شطرنج؛ بازی فکری یا جنگ فکری!

آیا تاکنون شنیده اید که دانشمندان رشته های مختلف علمی در ابتدا شطرنج باز بوده و از بازی با شطرنج به تخصص در رشته های علمی دست یافته اند؟کدام دانشمند، شطرنج باز بوده و کدام شطرنج باز، دانشمند شده؟در سرگذشت کدام مخترع و مکتشف خوانده اید که جزء قهرمانان شطرنج بوده؟ آیا تابحال فکر کرده اید که چرا وقتی به قهرمانان و نوابغ شطرنج جهان نظر می کنیم نامی از کشور ژاپن که پیشقدم در بیشتر علوم و فنون است به چشم نمی خورد؟ جالب این است که فقط در ایران ادعا می شود شطرنج  بازی فکری است و باعث تقویت فکر و اندیشه می گردد! اما حقیقت چیز دیگری است. یکی از کارشناسان شطرنج که شهرت جهانی دارد «شانتال شوده دو سیلان»است این شخص فرانسوی است درباره وی گفته شده کسی جز شانتال نمی تواند قهرمانی شطرنج جهان را  بدست آورد و مطبوعات جهان قدرت او را ستوده و برتری او را بر سایر حریفان ستایش کرده اند. «شانتال شوده دو سیلان» می گوید:«همین قدر کافی است برای اثبات این که شطرنج ورزشی است بسیار خسته کننده که پس از انتهای حرکت چهلم اگر نتیجه بدست نیامد بازی به تعویق می افتد...در واقع بیش از 5 ساعت نمی شود بر اعصاب خود مسلط شد و قدرت خود را حفظ کرد. می خواستم این را بگویم که این خطر واقعی شطرنج است. پرداختن به شطرنج سایر منابع ذهنی را از کار می اندازد و دیگر فعالیت های ذهنی بیهوده و پوچ می شود. شطرنج می تواند به مفهوم لغت پاسکال اختلال حواس ایجاد کند».
آلخین نیز که صاحب عنوان قهرمانی جهان بود به طوری که در سن 16سالگی موفق به اخذ درجه استادی گردید همیشه می گفت:«برای برنده شدن باید از حریف خود متنفر شد».در یک جمله باید گفت شطرنج اولین گزینه و بهترین گزینه برای تقویت فکر و حافظه نیست.