سوال اعتقادی: چرا در تجربه‌های نزدیک به مرگ تناسخ را تجربه می‌کنند؟

با عرض سلام و ادب خدمت شما

اگر منظورتان از تناسخ، قرار گرفتن در قالب مثالی پس از مرگ موقت است، باید عرض شود که چنین چیزی تناسخ نیست؛ زیرا آن قالب مثالی در برزخ، در واقع همان جسم مثالی است که انسان در دنیا در آن قرار داشته و با رها کردن جسم مادی، آن جسم مثالی که جسم حقیقی انسان است، آشکار شده است؛ در نتیجه انتقالی از یک جسم به جسم دیگر صورت نگرفته تا تناسخی در کار باشد.

و اگر منظورتان از تناسخ بازگشت به همان جسم مادی است که انسان در آن بوده و بعدا دوباره به همان بازگشته است، باید گفت اولا در اینجا رها کردن جسم و رفتن به جسم دیگر نیست تا تناسخ مورد ادعای ادیان شرقی باشد؛ زیرا آنها تناسخ را به این صورت می‌بینند که روح انسان پس از مرگ به جسم مادی دیگری در همین دنیا منتقل شود، نه همان جسمی که در آن بوده است.
و ثانیا بازگشت از فعلیت به قوه هم آنگونه که برخی از فلاسفه در توجیه محال بودن تناسخ می‌گویند، صورت نگرفته است؛ زیرا مرگ کامل در این موارد صورت نپذیرفته و رشته روح از بدن مادی به صورت کامل جدا نشده است. تجربه‌های نزدیک به مرگ در واقع مانند نوعی خواب عمیق است که انسان در ضمن آن در برزخ و ملکوت عالم سیر کرده و رویای صادقه می‌بیند.

 در این حالتِ خواب اگرچه به فرموده قرآن روح به صورت کلی توفی شده است؛ چرا که قرآن می‌فرماید: «وَهُوَ الَّذِي يَتَوَفَّاكُمْ بِاللَّيْلِ»؛ «اوست كسى كه شبانگاه روح شما را [به هنگام خواب] مى‏‌گيرد».(انعام: 60) لکن این موجب نمی‌شود که حلقه ارتباط روح با بدن جدا شود تا بازگشت از فعلیت به قوه بوده و منجر به محال و تناسخ شود.