ترسی که شما گفتید یک طرف قضیه است. ترس بزرگتر اینه که شما بعد از جلب رضایت طرف مقابل نتونید رضایت خونوادت رو برای این ازدواج جلب کنید و اون موقع باید تریلی بیاری و باقالی بار کنی. شاید بگی رضایت خونواده رو می تونیم بگیرم. در پاسخ عرض می کنم که به این راحتی ها هم نیست؛ مخصوصا اگه بو ببرن که شما عاشق شدی و خودت انتخاب کردی. معمول خونواده ها شدیدا به این مسئله حساس اند و به محض اینکه متوجه بشن، بدون هیچ دلیلی با این ازدواج مخالفت می کنن.
لذا بهترین کاری که شما می تونین انجام بدین اینه که ابتدا اصل مسئله ازدواج رو با خونوادت حل کنی؛ یعنی راضیشون کنی که با ازدواج شما در شرایط فعلی موافقت کنن. بعد از اون وقتی افتادن دنبال مورد، شما ایشون رو مستقیم یا غیر مستقیم بهشون معرفی کن و بگو که به نظرم دختر خوبیه؛ ولی شما برین در موردش تحقیق کنین ببینین چطوره و اگه خوب بود پیگیری کنین. اینجوری هم احتمال موافقت خونواده خیلی بیشتره و هم اینکه احتمال خطا در تصمیم گیری به حداقل میرسه؛ چون اگه شما با عشق شروع کنی، عقل خود بخود تعطیل میشه و نمی تونی ازدواج عاقلانه داشته باشی و با مشکل مواجه میشی.
شاید بگی من که فعلا شرایط ازدواج رو ندارم و می خوام بهش پیشنهاد بدم تا چند سال صبر کنه و بعد برم خواستگاریش؟ در پاسخ باید خدمتتون عرض کنم که چنین کاری اصلا به صلاح نیست؛ چون اولا اگه طرف عاقل باشه چنین پیشنهادی رو قبول نمی کنه و خودش رو گرفتار وعده سرخرمن نخواهد کرد ثانیا برفرض که قبول کنه هیچ ضمانتی برای منتهی شدن این رابطه به ازدواج وجود نداره ثالثا شروع رابطه یعنی افتادن در گرداب گناه و نابود شدن؛ چون رفتنش با شماست ولی برگشتش دیگه دست شما نیست و این طوفانه که شما رو با خودش می بره رابعا درگیری فکری و ذهنی و ... توی این مدت شما رو از درس و کار و همه چی میندازه و یه روزی چشمات رو باز میکنی و میبنی عمرت رو تلف کردی. لذا همین الان پا روی نفست بذار و نزار چنین اتفاقاتی بیفته. اگه قصد ازدواج داری از راه خودش وارد شو تا آسیب نبینی.
در مورد ظاهرت هم اصلا نگران نباش؛ چون اولا ظاهر یک امر کاملا نسبیه یعنی شاید یکی از ظاهر شما خوشش نیاد اما یکی عاشق ظاهر شما باشه ثانیا مهمتر از اون خصوصیات فردی و اجتماعی شماست. اگه شما این موارد رو تقویت کنی، کسی که شما بشناسه دیگه به ظاهر شما اهمیت نمیده و شیفته اخلاق و رفتار شما میشه.
سلام
ترسی که شما گفتید یک طرف قضیه است. ترس بزرگتر اینه که شما بعد از جلب رضایت طرف مقابل نتونید رضایت خونوادت رو برای این ازدواج جلب کنید و اون موقع باید تریلی بیاری و باقالی بار کنی. شاید بگی رضایت خونواده رو می تونیم بگیرم. در پاسخ عرض می کنم که به این راحتی ها هم نیست؛ مخصوصا اگه بو ببرن که شما عاشق شدی و خودت انتخاب کردی. معمول خونواده ها شدیدا به این مسئله حساس اند و به محض اینکه متوجه بشن، بدون هیچ دلیلی با این ازدواج مخالفت می کنن.
لذا بهترین کاری که شما می تونین انجام بدین اینه که ابتدا اصل مسئله ازدواج رو با خونوادت حل کنی؛ یعنی راضیشون کنی که با ازدواج شما در شرایط فعلی موافقت کنن. بعد از اون وقتی افتادن دنبال مورد، شما ایشون رو مستقیم یا غیر مستقیم بهشون معرفی کن و بگو که به نظرم دختر خوبیه؛ ولی شما برین در موردش تحقیق کنین ببینین چطوره و اگه خوب بود پیگیری کنین. اینجوری هم احتمال موافقت خونواده خیلی بیشتره و هم اینکه احتمال خطا در تصمیم گیری به حداقل میرسه؛ چون اگه شما با عشق شروع کنی، عقل خود بخود تعطیل میشه و نمی تونی ازدواج عاقلانه داشته باشی و با مشکل مواجه میشی.
شاید بگی من که فعلا شرایط ازدواج رو ندارم و می خوام بهش پیشنهاد بدم تا چند سال صبر کنه و بعد برم خواستگاریش؟ در پاسخ باید خدمتتون عرض کنم که چنین کاری اصلا به صلاح نیست؛ چون اولا اگه طرف عاقل باشه چنین پیشنهادی رو قبول نمی کنه و خودش رو گرفتار وعده سرخرمن نخواهد کرد ثانیا برفرض که قبول کنه هیچ ضمانتی برای منتهی شدن این رابطه به ازدواج وجود نداره ثالثا شروع رابطه یعنی افتادن در گرداب گناه و نابود شدن؛ چون رفتنش با شماست ولی برگشتش دیگه دست شما نیست و این طوفانه که شما رو با خودش می بره رابعا درگیری فکری و ذهنی و ... توی این مدت شما رو از درس و کار و همه چی میندازه و یه روزی چشمات رو باز میکنی و میبنی عمرت رو تلف کردی. لذا همین الان پا روی نفست بذار و نزار چنین اتفاقاتی بیفته. اگه قصد ازدواج داری از راه خودش وارد شو تا آسیب نبینی.
در مورد ظاهرت هم اصلا نگران نباش؛ چون اولا ظاهر یک امر کاملا نسبیه یعنی شاید یکی از ظاهر شما خوشش نیاد اما یکی عاشق ظاهر شما باشه ثانیا مهمتر از اون خصوصیات فردی و اجتماعی شماست. اگه شما این موارد رو تقویت کنی، کسی که شما بشناسه دیگه به ظاهر شما اهمیت نمیده و شیفته اخلاق و رفتار شما میشه.
پیروز و سربلند