با سلام و احترام
ما 13 سال است زندگی مشترک داریم، بچه دار نمی‌شویم که مقصر من هستم. (مرد)
از لحاظ مادی هیچ کمبودی نداریم و سالیانه چند برنامه سفر زیارتی و تفریحی داریم.( مذهبی هستیم) اما از زندگی لذت نمی برم و در سن ۳۴ سالگی، منتظرم عمرم در دنیا تمام شود و زندگی پس از مرگ را تجربه کنم.
تقریبا هر دو هفته ای یکبار دعوا داریم و چند روز قهر و ... .
همسرم مدام بهانه گیری های مختلف می کند و با کوچکترین بهانه ای، یک دعوا و چند روز قهر ... . در سال های اول، من فردی با حوصله و با سعه صدر بالا بودم اما متاسفانه از ۴_۵ سال قبل حس میکنم سعه صدر بنده هم کاهش پیدا کرده و راحت تر از کوره در می روم.
همسرم حاضر به مشاوره رفتن هم نیست و حرف مشاور را قبول ندارد و من هم که با او حرف میزنم می گوید من احساس میکنم تو با حرف هایت من را فریب می دهی و مدام در صحبت هایش می گوید تو خودت را می بینی، خودخواهی، تو از بالا نگاه می‌کنی و من و خانواده ام را باعث و بانی تمامی مشکلات زندگی مان می بیند.
مدتی است به این نتیجه رسیده ام زندگی مشترک را تمام کنم.
آیا اتمام زندگی مشترک با خانمم عاقلانه تر است و شروع زندگی جدید یا تمام کردن آن و انتظار مرگ را کشیدن؟
----------------
کاربران محترم مي‌توانيد در همين بحث و يا مباحث ديگر انجمن نيز شرکت داشته باشيد: https://btid.org/fa/forums
همچنين مي‌توانيد سوالات جديد خود را از طريق اين آدرس ارسال کنيد: https://btid.org/fa/node/add/forum
تمامي کاربران مي‌توانند با عضويت در سايت نظرات و سوالاتي که ارسال ميکنند را به عنوان يک رزومه فعاليتي براي خود محفوظ نگه‌دارند و به آن استناد کنند و همچنين در مرور زمان نظراتشان جهت نمايش، ديگر منتظر تاييد مسئولين انجمن نيز نباشد؛ براي عضويت در سايت به آدرس مقابل مراجعه فرمائيد: https://btid.org/fa/user/register
با سلام و عرض ادب خدمت شما
از حسن اعتماد شما به مجموعه اندیشه برتر سپاسگزارم
از اینکه در فضای خانواده تنش و نار حتی شدیدی وجود داشته تا جایی که حتی به طلاق و جدایی از این زندگی فکر می‌کنید برایم قابل درک است و از اینکه همچنان با تمام این سختی‌ها فوری و احساسی تصمیم نگرفته‌اید و تلاش می‌کنید تا رفتار منطقی و صحیح داشته باشید قابل تحسین است.
با توجه به سؤال نکاتی را خدمتتان عرض میکنم که امیدوارم برایتان مفید واقع شود.
اگرچه تلاش‌های فراوانی را برای اصلاح روند زندگی خود انجام داده‌اید؛ اما فراموش نکنید فضای خانواده و ارتباط سالم و رابطه عاطفی خوب با همسر.مانند.سایر مهارت‌های دیگر زندگی نیاز به دانش و مهارت دارد.
اگرچه هدف و نیت شما در همه این موارد اصلاح امور زندگی بوده است، اما ممکن است بخاطر عدم شناخت و دانش صحیح گاهی حتی رفتار شما موجب سرد شدن روابط شده باشد.
پس عرض اولیه بنده این است که برای رفتار داشتن رفتار صحیح و سالم حتماً باید دانش و مهارت وجود داشته باشد که احتمال زیاد می‌دهم این دانش در زندگی شما وجود نداشته است.
نکته بعدی اینکه شما ۱۳ سال با این وضعیت زندگی کنار آمده‌اید و اگر نهایتاً ۲ سال دیگر شما طلاق بگیرید چیزی برای از دست دادن ندارید؛ یعنی اگر صبر کنید تا راهکارهای مختلف را انجام دهید بعد این تصمیم را بگیرید. ولی به این مسئله نیز توجه داشته باشید ممکن است در این ۲ سال با رفتار سالم و کارشناسی شده شما، بسیاری از مشکلات زندگی را برطرف کند و شما تصمیم به ادامه زندگی داشته باشید.پس توصیه میکنم در مرحله اول تمام راهکارهای ممکن را انجام دهید بعد اگر جواب نگرفتید آنگاه به جدایی فکر کنید.
اما اگر کار به جایی رسید که کارشناسان متعددی نظرشان بر این بود که شما مناسب یکدیگر نیستید کاملاً طبیعی است که جدا شدن از این زندگی به نفع هر دوی شماست. و قرار نیست اگر یکبار با شکست مواجه شدید برای همیشه قید زندگی مشترک را بزنید و دائماً مجرد باشید.
اما در مجموع بنده معتقدم همین که 13 سال کنار هم زندگی کرده‌اید و در ضمن در طول زندگی دو هفته بدون قهر با هم رابطه داشته‌اید می‌توانید با یکدیگر کنار هم زندگی کنید و این زندگی را اصلاح کنید.
اگرچه متوجه هستم که در این مدت سختی‌های زیادی را تحمل کرده‌اید تا جایی که از اصلاح این زندگی ناامید شده باشید اما توصیه میکنم به راحتی دست از این زندگی نکشید و تمام تلاش خودتان را برای اصلاح این زندگی به کار بگیرید.
برای اینکه در مشاوره بتوان راهنمایی‌های ریشه‌ای و جامع‌تری داشته باشیم نیاز است که اطلاعات کاملی از وضعیت و مشکلات به وجود آمده داشته باشیم تا اینکه بتوانیم راهکار مناسبی ارائه دهیم. بخاطر همین توصیه میکنم از آنجایی که در مشاوره‌های مکتوب فرآیند پاسخ‌گویی طولانی می‌شود با کارشناسان مجموعه «مشاور44» تماس بگیرید و به صورت رایگان از راهکارهای آنان استفاده کنید.
موفق و پیروز باشید.