خواهشا نصیحت، توهین و ... نکنین. نگین اشتباه کردی و ...
******************************
منظورتون اینه کسی خطا ها و از زیر بار مسئولیت کنار کشیدن شما رو بهتون یادآوری نکنه؟ صادقانه بگو میخوای تائیدت کنند تصمیمی را که "قبلا گرفته ای" و بعضی دوستان توجه نکرده اند که قبلا به دختر خانم انتقال داده ای (تدریجی یا غیر تدریجی دیگه موردی نداره) بدون ناراحتی وجدان اجرا کنی. اصلا چطوره بگیم اون خانم مستحق این برخورد بوده. چشمش هم کور!!
نه خیر. اینطور نیست که همه چیز به میل شما باشه. دلایل و بهانه های شما از ابتدا تا انتها بی ربطه. چندین ماه احساست دختر مردم رو به بازی گرفتی، اجازه دادی و قطعا همه جوره تلاش کردی بهت علاقه مند بشه (و متقابلا) - کاری که خلاف عقل، شرع و وجدانه - حالا اومدی میگی خانواده ام؟ مگه از اول خانواده نداشتی؟ شما که از موافقت یا مخالفت خانواده ات اطمینان نداشتی، شمائی که جرات نداری یا نمی خوای با خانواده ات درگیر بشی، که هیچ، حتی هنوز صریحا صحبت هم نکرده ای، دختر رو هم بهشون نشون نداده ای، خیلی بیجا کردید با دختر مردم ارتباط برقرار کردید. قول ازدواج بهشون دادی. واسه کدوم آینده نقشه کشیدید و کاخ های رویائی ساختید؟
الان هم با گفتن اینکه از اول بهش گفته بودم میخوای بگی که چی؟ یعنی خودش هم مقصره؟ بله ایشون هم تقصیر داره. قصورش هم اینه که تن به دوستی های این چنینی داد. ولی از جرم شما ذره ای کم نمیشه. هر نوجوانی میدونه تو این روابط دو طرف یا حداقل دختر وابسته میشند. این واضحه دخترا وقتی به این محدوده سنی نزدیک میشند از ترس آینده و .... ریسک پذیری شون برای برقراری ارتباط و به امید ازدواج بیشتر میشه. وعده هم داده بشه که دیگه هیچ. هرکسی میدونه تو این جامعه به حق یا ناحق اسم نامناسبی روی یه دختر بذارند چه سختی هائی باید بکشه. شما اگر صداقت داشتی همون ابتدا که همدیگر رو پسندید قضیه رو با خانواده تون مطرح می کردید. یا موافقت می کردند یا نمی کردند. خلاص.
خیلی صریح بگم شما مرد نیستید. حداقل رک و راست برو بگو نمی خوامت. چرا خانواده ات را بهانه می کنی؟ این همه آدم با سن های متفاوت کوچکتر و بزرگتر دارند زندگی می کنند. از این ازدواج ها فراوان وجود داره. 3 سال که سهله . با اختلاف سن بیشتر از 20 و حتی 30 سال ازدواج انجام میشه. زن بزرگتر یا مرد بزرگتر. هر دو جورش هست.
همه زوج ها برای رسیدن به هم با مخالفت ها و مشکلات جورواجور مبارزه می کنند تا "همدیگر رو بدست بیارند." کسی که طرفش رو دوست داشته زمین و آسمون رو بهم میاره تا بهش برسه. شما که حوصله مشاجره با خانواده ات رو نداری لطف کنید دم از عاسقی و نگرانی برای دختر و فضایل ایشون نزنید. ایشون هرقدر فضائل داشته باشه بدا به حال شما که قدرش رو ندونستید، دلش رو شکسته اید و غرورش رو له کردید تاحدیکه بهتون التماس و بعدش هم نفرین کنه.
ای کاش اون دختر خانم به طریقی این مطالب را بخونند تا بهشون بگم:
" دختر خوب این آقا مرد زندگی نیست. مردی نیست که برای خانواده اش سینه سپر کنه. کسی که به این راحتی، هنوز سعی نکرده، هنوز قدم از قدم برنداشته از ترس مخالفت دیگران رهاتون می کنه مردی نیست که بتونید بهش اطمینان یا اتکاء کنید. زندگی تون رو پای همچین افرادی هدر ندید. عبرت بگیرید و اولا از دوستی های پنهان و بدون اجازه خانواده دوری کنید. چه بسا دفعه دیگه خانواده شما باشند که "اگر به خواستگاری هم برسه" به هر دلیلی مخالفت کنند. دوما احساس و عشقتون را خرج کسی کنید که امتحان پس داده باشد. برای کسی بمیرید که حداقل براتون تب کنه. نه اینکه راحت ازتون دست بکشه". اونی که باید از این ازواج کنار بکشه، شما هستید.
جنابعالی هم اگر ذره ای قصد کمک به دختر را دارید این چند جمله را از طرف من بدون کم و زیاد بهشون منتقل کنید بلکه به خودشون بیایند و شاید با رنج کمتری جدا بشند.
و اما حرف آخر با شما:
*** اینقدر پشت "اشتباه" مخفی نشید. 15 ساله نیستید. حداقل 25 سال دارید. راست میگی؟ اشتباه کردی؟ معنیش این نیست که در دوست داشتنش اشتباه کردی؟ هست؟ میگی مخالفت خانواده ات رو اشتباه برآورد کردی؟ باشه، قبول. هنوز چیزی نشده. مرد باش. پای قولت و دلت وایسا. دختری رو که دوست داری بدست بیار. حداقل تلاش که می تونی بکنی. ازش خواستگاری کن. از این و اون کمک بگیر. واسطه بتراش خانواده ات رو راضی کنند. از خودت جرات و اراده نشون بده. اگر نتونستی بیا مشاوره بخواه که چطور بتونی بدست بیاریش نه اینکه چطور ولش کنی !!!
خواهشا نصیحت، توهین و ... نکنین. نگین اشتباه کردی و ...
******************************
منظورتون اینه کسی خطا ها و از زیر بار مسئولیت کنار کشیدن شما رو بهتون یادآوری نکنه؟ صادقانه بگو میخوای تائیدت کنند تصمیمی را که "قبلا گرفته ای" و بعضی دوستان توجه نکرده اند که قبلا به دختر خانم انتقال داده ای (تدریجی یا غیر تدریجی دیگه موردی نداره) بدون ناراحتی وجدان اجرا کنی. اصلا چطوره بگیم اون خانم مستحق این برخورد بوده. چشمش هم کور!!
نه خیر. اینطور نیست که همه چیز به میل شما باشه. دلایل و بهانه های شما از ابتدا تا انتها بی ربطه. چندین ماه احساست دختر مردم رو به بازی گرفتی، اجازه دادی و قطعا همه جوره تلاش کردی بهت علاقه مند بشه (و متقابلا) - کاری که خلاف عقل، شرع و وجدانه - حالا اومدی میگی خانواده ام؟ مگه از اول خانواده نداشتی؟ شما که از موافقت یا مخالفت خانواده ات اطمینان نداشتی، شمائی که جرات نداری یا نمی خوای با خانواده ات درگیر بشی، که هیچ، حتی هنوز صریحا صحبت هم نکرده ای، دختر رو هم بهشون نشون نداده ای، خیلی بیجا کردید با دختر مردم ارتباط برقرار کردید. قول ازدواج بهشون دادی. واسه کدوم آینده نقشه کشیدید و کاخ های رویائی ساختید؟
الان هم با گفتن اینکه از اول بهش گفته بودم میخوای بگی که چی؟ یعنی خودش هم مقصره؟ بله ایشون هم تقصیر داره. قصورش هم اینه که تن به دوستی های این چنینی داد. ولی از جرم شما ذره ای کم نمیشه. هر نوجوانی میدونه تو این روابط دو طرف یا حداقل دختر وابسته میشند. این واضحه دخترا وقتی به این محدوده سنی نزدیک میشند از ترس آینده و .... ریسک پذیری شون برای برقراری ارتباط و به امید ازدواج بیشتر میشه. وعده هم داده بشه که دیگه هیچ. هرکسی میدونه تو این جامعه به حق یا ناحق اسم نامناسبی روی یه دختر بذارند چه سختی هائی باید بکشه. شما اگر صداقت داشتی همون ابتدا که همدیگر رو پسندید قضیه رو با خانواده تون مطرح می کردید. یا موافقت می کردند یا نمی کردند. خلاص.
خیلی صریح بگم شما مرد نیستید. حداقل رک و راست برو بگو نمی خوامت. چرا خانواده ات را بهانه می کنی؟ این همه آدم با سن های متفاوت کوچکتر و بزرگتر دارند زندگی می کنند. از این ازدواج ها فراوان وجود داره. 3 سال که سهله . با اختلاف سن بیشتر از 20 و حتی 30 سال ازدواج انجام میشه. زن بزرگتر یا مرد بزرگتر. هر دو جورش هست.
همه زوج ها برای رسیدن به هم با مخالفت ها و مشکلات جورواجور مبارزه می کنند تا "همدیگر رو بدست بیارند." کسی که طرفش رو دوست داشته زمین و آسمون رو بهم میاره تا بهش برسه. شما که حوصله مشاجره با خانواده ات رو نداری لطف کنید دم از عاسقی و نگرانی برای دختر و فضایل ایشون نزنید. ایشون هرقدر فضائل داشته باشه بدا به حال شما که قدرش رو ندونستید، دلش رو شکسته اید و غرورش رو له کردید تاحدیکه بهتون التماس و بعدش هم نفرین کنه.
ای کاش اون دختر خانم به طریقی این مطالب را بخونند تا بهشون بگم:
" دختر خوب این آقا مرد زندگی نیست. مردی نیست که برای خانواده اش سینه سپر کنه. کسی که به این راحتی، هنوز سعی نکرده، هنوز قدم از قدم برنداشته از ترس مخالفت دیگران رهاتون می کنه مردی نیست که بتونید بهش اطمینان یا اتکاء کنید. زندگی تون رو پای همچین افرادی هدر ندید. عبرت بگیرید و اولا از دوستی های پنهان و بدون اجازه خانواده دوری کنید. چه بسا دفعه دیگه خانواده شما باشند که "اگر به خواستگاری هم برسه" به هر دلیلی مخالفت کنند. دوما احساس و عشقتون را خرج کسی کنید که امتحان پس داده باشد. برای کسی بمیرید که حداقل براتون تب کنه. نه اینکه راحت ازتون دست بکشه". اونی که باید از این ازواج کنار بکشه، شما هستید.
جنابعالی هم اگر ذره ای قصد کمک به دختر را دارید این چند جمله را از طرف من بدون کم و زیاد بهشون منتقل کنید بلکه به خودشون بیایند و شاید با رنج کمتری جدا بشند.
و اما حرف آخر با شما:
*** اینقدر پشت "اشتباه" مخفی نشید. 15 ساله نیستید. حداقل 25 سال دارید. راست میگی؟ اشتباه کردی؟ معنیش این نیست که در دوست داشتنش اشتباه کردی؟ هست؟ میگی مخالفت خانواده ات رو اشتباه برآورد کردی؟ باشه، قبول. هنوز چیزی نشده. مرد باش. پای قولت و دلت وایسا. دختری رو که دوست داری بدست بیار. حداقل تلاش که می تونی بکنی. ازش خواستگاری کن. از این و اون کمک بگیر. واسطه بتراش خانواده ات رو راضی کنند. از خودت جرات و اراده نشون بده. اگر نتونستی بیا مشاوره بخواه که چطور بتونی بدست بیاریش نه اینکه چطور ولش کنی !!!