ما این سؤال را بنا بر نظر آیت‌الله سیستانی بیان می‌کنیم:
در رساله توضیح المسائل خود در احکام روزه قضا مسئله هزار و شش‌صد و هفتادودو ـ این‌گونه نوشته‌اند: اگر به‌واسطه مرضی، روزه رمضان را نگیرد و مرض او تا رمضان سال بعد طول بکشد، قضای روزه‌هایی را که نگرفته بر او واجب نیست و باید برای هرروز یک مُد (تقریباً هفت‌صد و پنجاه گرم ) طعام یعنی گندم یا جو یا نان و مانند این‌ها به فقیر بدهد، ولی اگر به‌واسطه عذر دیگری مثلاً برای مسافرت روزه نگرفته باشد و عذر او تا رمضان بعد باقی بماند، روزه‌هایی را که نگرفته باید قضا کند و احتیاط واجب آن است که برای هرروز یک مُد طعام به فقیر بدهد.
عذر او تا رمضان بعد باقی بماند، روزه‌هایی را که نگرفته باید قضا کند، و احتیاط واجب آن است که برای هر روز یک مُد طعام به فقیر بدهد.
سلام‌علیکم
در سؤالات احکامی نام مرجع تقلید خود را بیان کنید.
ما این سؤال را بنا بر نظر آیت‌الله سیستانی بیان می‌کنیم:
در رساله توضیح المسائل خود در احکام روزه قضا مسئله هزار و شش‌صد و هفتادودو ـ این‌گونه نوشته‌اند: اگر به‌واسطه مرضی، روزه رمضان را نگیرد و مرض او تا رمضان سال بعد طول بکشد، قضای روزه‌هایی را که نگرفته بر او واجب نیست و باید برای هرروز یک مُد (تقریباً هفت‌صد و پنجاه گرم ) طعام یعنی گندم یا جو یا نان و مانند این‌ها به فقیر بدهد، ولی اگر به‌واسطه عذر دیگری مثلاً برای مسافرت روزه نگرفته باشد و عذر او تا رمضان بعد باقی بماند، روزه‌هایی را که نگرفته باید قضا کند و احتیاط واجب آن است که برای هرروز یک مُد طعام به فقیر بدهد.
عذر او تا رمضان بعد باقی بماند، روزه‌هایی را که نگرفته باید قضا کند، و احتیاط واجب آن است که برای هر روز یک مُد طعام به فقیر بدهد.