در مقابل مسخره شدن از سوی پدر و مادر چیکار کنم؟

من .....هستم  بزارید خلاصه کنم قضیه رو وقتی میخواستم انتخاب رشته کنم علاقه به انسانی داشتم ولی مادرم اجازه نداد بهم و گفت برو تجربی اونجا آدم بشه تو احمقی نمیفهمی چی میگی رفتم خوندم افسردگی گرفتم چون هیچ علاقه ای نداشتم تجدید شدم از همون زمان ۳ سال پیش به من میگن بی عرضه سال اول کنکور هم نتونستم کاری کنم تصمیم کردم انسانی بدم سال دوم کنکور انسانی هم نتونستم کاری کنم! انقدر افسرده و ناراحت بودم و فشار دور بری هه و دوستان فامیل ی طرف بود سال سوم کنکور دادم و رتبه ۳ رقمی انسانی آوردم! ولی بازم تخریب میشم هیج کس توی خونه از من خوشش نمیاد قرار بود بابام برای من که ۲۰ سالم شده بود موتور بخره تا دم معازه هم برد همه چی ردیف بود ولی دبه کرد گفت توی بی عرضه چه غِلطی کردی که میخوای برات موتور بخرم!؟ )انگار شاستی بلند میخره(    مامانم ی بار به من گف خدا تو رو زده انقدر میخونی آخرش هیج.... نمیشی !  

خخخح خلاصه همه فقط نکات منفی شما رو میبینن  ۵ سال زندگی جهنمی داشتم تحقیر توسط همه دوستان هم کلاسی ها پدر مادر فامیل  من محکم وایستادم و توکل کردم ولی حتی الان م بعضی حرفا ناراحتم میکنه از درون منو میشکونه با ی حرف مردم یا پدر  مادر افسردگی نگیرید فکر کنید جای من بودید ۵ سال تحقیر می‌شدید شب  و روز .... 

آره من سراغ دارم یکیش خود من هستم . من خودم قد بلند و رشید و انگشت های باریک و کشیده دارم ولی من راجبع اندامم تحقیر نمیشم ولی وجه مشترکم با تو اینه که پدرم رویاها و بلند پروازی های منو تحقیر میکنه باهام دعوا میکنه بهم توهین میکنه و در مواقعی حتی میخواد بهم حمله کنه و میگه سرش درد می کنه در حالی که من باهاش رفتار بدی ندارم ... بعد به رفتارام می خنده و من رو مورد تمسخر قرار می ده یه بار ازش پرسیدم تو چرا بی مورد بهم می خندی و تحقیرم میکنی ؟ اونم گفت این خنده ها خنده های معنی دار هست که به کارهای احمقانه منه ! به من می خنده و جلوی مامانم شرمنده ام میکنه ‌. بداخلاقه و توهین میکنه و وقتی که بهش یه کلمه کمتر از توهین اون میگی به مامانم میگه که من چقدر توهین می کنم !! درحالی که از محبت بدش می اد و میگه انرژی نداره و خسته اس میره یه بحث سیاسی و اقتصادی طولانی تو گوشیو می خونه !!! اون به آرزو های کوچیکم عمل نکرد و نخواست که یه دقیقه بهم تو بعضی چیزا کمکم کنه و میگه تو نمی تونی به خواسته های بی موردت برسی ؛ یا کور خوندی و .... 

من از ۱۰ سالگی مورد تحقیر خانواده ام شدم مامانم میگه دیوونه اینقدر میگه که الان همه میگن خالم رفته اونی میخواست بیاد خاستگاریم به مادرش گفته اره برین این دختره دیوونه بگیرین واسه پسرتون مامانم هیچوقت پشتم نبوده پسر خالم کوچکم که ۸سالشه میاد بهم میگه دیوونه حق کلیپ گرفتم ندارم که الان داشتم دابسمش میگرفتم بابام اومد گفت خجالت بکش گفتم چرا واسه یه کلیپی همه میگرن گفت تو حق نداری یه مانتو هم میخرم مهم نیست من دوستش دارم میان نظر میدن که این چیه گرفتی هر چی بهشون میگم سلیقه من اینه که میگن نه بهت نمیاد نظر من مهم نیست نمیدونم چکار کنم فقط یه فکر پسراشون من مهم نیستم اونا هر چی بگن همون میشه ولی من نه همش هم مامانم نفرینم میکنه 

من ۱۵ سالمه و روزی نیست ک مادرم یا پدرم منو تحقیر نکنن. من امریکا زندگی میکنم و به بازی های کامپیوتری علاقه دارم هروز ورزش میکنم درسمم میخونم ولی نمیدونم چرا هیچ کاریمو نمیبینند همیشه بم میگن تو سرت تو گوشیه در صوریتی که خیلی وقتا دارم رو درسم کار میکنم یا ورزش هفتگیمو مینویسم ! هر فرصتی پیدا میکنن بم تیکه میندازن و با بقیه مقایسم میکنن! حتی اگه اون طرف ۴/۵ سال از من بزرگ تر باشه میگن دیدی رفته سره کار ولی تو نه ! خوب من در این سن نمیتونم برم سره کار اون ۱۸ سالشهه!!!! واقعا هر شب گریم میگیره از این همه تیکه و تهمت و قضاوت ! نمیدونم چیکار کنم چقدر صبر کنم تا تموم شه این حرفاشون! اینو میدونم که ۱۸ سالگیم از این خونه میرم و اونا دعا میکنن که منو ببینن باز!

سلام من 15 سالمه من با مامانم رابطه خیلی خاصی ندارم بچه که بودم نفرینم میکرد الانم بم گفت بترس از اینده ات گفت تو اتیش زدی به زندگیم من هیچی نمتونم بگم شاید ی چیزی بگم ولی بعدش عین چی پشیمون میشم چرا؟چون رضایت خدا در رضایت والدینه من نه میتونم چیزی بگم نه چیزی من تاحالا خیلی از مامانم ضربه خوردم مخصوصا بچگی حالا بگین من چیکار کنم؟

ببیند خیلی وقت ها نمیفهمن که دارن ما رو تحقیر میکنن مصلاغ حرف گیر نمکیارن با بقیه اتفاقاتی رو میگن که ما آبرومون میره فکر نمیکنن که ممکگنه ما از حرفشون نا راحت شیم 

من امروز با مامنم حرف میزدم گفت آی کمرم دستم یخ زدهع  پام یخ زده اونم میگفت بپا تلف نشی بپا چیزیت نشه و. . . خب من ناراحت  شدم و گفتم من پوست کلفتم  بازم هیچی  ام نمیشه حتی اگه در کنارش مامنمم مسخره ام کنه  نهایتا بعدا  در موفقیتم میگم تف تو رو مامانم اونم گفت دستت د ر د نکنه و. . . .من  پشیمونم  ولی واقعا نمیدونم  باید چی میگفتم خب نلاراحت شدم  آخه 

ببیند خیلی وقت ها نمیفهمن که دارن ما رو تحقیر میکنن مصلاغ حرف گیر نمکیارن با بقیه اتفاقاتی رو میگن که ما آبرومون میره فکر نمیکنن که ممکگنه ما از حرفشون نا راحت شیم 

من امروز با مامنم حرف میزدم گفت آی کمرم دستم یخ زدهع  پام یخ زده اونم میگفت بپا تلف نشی بپا چیزیت نشه و. . . خب من ناراحت  شدم و گفتم من پوست کلفتم  بازم هیچی  ام نمیشه حتی اگه در کنارش مامنمم مسخره ام کنه  نهایتا بعدا  در موفقیتم میگم تف تو رو مامانم اونم گفت دستت د ر د نکنه و. . . .من  پشیمونم  ولی واقعا نمیدونم  باید چی میگفتم خب نلاراحت شدم  آخه 

سلام.هرکس تو دنیا عیب داره و زیبایی هم داره.اما نظر من اینه که همه آدما باهر نژاد و رنگی زیبا هستن فقط باهم متفاوتن همین!!!مسخره کردن نقص های بدن یک نفر خیلی کارزشت و گناه کبیره ای نابخشودنی هستش.خودمن هزارتا عیب دارم،همه دارن تمام خانوادمون تمام در و همسایه و شهر و استان و کشور همه عیب های روی بدنشون هست.اما زیبایی های زیادی هم دارند همه و آدم ها هیچکدوم زشت یا زیباتر از دیگری نیستن فقط متفاوتن همین.به حرف این و اون گوش ندید و حرص نخورید هرچقدر حرص بخورید بیشتر میان مسخره میکنن.یکم اعتماد بنفس خودتون رو زیاد کنید ببینید دیگه متلک میندازن بازم!!!موفق باشین

منم همین مشکل رو دارم اما قدکوتاه نیستم بلکه لاغرم.. همش ننه بابام یه جوری نگاهم میکنن مسخرم میکنن و خیلی چیزا بهم میگن،، راستش دیگ خسته شدم و حتی الان بزور تایپ میکنم. منتظر اجل هستم:) 

یاعلی✍

مشکل فقط ظاهر نیست وقتی ینفر بخواد ادمو تحقیر کنه به هر روشی اینکار میکنه من خودم یه دخترم از بچگی توی مدلینگ کار میکردم و نمیخوام تعریف کنم ولی هر کی منو میبینه میگه هیچ عیبی نداری و...ولی پدر و مادرم میخواستن من دکتر شم منو بزور وارد رشته تجربی کرد

از موقعی که یادم میاد تنها کسایی که منو مسخره میکردن اونا بودن اونا محبت تو پول میبینن و اگه بخوام واقعا بگم من هیچوقت هیچ حمایت و محبتی ازونا ندیدم جز تحقیر و بد و بیرا زدن حتی مادرم بهم تو بچگی میگفت جنده که من حتی معنیش قبل نمیدونستم و...

قبول دارم من باهمه فرق داشتم حتی نظرات و فکرام با بقیه اما الان به رشتم هیچ علاقه ای ندارم سه بار تا الان قصد خودکشی داشتم که شاید عجیب باشه اما یه جن منو نجات داد و واقعا از خدا ممنونم واقعا یه معجزه بود 

میخواستم این بگم هیچوقت ناامید نباش چون من توی زندگیم دوتا چیز مهم یاد گرفتم یکی اگه خدا نخواد واقعا هیچ برگی از زمین نمیفته اگه خدا نخواد هیچکس نمیتونه حتی خودش بکشه

دوم ناامید بودن فقط تورو از موفقیت و اینده خوبت دور میکنه پس بیخیال همه فقط برو جلو چون خدا باهاته مطمئن باش

من 17سالمه از بچگی بابام همش مسخره میکنه و تنبیه میکنه و میزند نمیدانم چیکار کنم ازم متنفره و هیچوقت باهام صمیمیت نمیکنه مادر بایین شهر هستیم همه منو مسخره میکنن و میزنن حتی کسایی ک نمیشنسم وزورم خیلی کمه هیچ رشته رزمی هم نرفتم و بلد نیسم بابام همیشه ک ینی هروز هرساعت درحال مسخره کردنمه نمیدونم چ کنم من قدم 183 و وزنم 60 چشمم رنگ سبز با موهای خرمایی و بوست جو گندمی چ دلیلی بر مسخره  کردنم هست واقعا //

منم همدرد تو هم 

سلام عزیزم

به بقیه نمی خواد چیزی رو ثابت کنی

فقط به خودت ثابت کن لایق خوشبختی هستی و اینقدر برای خودت ارزش قائل شو که خیلی از حرف های بدشون رو نادیده بگیری(انگار نشنیدی)

مهارتهات رو زیاد کن

استعدادها و علایقت رو پرورش بده

این قدر خودت رو قوی کن که تکه های دیگران تو رو سست نکنه

هدفگذاری کن و برای رسیدن به اون هدف،تلاش کن

وقتی درگیری های بزرگ تری داشته باشی،حرف های ناراحت کننده ی اطرافیان برات بی ارزش میشه 

منم دقیق مثل تو بودم و هستم. و از وقتی این مسیری که بهت گفتم رو انتخاب کردم... حال درونی خودم عجیب خوب شده

امیدوارم تو هم بتونی خودت رو به خودت ثابت کنی و هوای خودت رو داشته باشی و حال خودت رو خوب کنی

مهم اینه که خودت رو دوست داشته باشی و نذاری حرف های ناشایست دیگران حالت رو بد کنه

«تو لایق خوشبختی هستی»

«​​​​​​​تو مسئول صد درسال صد زندگی و احساسات خودت هستی»

پس مسئولیتش رو بپذیر و آرامش واقعی رو فقط از خود خدا بخواه

نکته::::

در مقابل حرفاشون جوری رفتار کن که انگار با تو نبودن و آرام باش و لبخند بزن و توی قلبت مرور کن که «من رو خیلی دوست دارن و منم دوستشون دارم»​​​​​​​

این جمله ی باور نکردنی معجزه میکنه و حالت رو بهتر میکنه و واکنشت به حرفاشون هم بهتر میشه.

امیدوارم وقتی خدا بهت لبخند میزنه حس آرامش و خوشبختی رو با تمام وجودت حس کنی

درد دل ما آدما یکی دو تا نیست ... گاهی اوقات انقدرررر درد جمع می شه توی دلت و به قلبت فشار میاره که حتی قدرت اینو نداری که بنشینی و برای این همه دردت حتی اشک بریزی ، برای تنهایی هات گریه کنی ، برای دوست نداشته شدن هات غصه بخوری ، زندگی همیشه چرخیده و چرخیده و همیشه هم قسمت های بدش به ما میوفته ، ما آدمهای بی گناه ، شاید بهتره بگیم ما فرزندان قربانی شده ، قربانی تحقیر پدر و مادرمون ، قربانی تحقیر هایی که باعث کمبود اعتماد به نفسمون شده ، قربانی آینده های تباه شده و آرزوهای برباد رفتمون .... منم یه دختر 18 سالم مثل شما فقط تفاوت من اینه که من همیشه سعی کردم بخندم ، همیشه سعی کردم حضورم به چشم بیاد اما نیومده ، همیشه سعی کردم پاکیمو بهشون ثابت کنم اما اونا همیشه منو مثل یه هرزه دیدن ، منی که تا حالا دست یه پسر بهم نخورده . توی این گرگ باز جامعه . توی این همه تنهاییام هیج وقت از هیچ پسری برای رفع این تنهاییم استفاده نکردم ، همیشه حد و حرمت و احترام همه رو نگه داشتم اما متاسفانه هیچ وقت پدر و مادرم منو باور نکردن همیشه صلوات میفرستم همیشه دعا میخونم همیشه زیارت عاشورا میخونم اما چون حجابم کامل نیست و نماز نمیخونم اونا همیشه منو یه فاحشه دیدن ... منم روزی مثل اونا بودم بخدا من خیلی با دخترهای این دور و زمونه فرق دارم .. من واقعا خستم ... از ندیده شدن ... از دوست نداشته شدن ... از درک نشدن ... من همیشه به پاکی خودم اعتماد داشتم و دارم و افتخار کردم  اما اونا هیج وقت نداشتن ... منم روزی مثل اونا بودم ... اما الان فهمیدم که چقدر از آدمهای متعصب بدم میاد .... چقدر از آدمهایی که فقط مدعی مومن شدن میشن بدم میاد ... کاش یه روزی بشه داد زد که ای خدا مگه کسی فقط مومنه که تسبیح بگیره دستش ، که بره صف اول نماز جماعت ، که با چادری که سرشه هزار جور گناه کنه ... منم میتونم دو رو باشم اما نیستم ... بخدا که خدا فقط از قلب ما آدما خبر داره .... 

همیشه است حرف شهید مطهری کنج قلب شکسته ی پر از تحقیر من هست که میگن : من به فاحشه بودن قلب خیلی از باکره ها و به باکره بودن قلب خیلی از فاحشه ها اعتقاد دارم ....

کاش روزی بشه از دست این همه پدر و مادر نا لایق که ماها رو که مثلا امانتی خدا هستیم و اینجور باهامون بد تا میکنن نجات بده 

بخدا ظلم نکنین .... دل نشکنین که دل شکستن تاوان داره .... بدجور هم تاوان داره 

دوستان همرنگ خودم زندگی امروز و فردایی بیش نیست ... امیدوارم از این به بعد زندگی به کام بچرخه 

اینها کاملا طبیعی هست و عادی و نمی دونم مشکل این علت از چی هست، منم کلی حرف برای گفتن دارم اما واقعا نمی دونم از کجا شروع کنم فقط بگم منزوی و افسرده هستم. شاید بگم تاحالا نخندیدم. مادر و پدر من من رو همیشه تحقیر کردن جلوی ه شخصی چه دوست و آشنا و فامیل. الان می تونم بگم 5 سال هست دیگه هیچ جا نمی رم نه مهمونی و جشن ها و ... هر وقت می گم شما اینطوری گفتید می گن آره من گفتم خوب هم گفتم. من موقع گرفتن مدرک دیپلم می خواستم برم شغل مورد علاقه ام اما با مخالفت مادر و پدرنم روبرو شدم همینطور با مخالفت برادر و زن برادرم. اواسط مهر سال 97 بود که آگهی استخدام شغلی که خیلی دوستش داشتم رو دیدم اما فایده ای نداشت چون دانشگاه بودنم و نمی تونستم بیام بیرون. به جرات می تونم بگم باید حداقل 10 تا 15 سال صبر کنم تا آگهی استخدام بعدی بیاد اما چه فایده واقعا چه فایده. بهتره از مادر و پدرم نگم از دوستای دانشگاه بگم. همشون یک گله دانشجوی (ببخشید این حرف رو می زنم) عوضی هستن یا معتاد یا ...  اونم در دانشگاه دولتی خنده دارش اینجاست. و چون خوشبختانه خداوند اصلا قیافه و چهرو ی خوبی بهمون نداده مسخره می شم و جوک می سازن برام یعنی من خودم به خاطر قیافه ام می تونم بگم اکثرا خونه نشین هستم و پای لپ تاب هیچ جا بیرون نمی رم مخصوصا وقتی جلوی آشنا و فامیل مادر درم بهم توهین کردن و گفتن احمق ... دیگه نرفتم. حالا اینها به کنار که رمان هست. تبعیض بین فرزندان چه بگم که مادرو پدرم همیشه با برادر بزرگم و زن برادرم خوب بودن اما وقتی نوبت ما می رسه دیگه معلومه... شاید بگین حسودیم می کنه اما نه واقعا بغضی بزرگ هست که می خواد خفم کنه. ... ولی فقط مادر و پدرم نیستن بلکه فامیل و آشنا هستن. هر وقت حالا جایی دعوت هستیم حتی در عید یا جشن عروسی یا جشن تولدی جایی، خوب من عمدتا آروم هستم یعنی حرف نمی زدم و از اول تا آخر همیشه یک کنج می شینتم و در از دسترس تا کسی من رو نبینه، حالا از اینها بگذریم دیگه نمی گن من بیام موقعی که دعوتیم خوب می دونی وقتی می بینم برادر بزرگم و زن برادرم رو همه دعوت می کنن و هیچکس سراغی از من نمی گیره واقعا می دونی یکجوریایی ... مامان و بابام هم که همیشه بهم می گم منزوی نکبت احمق ... من حالا معنی این جمله رو نی دونم. در کل این دنیا یک نفر حال من رو درک کرد و اون بهترین دوستم بود که در سال دوم هنرستان آشنا شدم اون هم با من رشته الکترونیک بود و نامادری داشت و مشکلات من رو هم داشت. یعنی فقط در کل دنیا ما دو نفر حال همدیگرو درک می کنیم. ماجرا که زیاده ولی یک مدت رو یک ثبت طرح کار می کردیم اینقدر مادر و پدرم مسخره ام کردن .... می گفتن تو چی داری که حالا می خوای مخترع بشی یا تو چی هستی تو ... نیستی. الان 3 سال می شه پروژه رو رها کردیم و گه گاهی روش کار می کنم، وقتی فکر می کنم می گم درست می گن منه دیپلمه می خوام ثبت طرح داشته باشم ... راستش چون اینم داستان خودش رو داره ولی چون بعضی ها ممکنه فکر کنم من حسودم نمی گم ولی واقعا باور کنید من حسود نیستم من فقط همیشه آروم هستم و هیچ وقت به کسی توهین نکردم بدترین کلمه ای که از دهنم در اومده خفه شو بوده تا به امروز حتی به کسی اخم نکردم و نه دستم رو به طرف شخصی مشت کردم و نه حق شخصی رو خوردم، ولی ... به قول یک جمله ای کاش اونقدر که چوب سادگیمون رو می خوردیم چون مهربونیم هم می خورد تو سرمون. ما به همه مهربونی کردیم ولی هیچ وقت دیده نشد و فقط نا مهربونی هامون رو دیدن. مشکلاتشون رو درک کردیم ولی مسخرشون شدیم. من به اندازه ی 16 سال داستان دارم و داستانم بلند تر از این هست که در اینجا جا بشه فقط می تونم بگم الان 1547 صفحه World دارم که همیشه اتفاقاتی که در روز برام افتاد رو می نویسم. در حقیقت همه بهم می گم مثبت باش. اما به چی مثبت باشم به قیافه ام به توهین و تحقیر شدن هام و به بی استعدای هام یا به این که همه زدم تو سرم و عنوان پله ازم استفاده کردن تا برن بالا یا به کسانی که در ظاهر دوست باهات هستن اما از پشت طوری خنجر می زنن که دردش کشنده هست به اینکه بین من و برادرم تبعیض هست یا به اینکه همیشه دیگران از من برتر بودند در همه چی و ... به این ها مثبت باشم یا ... نمی دونم فقط بگم نه من حسودم و نه با شخصی دشمنی دارم و امیدوارم بد برداشت نشه، چرا که گفتم اینقدر حرف دارم که نمی دانم چه طوری بنویسم. فقط اینها حرف های من نیست حرف های یک چشم پر از اشکه و بغضی 16 ساله که دیگه داره راه تنفس من ور بند می آره