سلام من دختری 24 ساله هستم تحصیل کردم اعتماد بنفسم کمه مثلا اعتماد بنفس سرکار رفتن رو ندارم الان بیکارم و زیاد از خونه بیرون نمیرم دوستام همه سرشون شلوغه منم خیلی باهاشون صمیمی نیستم خواستگار دارم اما هنوز برای ازدواج آمادگی ندارم البته خواستگارهام هم خیلی خوب نبودن توی فامیلمون هم همه 30 سالگی ازدواج میکنن دخترهای بزرگتر از من ازدواج نکردن اما خودم خیلی اظطراب دارمو خیلی میترسم که بعدا مورد خوبی خواستگاریم نیاد حس میکنم دارم همه چیزو از دست میدم خیلی از خونه بیرون نمیرم و جایی نمیرم که پسر داشته باشه فقط سنتی خواستگار داشتم اونا هم تعدادشون زیاد نیست اونا هم بدلم ننشستن میگم شاید هم من توقعم بالاست خودم هم خیلی حرف بزن نیستم و چون انگیزه ازدواج ندارم خیلی صحبت نمیکنم و خواستگار بهم جذب نمیشه و دیگه بعضی پیگیری نمیکنن مثلا یکی گفت ما که زیاد ندیدیمش 5دیقه فقط دیدمش یکی که اصلا بهم اجازه نداد حرف بزنم همش خودش حرف میزد تا حال با پسری حرف نزدم حتی با پسرای فامیلمون پیش نیومده حرفی بزنیم اهل دوستی هم که نیستم چون از خونه بیرون هم نمیرم کسای زیادی بهم معرفی نمیکنن اما دو سه تا جایی که رفتم تو مراسمای زنونه چند تا خواستگار پیدا شده خیلی احساساتیم اهل شعر و رمانم نوشتنم. دوست دارم عاشق بشم اما همش مال قصه هاست یه بار برای اعتماد بنفسم با مامانم مشاوره رفتم مشاور گفت مشکلت بخاطر اطرافیانته و شروع کرد همه اطرافیانمو محکوم کنه بعدشم تو چشم جدی نگاه کرد و با لحن بدی گفت تو اینجوری به تمام زندگیت گند میزنی من چیزی بهش نگفته بودم میخاستم جلساتو ادامه بدم بعد از اون تا چند مدت حس بد داشتم مامانم از حرفاش خوشش نیومدو دیگه نزاشت مشاوره برم بنظرتون چیکار کنم مشاوره رفتن فایده داره؟ مامانم میگه اینا میخان پول بگیرنو هی طرفو میخان بکشن مشاوره آدما رو خلتر میکنن مثل تو که حالت بدتر شده اما من میگم مشاور هم خوبو بد داره بنظرتون چجوری مشاور خوب پیدا کنم برای حل مشکلاتم باید چیکار کنم؟ دوست دارم برم تو اجتماع با دوستام گردش برم کار پیدا کنمو سر کار برم ازدواج کنم اما حوصله هیچی ندارم مامانم میگه مشکلت اینه که تنبلی هیچ طوریت نیس خواهشا بدون توهین راهنمایی کنید
سلام دوست عزیز منم ی مدت مثل شما اومدم ولی خب ب خودم اومدم تنها کسی که میتونه کمکت کنه فقط خودتی وبس.
سلام.سارا خانم مادرت راست میگه شما اصلا مشکل خاصی نداری، فقط چون شخصیت درونگرات با افکار منفی همراه شده باعث شده که شما اعتماد بنفستون کم شه و انگیزه تون رو از دست بدید...
بیبینید دوست عزیز شما تا خودتون نخواید درست که نمیشه هیچ بدتر هم میشه. پس برای به جلو قدم ورداشتن اول تصمیم محکم بگیر بعدش باید یکسری از رفتارهاتو عوض کنی مثلا اگه ورزش نمیکنی حتما برو یه باشگاه ثبت نام کن مثلا ایروبیک یا ورزشهای سالنی...
سعی کن تو تمام مهمونیا و جشن های که هست حضور داشته باشی. کلا سعی کن رفت و آمدت از خونه به بیرون رو زیاد کنی ...
در مورد کار هم که میگی اعتماد بنفس نداری علاوه بر خط اول که نوشتم شاید مربوط به این باشه که شما فکر میکنی توانایی لازم برای کار مورد نظر رو نداری ولی بزار یه چیزی رو به شما بگم درصد خیلی بالایی از کسانی که همین الان توی این مملکت سر کار هستن نه تخصص اون کار رو دارن نه علمش رو پس از این بابت خیالت راحت باشه...
تنبل........ شاید بهتره بگید به شدت درونگرا و منزوی.......... به جای نوشتن و فکر کردن زیادی بیشتر حرف بزنید....... با مادر و هر کسی که حرفهاتون رو به ارامی گوش میده و سرکوبتون نمی کنه و بطور منطقی شما رو تایید میکنه.......... اون مشاور خواسته کاری کنه که شما از این حالت خودتون بدت بیاد.......... و در درونتون انقلاب بشه....... بجای اینترنت بیشتر تلویزیون نگاه کنید..... ورزش کنید ...... حتی تنها در خانه!!!!!!! بهتره کم کم از درونتون فاصله بگیرید و به بیونتون توجه نششون بدید...... نترسید..........
سلام
شما انگیزه ندارید چون تا حالا انتخاب نشدید..
انتخاب نشدید چون اعتماد بنفس و تسلط کلامی ندارید..
خب رو اینا باید کار کرد کتاب های فوق العاده خوبی هستند در زمینه کم رویی عدم اعتماد بنفس.اینا رو شما بخونید...متاسفانه تعداد مشاورهای خوب خیلی کمه .اکثرا 45 دقه وقت میزارن واسه پول نه طرف مریض..اصلا اخلاق و وجدان کاری اولویت اخرشونه ..
فقط خوده شما میتونید به خودتون کمک کنید..خب معلومه هر ادمی همش بشینه رو عیباش فکر کنه ظرف 24 ساعت میشه افسرده و هزار تا برچسب و اسم دیگه که میزارن روش..منکر این نیستم یه عده از بچگی یا به دلیل روحیه حساس یا ارثی افسرده هستن ولی یه عده دیگه بخاطر اعتماد بنفسی که جامعه و خوده مردم و حتی خودشون ازخودشون میگیرن افسرده میشن ..
زندگی کوتاهه مثه بستنی تا قبل از اینکه اب بشه باید ازش لذت برد..هدف دارید بغیر از ازدواج و..که من نمیدونم اوج امال ارزوهای یه سری دختر شده شوهر..خب این بد نیست منتها همش که درون اون شوهر نیست ..اون شوهرم یه ادم عادیه ...نمیدونم شاید ظرفیت وجودیه یه سری از خانما با شوهر کامل میشه و به هدفشون میرسن ..ولی در کل در وهله دوم به حرف بقیه گوش ندید درباره شما چی میگن چون ملت ما یه عادت عجیبی دارن یهو طرف تا اسمون هفتم میبرن بالا بعد از واکنش شیمیایی سریع تر!از نظر سرعت منظورمه! طرف از اون بالا میندازن پایین!!هرجور هستید برا خودتون زندگی کنید..نه با یه تعریف غره بشید نه با یه ضعف ناتوان و بی روح..
به کودک درونتون بها بدید از انزوا طلبی بخاطر یه سری عقاید اشتباه بیرون بیاید..شما نیاز به یه فردی دارید که شما بذاره تو مسیر ..یا به نوعی پایه شما باشه برا گردش یا کلاس یا کار...
مطالب سایت تصمیمان که من باره ها گفتم خوبه.(:
درنهایت ارزوی خوشبختی دارم برای شما و همه دخترا با هر عقیده و پوشش
با سلام به شما کاربر محترم
بطور كلى، هر رفتارى كه انسان انجام مى‌دهد معلول 3 عامل؛ انگيزه، نياز و هدف است. به عبارت بهتر در كنار هر رفتارى مثلث انگيزه، هدف و نياز وجود دارد. امّا اگر عوامل جانبى و حاشیه‌ای باعث شود كه انگيزه فرد كاهش پيدا كند يا عدم دورانديشى و نداشتن شناخت لازم موجب ابهاماتى در تعيين هدف یا اهداف در زندگی شود، بطوری که فرد دچار سردرگمى و بى هدفى شود و انگيزه‌اى براى انجام کارها نخواهد داشت. بنابراين بايد به دقت زندگى خود را مورد بررسی قرار دهید تا دقيقا عواملى كه موجب بى انگيزشى يا بى هدفى و سردرگمى شما شده شناسايى و بعد با آنها مقابله منطقى كنيد.
امّا با توضیحاتی که از خودتان دادید، مشکل نداشتن انگیزه ازدواجتان به نداشتن اعتماد به نفس و اصل انگیزه برمی‌گردد. مسلما با داشتن اعتماد به نفس و هدف و انگیزه مشکلتان حل خواهد شد.
امّا در خصوص مشاورتان باید عرض کنم سعی کنید به مراکز مشاورهای مراجعه کنید که شناخت از انان داشته باشید یا اگر شناخت ندارید، از دیگران بپرسید و همچنین اولویت انتخابتان برای انتخاب مشاور با مشاور دینی باشد.
البته ارتقاء اعتماد به نفس، کاری زمان بر و نیازمند پشتکار و حوصله است. بنابراین با توصیه‌های یک مشاور حاذق و باتجربه و استمداد از خدا خواهید توانست که اعتمادبه نفس خود را بازیابی کنید.
با آرزوی موفقیت