زائری بارانی ام، آقـا بـه دادم مـی رسی؟
بی پناهم، خسته ام، تنها؛ به دادم می رسی؟
گـرچـه آهـو نیـستـم؛ اما پر از دلتنگی ام
ضامن چشمان آهوهـا، بـه دادم می رسی؟
از کبوترها کـه می پـرسم، نشانـم می دهند،
گنبد و گلدسته هایت را، به دادم می رسی؟
ماهـی افـتاده بر خـاکم، لبـالـب تشنـگـی
پـهنه آبی تـرین دریـا؛ به دادم می رسی؟
مـاهِ نـورانیِ شب هـای سیـاهِ عـمرِ مـن
ماهِ من، ای ماهِ من؛ آیا به دادم می رسی؟
من دخیل التماسم را بـه چشمت بستـه ام
هشتمین دردانه زهرا(س)، به دادم می رسی؟
بـاز هم مشهد، مسافرها، هیاهـوی حـرم
یک نفر فریاد زد: آقا! به دادم می رسی؟
................................................................
حضرت امام رضا (علیه السلام) فرمودند:
«هر کس با وجود دوری از سرایم، به دیدار من آید،
روز قیامت در سه جا به نزدش می‌روم تا او را از ترس و وحشت‌های آن رها سازم:
1_ هنگامی که نامه‌های اعمال به راست و چپ پراکنده می‌گردد.
2_ بر پل صراط.
3_ هنگام سنجش اعمال.
شهادت امام رضا (علیه السلام)، تسلیت باد.
ما بی‌سلیـقــه‌ایم
تـو حاجــات ما بخــواه،
ورنه گـــدا
طلبــ آب و نــان کند ...
آمده اما شَـــــفا نمی‌خواهد
قسم به جان شما جز شما نمی‌خواهد
برای پیش تو بودن بهانه‌ای کافی‌ست
بهشت لطف کریمان بها نمی‌خواهد
دلیل ناله‌ی من یک نگاه محبوب است
وگرنه درد غلامان دوا نمی‌خواهد
فقیر آمدم و دلشکسته پرسیدم:
مگر که شاه خراسان گدا نمی‌خواهد؟
دلم به عشق تو تا آسمان هشتم رفت
نماز در حَرَمت «اهدنا» نمی‌خواهد
همین قدر که غباری بر آستان باشد
رواست حاجت عاشق، دعا نمی‌خواهد
تو آشنای خدایی، کدام رهگذری
در این جهان غریب آشنا نمی‌خواهد؟
ببین به گوشه‌ی صحنت پناه آوردم
مگر کبوتر آواره جا نمی‌خواهد؟
به حکم آنکه «علیک الرفیق ثم طریق»
دلم بدون رضا (ع) کربلا نمی‌خواهد ...
هر قدر باشد اگر دور ضریح تو شلوغ
من ندیدم كه بیاید كسی و جا نشود
بین زوار كه باشم كرمت بیشتر است
قطره هیچ است اگر وصل به دریا نشود...