سوال اعتقادی: خیلی ازدانش آموزان خودراجهنمی می دانند امید به بهشت رفتن ندارند

با عرض سلام و ادب خدمت شما

باید با ایشان از باب وسعت رحمت الهی سخن گفت به‌گونه‌ای که البته دچار سهل‌انگاری نسبت به گناهان نشده و به عنایت خداوند نیز امیدوار باشند.

خداوند در قرآن می‌فرماید: «بگو: ای بندگان من که بر خود اسراف و ستم کرده‌اید! از رحمت خداوند نومید نشوید، که خدا همه گناهان را می‌آمرزد، زیرا او بسیار آمرزنده و مهربان است». [زمر: 53]

انسان به هر اندازه هم که از خدا دور شده باشد، راه بازگشت و توبه به‌سویش باز است. چه بسیار افرادی که غرق در گناه و معصیت بوده‌اند؛ ولی توبه کرده و عاقبت بخیر شده‌اند. 

حُر کسی بود که می‌توان او را به‌عنوان یکی از مسببین اصلی حادثه عاشورا معرفی نمود. شاید اگر حُر جلوی سپاه امام حسین علیه‌السلام را نمی‌گرفت، حادثه به‌گونه‌ای دیگر رقم خورده و حضرت با اصحابشان به شهادت نرسیده و خانواده‌اشان به اسارت نمی‌رفتند. گناه حُر گناهی بسیار بزرگ بود و اگر کسی می‌خواست ناامید شود، باید شخصی مانند او ناامید می‌شد؛ اما می‎بینیم که او توبه کرده و شهید می‌شود و نام او در طول تاریخ در کنار سایر شهدای کربلا باقی می‌ماند.

در قبالِ ناامیدی، بهترین راه این است که انسان بفهمد، گناه او هرقدر هم که باشد، در برابر رحمت خدا هیچ است. اگر انسان از عظمت رحمت الهی مطلع شود، هیچ‌گاه دچار ناامیدی نمی‌شود.

 امیرالمؤمنین علیه‌السلام فرمودند: خداوند نسبت به بندگانش رحیم است و از مصادیق رحمتش این است که صد رحمت [برای بندگانش] خلق کرده. [از میان این مقدار رحمت خود] تنها یکی از آنها را در دنیا قرارداده و به واسطه همین یک رحمت است که مردم نسبت به هم دلسوزی می‌کنند و مادر فرزندش را دوست دارد و ... . آنگاه فرمودند: وقتی روز قیامت می‌شود، خداوند این یک رحمت را در کنار آن 99 رحمت دیگر قرار داده و به بندگانش ترحم می‌کند. [تفسیر امام حسن عسکری علیه‌السلام، ج1، ص37]

این یعنی تمام محبت‌هایی که تمام مادران در دنیا نسبت به فرزندانشان دارند، تنها از یک رحمت از صد رحمت خدا ناشی شده است. خب یک فرزند هر مقدار هم که در حق مادرش جفا کرده باشد، وقتی برگردد و طلب بخشش کند، مادر به جهت محبتی که به فرزندش دارد او را می‌بخشد. آیا خدایی که رحمتش بی‌نهایت است و قابل مقایسه با رحمت مادر نیست، بنده‌اش را نمی‌بخشد؟!

توجه به وُسعت لطف و رحمت خدا، بهترین راه برای نجات از ناامیدی است، درمقابل اگر انسان تنها به گناهانش فکر کرده و رحمت خدا را در کنار آن در نظر نگیرد، هر روز ناامیدتر خواهد شد.

رحمت خدا آنقدر عظیم است که اگر شیطان هم که میلیون‌ها نفر را گمراه کرده به سوی او بازگردد، او را هم مورد عفو و بخشش قرار می‌دهد. 

در نزد خدا هیچ بن بستی وجود ندارد. این ما هستیم که راه‌ها را بر خود بسته می‌بینیم. برادران یوسف که به دو پیامبر بزرگ الهی ظلم کرده بودند و یکی را در چاه و دیگری را از نعمت فرزند محروم نموده بودند و سال‌ها پدر را در دوری از فرزند عزیزش دچار نموده بودند، آخر کار بخشیده شده و توبه‌شان پذیرفته شد.

چگونه ممکن است دیگران بخشیده نشوند؟ یادآوری چنین مواردی از عفو و بخشش الهی بهترین راه گریز از ناامیدی است.