سن مهمه برای اینکه مرد باید بتونه خونواده رو اداره کنه.این جور که شما میگید هر دو فرزند اخر و....به نظرم منظورتون اینه اون پسر نمیتونه در نقش یک مرد براتون همسری کنه.یعنی کسی که بتونه مسئولیت بپذیره و شما رو هم مدیریت کنه.که اگه اینطوری باشه شاید بهتر باشه کمی زمان بدید چون واقعا این مهمه که مرد بر زن بتونه مدیریت کنه.موضوع زور گفتن یا قوی بودن بازو نیست که .ولی اگه مرد انقدر در برابر زن قدرت نداشته باشه که بتونه در شرایط خاص اوضاع رو به نفع زندگی جمع کنه و هر دو هر کدوم حرف خودش رو بزنه و مثل دو تا بچه دعواشون بشه این میتونه دردسر ساز باشه.یه علت طلاقهای ما بخاطر همینه که مرد نمیتونه مدیریت کنه.شاید اگه زنش چند سال کوچیکتر بود میتونست ولی هر دو ادعا میکنند میدونند پختگی شخصیت هر دو یجوره و زن هم هیچ جذبه و هیبتی در مردش نمیبینه برا همین خیلی زود سر هر چی دهن به دهن میشن.پسر میگه فلان کار درسته دختر میگه چرا حرف بیخود میزنی این کار درسته.دلیلی نمیبینه کوتاه بیاد.اما اگه مرد بزرگتر باشه زن اصلا خودشم دوست داره بهش تکیه کنه و باور کنه که لابد اون بهتر میدونه.اصلا اختلاف سنی خیلی جاها اجازه نمیده دهن به دهن بشن.
و این لازمه ی یک زندگیه موفقه.هر خانواده ی موفقی رو شما مثال بزنی حتما زن اون خانواده به شوهرش خیلی احترام قائل بوده و همین باعث شده بچه ها رو هم به پدر حساس کنه.که جلو بابا اینجور صحبت نکن بابا اومد جلوش بلند شو پاتو دراز نکن و....اما زنهایی که این حس رو ندارن خودشون که هیچ وقت با چشم احترام نگا نمیکنند بچه ها رو هم علیه پدرشون تحریک میکنند یکم که بچه ها بزرگ میشن دیگه حرف بابا رو گوش نمیدن و خانواده ناموفق خواهد بود پدر نمیتونه بچه ها رو کنترل و تربیت کنه و....
اگه رابطه ی شما خیلی جدی نیست و در پسر هم اون جنم رو نمیبینید شاید بهتر باشه رد کنید و به فکر یکی دیگه باشید
سلام
سن مهمه برای اینکه مرد باید بتونه خونواده رو اداره کنه.این جور که شما میگید هر دو فرزند اخر و....به نظرم منظورتون اینه اون پسر نمیتونه در نقش یک مرد براتون همسری کنه.یعنی کسی که بتونه مسئولیت بپذیره و شما رو هم مدیریت کنه.که اگه اینطوری باشه شاید بهتر باشه کمی زمان بدید چون واقعا این مهمه که مرد بر زن بتونه مدیریت کنه.موضوع زور گفتن یا قوی بودن بازو نیست که .ولی اگه مرد انقدر در برابر زن قدرت نداشته باشه که بتونه در شرایط خاص اوضاع رو به نفع زندگی جمع کنه و هر دو هر کدوم حرف خودش رو بزنه و مثل دو تا بچه دعواشون بشه این میتونه دردسر ساز باشه.یه علت طلاقهای ما بخاطر همینه که مرد نمیتونه مدیریت کنه.شاید اگه زنش چند سال کوچیکتر بود میتونست ولی هر دو ادعا میکنند میدونند پختگی شخصیت هر دو یجوره و زن هم هیچ جذبه و هیبتی در مردش نمیبینه برا همین خیلی زود سر هر چی دهن به دهن میشن.پسر میگه فلان کار درسته دختر میگه چرا حرف بیخود میزنی این کار درسته.دلیلی نمیبینه کوتاه بیاد.اما اگه مرد بزرگتر باشه زن اصلا خودشم دوست داره بهش تکیه کنه و باور کنه که لابد اون بهتر میدونه.اصلا اختلاف سنی خیلی جاها اجازه نمیده دهن به دهن بشن.
و این لازمه ی یک زندگیه موفقه.هر خانواده ی موفقی رو شما مثال بزنی حتما زن اون خانواده به شوهرش خیلی احترام قائل بوده و همین باعث شده بچه ها رو هم به پدر حساس کنه.که جلو بابا اینجور صحبت نکن بابا اومد جلوش بلند شو پاتو دراز نکن و....اما زنهایی که این حس رو ندارن خودشون که هیچ وقت با چشم احترام نگا نمیکنند بچه ها رو هم علیه پدرشون تحریک میکنند یکم که بچه ها بزرگ میشن دیگه حرف بابا رو گوش نمیدن و خانواده ناموفق خواهد بود پدر نمیتونه بچه ها رو کنترل و تربیت کنه و....
اگه رابطه ی شما خیلی جدی نیست و در پسر هم اون جنم رو نمیبینید شاید بهتر باشه رد کنید و به فکر یکی دیگه باشید