توسل به اولیای الهی دستور خود قرآن کریم است.
شبهه: وهابیت توسل به غیر خدا را شرک دانسته و مخالف قرآن کریم می‌دانند؛ چرا که قرآن می‌فرماید: «وَأَنَّ الْمَسَاجِدَ لِلَّهِ فَلَا تَدْعُوا مَعَ اللَّهِ أَحَدًا [جن/18] و مساجد ويژه خداست، پس هيچ كس را با خدا مخوانيد.» آن‌ها تدعوا را به معنای توسل معنا می‌کنند و می‌گویند نباید از غیر خدا درخواستی داشت.
پاسخ: متاسفانه وهابیت برای این‌که کلام خود را به اثبات برساند ظاهر برخی آیات را گرفته و آیات متعدد دیگر را مورد توجه قرار نمی‌دهد.
قرآن کریم در آیات زیادی مسلمانان را به توسل به مقام شامخ پیامبر اکرم(صلی‌الله‌علیه‌وآله) ارجاع داد و می‌فرماید:«وَلَوْ اَنَّهُمْ اِذْ ظَلَمُوا اَنْفُسَهُمْ جَائُوكَ فَاسْتَغَفَرُو اللَّهَ وَ اسْتَغْفَرَ لَهُمُ الرَّسُولُ لَوَجَدُوا اللَّهَ تَوَّاباً رَحِیماً [نساء / 64] اگر آنان هنگامی كه به خود ظلم كردند (گناه كردند) نزد تو می‌آمدند و از خدا طلب مغفرت می‌كردند و پیامبر برای آن‌ها طلب مغفرت می‌كرد، خدا را تواب و رحیم می‌یافتند.» این آیه به صراحت به مسلمانان امر می‌کند که برای توبه و درخواست از درگاه الهی به پیغمبر مراجعه کنید، او برای شما دعا کند، آیا جمله «اسْتَغْفَرَ لَهُمُ الرَّسُولُ» توسل را بیان نمی‌کند؟ چرا خداوند متعال نمی‌فرماید خدا را بخوانید و توبه کنید، چرا می‌فرماید پیامبر برای شما طلب رحمت کند؟
آیه بعدی در مورد رفتار حضرت یعقوب است که قرآن می‌فرماید فرزندان ایشان بعد از روشن شدن ظلم آنان در حق حضرت یوسف، نزد پدر آمدند و گفتند: «یا اَبَانَا اسْتَغْفِرْ لَنَا ذُنُوبَنَا اِنَّا كُنَّا خَاطِئِینَ[یوسف / 97] پدر جان! برای ما به خاطر گناهان‌مان استغفار كن كه ما خطاكار بودیم.» این‌جا آیا آمدن به سوی پدر و درخواست از ایشان که برایشان دعا کند، توسل نیست؟ آیا خواندن غیر خدا نیست؟ اما چرا این پیامبر بزرگ الهی آنان را تخطئه نکرد و عمل آنان را شرک ننامید و آنان را از عمل خود برحذر نداشت و نفرمود بروید و خدا را بخوانید، اما برعکس می‌بینیم عمل آنان را تایید کرده و می‌فرماید: «قَالَ سَوْفَ اَسْتَغْفِرُ لَكُمْ رَبِّی اِنَّهُ هُوَ الْغَفُورُ الرَّحِیمُ [یوسف / 98] گفت: به زودی از خدای خود برای شما طلب آمرزش می‌كنم كه او بسیار بخشنده و مهربان است.» به راستی آیا پیامبر با عظمتی همچون حضرت یعقوب عمل شرک را تایید می‌کند؟
اگر وهابیت بگوید توسل به مردگان شرک است و توسل به زندگان اشکال ندارد و این آیات در زمان حیات آنان بوده، در پاسخ خواهیم گفت: توسل اگر شرک و خواندن غیرخدا و شریک قائل شدن برای خداوند متعال است، بین زنده و مرده فرقی نیست، شرک شرک است، حال ما سنگی را شریک خدا بدانیم، یا انسانی را فرقی نمی‌کند، پیامبر زنده‌ای را شریک خدا بدانیم یا مرده‌ای را چه فرقی می‌کند، سوال ما از آنان این است که چرا توسل به زنده شرک نیست و توسل به مرده شرک است. به راستی فرق مرده و زنده در چیست که یکی شریک خدا می‌شود و یکی توحید محض است.
_______________________
برای مطالعه بیشتر به این مطلب مراجعه کنید.