با سلام و عرض ادب
مشکل بزرگی که من و همسرم در آن افتادیم . از زمان تولد پسرمان بود الان ۱۸ ماه هست و تا ۸ ماه پیش ما اصلا مشکلی نداشتیم ولی این اواخر ما هر روز اختلاف نظر و بحث و دعوا داریم و خیلی وقت ها شب ها با قهر میخوابیم و صبح یا ظهر دوباره شروع به حرف زدن میکنیم. و باز دوباره همان برنامه
من و همسرم خیلی زندگی عاشقانه و زیبایی داشتیم و همه به ما حسودی میکردند ما همیشه با هم غذا میخوردیم و همیشه کنار هم میخوابیدیم و خسلی رابطه عاشقانه و زناشویی داشتیم
ولی اصلا دیگر هیچکدام اینها نیست
و همسرم زود برای فرزندمان و دیگر چیز ها عصابی میشود و هر دویمان را ناراحت میکند و خودش و من نیز از این اعمال و رفتارش ناراضی هستیم
ما هر دو نماز خوان و اهل خدا و با حجاب هستیم
همسرم خیلی روی فرزنمان حساس هست و خودش رابه آب و آتش میزند تا جیک نزند و گریه نکند و خیلی حساسیت نشان میدهد . اصلا روش های تربیتی خوبی ندارد و بیشتر سر این روشها دعوایمان میشود . مثلا زمان نامناسب میخوابند یا دم به ساعت شیرش میدهد تا گریه نکند . هی در آغوش میگیرد و راه میبره . یا موسیقی رقص برایش خیلی باز میکن . یا برای یک قاشق غذاخوردن یک ساعت گوشی میدهد تا بازی کند. سر عوض پوشک یا لباس هایش یا دستشویی فقط دعوا و گریه هست
ولی خودش مبیند که من با روش خوبی بدون گریه و دعوا غذا میدم پوشک عوض میکنم
خلاصه
خدا به دادمان برسد و راه فرجی با مشاوه شما به ما نشان بدهد
ببخشید طولانی شد ولی از اینم زیاد بود
ممنون میشم راهنمایی کنید التماس دعا
----------------
کاربران محترم ميتوانيد در همين بحث و يا مباحث ديگر انجمن نيز شرکت داشته باشيد: https://btid.org/fa/forums
همچنين ميتوانيد سوالات جديد خود را از طريق اين آدرس ارسال کنيد: https://btid.org/fa/node/add/forum
تمامي کاربران ميتوانند با عضويت در سايت نظرات و سوالاتي که ارسال ميکنند را به عنوان يک رزومه فعاليتي براي خود محفوظ نگهدارند و به آن استناد کنند و همچنين در مرور زمان نظراتشان جهت نمايش، ديگر منتظر تاييد مسئولين انجمن نيز نباشد؛ براي عضويت در سايت به آدرس مقابل مراجعه فرمائيد: https://btid.org/fa/user/register
با سلام و ادب و احترام خدمت شما کاربر ارجمند.
از حسن توجه تان به مرکز اندیشه برتر سپاسگزاریم.
وابستگی و نداشتن مهارتهای لازم در زمینه مدیریت روابط توسط زوجین متاسفانه یکی از معظلات و مشکلاتی که بسیار فراگیر هم هست است به طوری که اگر مدیریت و درمان نشود می تواند سایر اعضای خانواده مخصوصا فرزندان آن خانواده را تحت تاثیر قرار داده و به قیمت خراب شدن زندگی آنان تمام می شود.
مادران به واسطه مهر مادری در ایام بارداری به دلایلی که ذکر شد و به دلیل نداشتن تجربه و عدم تسلط بر همه شرایط و زوایای زندگی برای خود و همسرشان به بهانه مراقبت از سلامتی خود و فرزندش اقدامات نسنجیده و سمی را مرتکب می شوند غافل از اینکه این رفتارها در ایام بارداری و حتی تولد فرزند تا چه میزان می تواند بر سردی و دل زدگی و از همه مهم تر اختلالات جنسی خودش و همسرش اثر میگذارد که به هیچ وجه جبران نخواهد شد یا بسختی بتواند جبران بشود.
بله درست است این رفتارهای مادر غریزی و غیر عمدی است و از قضا در جهت حفظ بقای خانواده وتامین امنیت و سلامتی کودک دلبند خود است و جای تقدس دارد اما باید مراقب باشد به قیمت از دست دادن زندگی حقیقی خود منجر نشود چرا که همسر شما و همه زنهای دنیا علاوه بر تعداد فرزندانی که به دنیا آورده اند فرزند بزرگ تری دارند که شاید بتوانند سایر فرزندان را با تامین نیازهایشان ساکت و آرام نمایند اما این فرزند بزرگ تر که همان همسر او است به همین راحتی کوتاه نمی آیند و نیاز به مراقبت و رسیدگی بیشتری هستند.
از این روبه دلیل اهمیت فوق العاده روابط زوجین و خانواده این مطالب را از طرف کارشناس مسائل خانواده به همسرتان ارسال نمایید تا از طریق مشاوره تلفنی یا کتبی مهارتهای لام را از کارشناسان مرکز دریافت نمایند.بنابراین به نظر بنده اگر چه موضوع توجه بیش از حد به کودک دلبندتان از اهمیت به سزایی برخورداراست وباید به ایفای نقش مادری بپردازند اما در ادامه شمه ای از نحوه فرزند پروری درست را به همراه مهارتهای زندگی لازم تقدیم می نمایم.
کودکان هدایای زیبای خداوند وامانات الهی هستند که خداوند آنها را مایه برکت و رحمت و آرامش در زندگی ما قرار داده است. ازاینرو توجه و رسیدگی به آنان و همت گماشتن در تربیت صحیح آنان علاوه بر اجر معنوی در تربیت و شکلگیری شخصیت آنان مؤثر و مورد اهمیت است.
آنان قبل از تولد به واسطه مادر در امنیت کامل هستند اما با تولدشان امنیت آنان به خطر میافتد زیرا که زبان ندارند تا از خود دفاع کنند و نیازهایشان را بیان نمایند بنابراین نیازمند کسی هستند که بتواند بهطور دقیق، حساس، منظم و دلسوزانه از آنان حمایتهای لازم احساسی، عاطفی، تغذیهای و تربیتی را داشته باشد که در اصطلاح مشاورین به او سمبل امنیت کودک میگویند و او کسی نیست جز مادر؛ بنابراین مادر ایمن مادری است که چهار ویژگی داشته باشد.
1. حضور فیزیکی چراکه فرزندان بالباس، بدن و عطر تن مادر و ضربان قلب او آرامش میابند.
2. حضور عاطفی مادر. مادر ایمن علاوه بر شیردهی برای کودکان خود لالایی میخواند و آنان را در آغوش میگیرد و به آنها محبت میکند؛ بنابراین نقش عاطفی مادر از نقش تغذیهای او بااهمیتتر است.
3. تا دوسالگی خودش مادر باشد نه اینکه به دلیل شغل یا بیحوصلگی پرستار بگیرد یا مادربزرگ یا خاله وعمهها نقش او را بازی کنند.
4. حضور منظم او در ساعات غذا، بازی و خواب که فوقالعاده مهم است.
این چهار ویژگی و تأمین نیازهای کودکان توسط والدین به روش طبیعی و بهاندازه و بهموقع و بهجا باعث میشود فرزندی مقتدر، مسئولیتپذیر، با اعتمادبهنفس و خلاق تربیت نموده و به جامعه تحویل دهد. عدم توجه به این نکات ممکن است در مسیر بزرگ شدن با موانع بزرگ و کوچکی روبرو شوند و اگر چناچه اعتماد به نفس لازم را نداشته باشند ممکن است نتوانند درست از خودشان دفاع کنند.
همه این موارد به عنوان یک اصل و ضرورت برای فرندتان لازم است اما در خصوص سوال شما کاربر ارجمند این نوع رفتار همسر شما در خصوص نحوه ارتباطش با کودک و حساسیت بیش از حد و ترس و وسواس زیاد حکایت از وابستگی افراطی دارد که هم به خودشان و هم به آینده فرزندتان و هم به اصل روابط زناشویی تان آسیب جدی وارد می کنند.
با توجه به حساسیت موضوع و بررسی احتمالات متعدد در این خصوص پیشنهاد می کنم همان طور که در متن نیز اشاره داشتم یا از طریق پیام یا تماس با مرکز اندیشه برتر با شماره 33130044 و با پیش شماره قم 025 یا به صورت کتبی از طریق سایتی که خودتان سوال فرمودید یا به صورت مراجعه حضوری به مشاور خانواده داشته باشید تا با بررسیها و تستهای مناسب تا حدی به منشا مشکل را شناسایی و درمان نمایند.
چنانچه باز هم در این زمینه سوالی داشتید می توانید در ادامه همین پست ارسال نمایید.
موفق باشید