شعار سازمان بهداشت جهانی: «افسردگی؛ اجازه بده صحبت کنیم»

هر ساله سازمان بهداشت جهانی، شعاری را بر اساس اولویت رسیدگی به آن در سطح جهان، مطرح می‌کند که این شعارها به نوبه خود باز گو کننده گوشه‌ای از معضلات و مشکلاتی است که در سطح جامعه جهانی رواج دارد.

 در سال گذشته میلادی(2017)  شعار سال که از سوی این سازمان انتخاب شده، این بود: «افسردگی؛ اجازه بده صحبت کنیم»[1]

این شعار ممکن است در نگاه اولیه چندان مهم جلوه نکند، ولی بازگو کننده این واقعیت است که تمدن غرب با تمام ادعاهایی که دارد، نتوانسته است، انسان را به سر منزل مقصود برساند؛ گرچه در ظاهر، پیشرفت‌های مادی و امکانات تفریحی مختلف در آن سرزمین فراهم شده است، ولی تمام این اسباب، نتوانسته است به انسان آرامش ببخشد، و جامعه انسانی را به سوی فرد گرایی و تنهایی سوق داده است، به گونه‌ای که برخی از کشورهای غربی تلاش می‌کنند، برای بر طرف کردن این معضل وزیر انتخاب کنند  و گروهی دیگر زبان به اعتراف باز کرده و این موضوع را واقعیت جامعه غربی می‌دانند.[2]

و این واقعیت از آن‌جا سر چشمه گرفت، که اندیشه غرب، سال‌ها تلاش کرد، مفهوم خداوند را از زندگی انسان حذف کند، و انسان محوری یا به عبارت دیگر اومانیسم را جایگزین آن کند، بعد از حذف خداوند متعال یک سری از مفاهیم و ارزش‌ها نیز از زندگی بشر غرب حذف شد که تا آن زمان به زندگی انسان مفهوم و ارزش می‌داد، مانند اعتقاد به قیامت و کار برای رضای الهی و ... پس از این بود که فرد گرایی در آن جامعه رواج پیدا کرد، هر شخصی منافع خویشتن را مد نظر قرار داد، به همین خاطر جامعه غربی به سمت، تنهایی سوق پیدا کرد. و از سوی دیگر، حذف قیامت و جهان پس از مرگ، سبب شد که انسان تلاش کند که روح جستجوگر خویش را در دنیا مادی، سیرآب کند، وچون این امر امکان پذیر نبود، انسان غربی به سمت افسردگی پیش رفت.

این در حالی است که بر اساس دیدگاه قرآنی، آرامش تنها با یاد خداوند متعال، تحقق پیدا خواهد کرد[رعد/28] و هر چقدر یاد خدا فراموش شود، به همین مقدار حقیقت خویشتن را به فراموشی سپرده است[حشر/19]، و این فراموشی چیزی جز افسردگی و تنهایی برای انسان به بار نخواهد آورد. در دوران معاصر، محققین اروپایی به این واقعیت پی برده‌اند و به آن اعتراف کرده‌اند، که در ادامه به برخی از آن‌ها اشاره می‌کنیم:

دیوید روزمارین پزشک بیمارستان مک لین و استاد دپارتمان روان‌پزشکی دانشگاه هاروارد بیان می‌کند: «اعتقاد به خدا، تنها باعث بهبود سلامت روان‌شناختی نمی‌شود، بلکه باعث کاهش افسردگی و قصد آسیب زدن به خود نیز می‌شود».[3]

و یا در تحقیقاتی دیگر که توسط مرکز اطلاعات زیست فناوری آمریکا، انجام شده است، از نماز ــ که نماد توجه به خداوند متعال است ــ به عنوان یکی از عوامل تأثیرگذار در روان‌درمانی یاد می‌کند که پیامدهای مثبتی بر روی سمپتوم‌ها و نشانه‌های آسیب‌های روانی‌ای هم‌چون تنش، اضطراب، افسردگی و جامعه ستیزی دارد.[4]

___________________________________________
پی‌نوشت
[1]. http://www.who.int/campaigns/world-health-day/2017/campaign-essentials/en/
[2]. https://www.isna.ir/news/96
[3]. http://www.dailymail.co.uk/health/article-2314781/Believing-God-help-treat-depression.html
[4]. https://www.ncbi.nlm.nih.gov/pmc/articles/PMC3705686/