دعای تو کجا، عبد گنه کار کجا؟

يا صاحب الزمان(ع)

از بس حجاب هاست به چشمان تار ما

ما بی خبر که یار نشسته کنار ما

غیر از مزاحمت که برایش نداشتیم

او می کشد ز مرحمت خویش، بار ما

گیرم نشد به کرب و بلا دفنمان کنند

خوب است در حسینیه باشد مزار ما

بیرون شود بدون شک از جنة الحسین

گر گندم گناه برد اعتبار ما

هر ماه بر اسیر غمت چون محرم است

شد وقف روضه های تو لیل و نهار ما

روزی که هست لحظه " أین المفر " ، حسین

آغوش وا کند به زمان فرار ما

ما قرص نان ز گندم شهر تو می خوریم

چرخد ز آسیاب شما روزگار ما

از آن زمان که خون تو شد خرج ملک ری

شد خانه ی عزات دل بی قرار ما