بهترین بندگان و بندگان بد نزد امام باقر(علیه السلام)

به ما توصیه شده که در امور معنوی خود را با افرادی که از لحاظ معنوی در مرتبه بالاتر از ما هستند، بسنجیم، و آنها را الگوی خود قرار دهیم. ملاکهای مختلفی برای سنجش بدی و خوبی بندگان وجود دارد. برای به دست آوردن ملاک صحیح هرچیز رجوع به ملاک‌های اهل بیت(علیهم السلام) لازم است. زیرا دستور قرآن(برای یافتن پاسخ مشکلات) پرسش از«اهل الذکر» است.(نحل،43 و انبیاء،7) مصداق تام «اهل ذکر» ائمه اطهارند. (تفسير فرات الكوفي، ص235).
بهترین بندگان در نظر امام باقر(علیه السلام): «آنهايند كه چون خوش‌رفتارى كنند خوشحال شوند و چون بدكردارى كنند آمرزش جويند و چون به آنها عطایی شود، شكر کنند و چون مشکلی پیدا کنند، صبر کنند و چون (بر کسی) خشم گيرند، او را ببخشند.»[ ترجمه الأمالي، ص11]
ایشان همچنین اوصاف بندگان بد را هم معرفی می‌کنند. بر ماست تا از آن اوصاف بپرهیزیم. «چه بد بنده‏‌اى است آنكه دورو و دو زبان دارد در حضور برادر ایمانی‌اش او را مدح كند ولی پشت سرش گوشتش را می‌خورد (غیبتش را می‌کند). اگر به برادر ایمانی‌اش نعمتی برسد، حسادت او را بکند و اگر گرفتار گردد، او را واگذارد.»[ ترجمه الأمالي (للصدوق)، ص337]
پی نوشت
ترجمه الأمالي (للصدوق)‏، ابن بابويه، محمد بن على‏، مترجم: كمره اى، محمد باقر، ناشر: كتابچى‏، مكان چاپ: تهران‏، چاپ: 1376 ش‏، چاپ ششم‏،ص11و ص337.
تفسير فرات الكوفي‏، كوفى، فرات بن ابراهيم‏(307 ق‏)، مصحح: كاظم، محمد، مؤسسة الطبع و النشر في وزارة الإرشاد الإسلامي‏، تهران‏، 1410 ق‏، چاپ: اول‏، ص 235.