علاقه . احساس میکنم لگد به بختم زدم

من قبل از اینکه اصلا این اقا با من حرف بزنه ۱۹ یا ۲۰ سالم بود شاید قبلش از اقایی خوشم میومد که به من قول داده بود بیاد و با خانوادم صحبت کنه که پیداش نشد و رفت وقتی جویا شدم دیدم خیلی ادم کثیفی بوده و با دختری همزمانی که به من پیام میداده در ارتباط بوده و از اون دختر سواستفاده کرده حتی شخصیت واقعی اون اقا هم برای من مبهمه چون همه چیزش دروغ بود خیلی شکست بدی خورده بودم و دوست نداشتم کسی رو وارد زندگیم کنم به خاطر همین به این اقا گفتم نمیخوام فعلا به ازدواج فکر کنم البته تا حدودی مشکلات خودم و این مسعله رو بهشون گفتم اما اوشون تلاش خودشونو کردن باز هم فایده ای نداشت چون ما از تلگرام اشنا شدیم ترسیدم باز همون اتفاق انتظارمو بکشه وبه پیامشون اهمیت ندادم تا اینکه گذشت وحرفا هو صحبتاشون توی نظرم امد و دیدم بی انصافی کردم واقعا پسر شایسته ای بودن و روشنفکری بالایی داشتن صحبتاشون خیلی متحولم کرده بود این شد که خودم پیام دادم و خودمو معرفی کردم تا اینکه منو به خاطر اوردن بهشون گفتم یه جلسه برای اشنایی با هم روبرو بشیم استقبال کردن ولی بعدش دیدم خانوادم به راحتی نمیتونن اجازه بدن منو اون اقا همدیگرو ببینیم و پدرم بهم گفته بود اگه از این اقا خوشت امد به خودم بگو که تحقیق کنم در موردش منم بهش گفتم اطلاعات درستی رو از خودش بده یه شماره که بتونه پدرم باهاش صحبت کنه و گفتم واقعا قصد ازدواج دارید؟
جواب ندادن تا دو هفته بعد پیام دادم ببینم اصلا به دستشون رسیده در امدن گفتن من شما رو ندیدم اصلا که بگم قصد ازدواج دارم یا نه خوب ایشون اصلا چهره منو ندیده بودن حتی صدای منو هم نشنیده بودن و فقط پیام بینمون رد و بدل میشد من چند تا عکس با حجاب و پوشیده براشون فرستادم بعدش گفتن برای من امکانش نیست بیام شهر شما و شما دختر نجیب و با شعور درک بالایی هستید قطعا خیلی از اقایون دوست دارن با شما ازدواج کنن ولی من فعلا نمیخوام ازدواج کنم اون موقع دوست داشتم ازدواج کنم شرایطشو داشتم ولی الان نه تا یکی دوسال دیگه هم نمیتونم هیچ قولی بدم ایشون دانشجوی خلبانی هستن بنده هم دانشجوی روانشناسی اختلاف سنمونم۵ سال هستش از همه نظر خیلی خوب هستن
نمیدونم چیکار کنم از طرفی میگم فراموشش کنم ارزششو نداره از طرفی هم نمیتونم و تلاش میکنم به دستشون بیارم جوری شده که انگار هدفام بی ارزش شدن و باید انگیزه ای پیدا کنم تا به زندگیم ادامه بدم چون دید خیلی خوبی به جامعه و خیلی از پسرای امروزی ندارم قبلا هم که همچین خیانتی بهم شده از ازدواج کردن میترسم ولی این اقا اونجوری بودن که دلم میخواد باهاشون ازدواج کنم با پسرای دورو ور من خیلی فرق دارن شخصیتی که دارنو دوس دارم من خودم برادر نداشتم هیچ وقت نتونستم در مورد احساساتم به جنس مخالفم با خانوادم راحت صحبت کنم هر چند خیلی صداقت دارم با خانوادم و هیچ چیزی رو مخفی نمیکنم.ایشونم مثل من خواهر ندارن و اون موقع خیلی خوب درکم کردن ادم شایسته ای هستن
هر چند میگم خودمو کوچیک نکنم و فرصت بدم شاید نظرشون عوض شد ایشون دیگه اهمیتی به پیامم ندادن و دلم بدجوری شکست .نا امید شدم خیلی انگار لیاقت خوشبخت شدنو ندارم .خاستگارایی که برای من میان خیلی سن بالا هستن ۱۰ سال ازم بزرگترن و مادر من میخواد مارو به همچین مردایی بده چون فکر میکنه اونا شرایط بهتری دارن خونه و زندگی ولی اخه ارامش توی این نیست توی اینه که یکی تو رو درک کنه بفهمتت من دنبال مادیات نیستم یه جشن ساده و یه سفر مشهد برام کفایت میکنه دوست دارم زندگیمو اینجوری شروع کنم از تجملات خوشم نمیاد فقط دنبال کسیم که منو دوست داشته باشه حقیقی نه ظاهری ،از ریا و خیانت بیزارم
به خاطر اینچیزاست که این اقا جا توی دل من باز کردن و بهشون گفتم بهشون علاقه پیدا کردم .چون دیده بودم ایشونم مثل من فکر میکنن .دوست ندارم با ادمایی که دنبال تجملات و خوشگذرونی ها و ریخت و پاشای الکی هستن زندگی کنم میخوام از این طریق خودمو از اتفاقایی که منو از خدای خودم دور میکنه جدا کنم.میخوام کسی کنارم باشه که منو به یاد خدا و اون زیبایی ها بندازه این برام خیلی لذت بخش تره اما کسی متوجه نیست که نیت من چیه همه ظاهرو میبینن به خاطر همین خسته شدم و خیلی وقتا اشک میریزم و دوست دارم به زندگیم خاتمه بدم .از حرفای که میشنومم خوشم نمیاد اینجا هم گفتن من خودمو اویزون این اقا کردم ولی اگر کسی از دید درست نگاه کنه و قضاوت نکنه متوجه میشه من چه احساسی دارم و اینجوری خطاب نمیکنه . منم دنبال کسی نیستم که بخواد برام دلسوزی کنه چون هیچ نیازی ندارم اونقدر منطق دارم که برای زندگیم تصمیم بگیرم ولی متاسفانه همه از دید خودشون نگاه میکنن