آیات الهی مورد بررسی قرار داده تا ببینیم به وسیله کدام‌یک از آنها می‌توان به نتیجه مطلوب رسید.

انسان‌ها با توجه به اعتقادات خود، به کافر و مسلمان تقسیم می‌شوند و کفر انسان باعث می‌شود به درجات پایین‌تر نزول نماید.

خداوند در نظام آفرینش برای هر پدیده‌ای، علّت خاصی را در نظر گرفته و از طرفی تأثیر سبب(چاقو) در مسبّب(گلوی حضرت اسماعیل) به اذن الهی صورت می‌پذیرد. 

خداوند متعال، کامل‌ترین موجود است که شایسته پرستش و کرنش می‌باشد و توحید در الوهیت نیز بدین معناست که فقط او لیاقت پرستش دارد.

توحید در ربوبیت بدین معناست که خداوند هیچ شریکی در تدبیر عالم و نیز در تشریع قوانین برای بندگان ندارد.

تنها خدایی که قادر مطلق است و هیچ نقصی ندارد، تدبیر منسجم جهان توسط او صورت گرفته و همو خدای یکتاست.

«بدان اى فرزند من! كه اگر براى پروردگار تو شريكی بود هر آينه رسولان او به سوى تو می‌آمدند و آثار ملک و نشانه‌هاى سلطنت و اقتدار او را می‌ديدى و افعال و صفات او را می‌شناختى».

در کلام فاطمی، رابطه توحید با اخلاص توأمان بیان شده است. اخلاص، تاویل شهادت به توحید است و فطرت خداشناس انسان، رسیدن به اخلاص در توحید را آسان می‌کند.

توحید درآیه108 سوره انبیا به عنوان مهمترین پیام پیامبرصلی‌الله‌علیه‌وآله  بیان شده و نیز در کلام حضرت امیرعلیه‌السلام به عنوان اوج شناخت خدا معرفی شده است.

باور به خدا و یگانه دانستن او در روایات، به عنوان بهترین عمل که ثمرات زیادی از جمله سلامت و هدایت روح، تواضع در برابر پروردگار و ... دارد، معرفی شده است.

خداوند موجودی کامل، بی‌نیاز و بی‌نهایت است. انسان نیز موجودی ‌نیازمند، محدود و معلول است که با هیچ تفسیری نمی‌توان او را خدا دانست .