-برخی از اوصاف و ویژگی هایی ممتاز پرستاران نمونه را می توان این چنین برشمرد، اخلاص، صبوری، خوش خلقی، پر تلاش بودن، دغدغه مند.
در میان تمام مشاغل و تخصصهای موجود در جامعه شغلی که برکت و عطر وجودی آن را بسیاری از افراد جامعه استشمام و احساس کردهاند، شغل پرستاری است. تخصص و حرفهٔ پرستاری یکی از مشاغل مقدسی است که کمتر کسی پیدا میشود که از آثار و برکات وجودی آن در حیات خود بهرهمند نشده باشد. ازاینرو در جهت تکریم و بزرگداشت این قشر زحمتکش و سال روز میلاد با سعادت حضرت زینب (سلامالله علیها) به نام و یاد پرستار اختصاص یافته است در این نوشتار تلاش داریم به پاس زحمات بی دریغ این فرشتههای نجات برخی از شاخص ها و مؤلفههای پرستار نمونه را مورد بررسی و واکاوی قرار دهیم.
شاخصهای ممتاز فرشتههای نجات
1- پرستاری به وقت خداپرستی و خدا دوستی
یکی از مهمترین و زیباترین اوصاف و ویژگیهای ممتاز پرستاران نمونه، خداگرایی و اخلاص است. پرستار نمونه پیش از هر اقدام و خدمتی در کادر درمان، به دنبال کسب رضایت الهی است. عشق و علاقه این چنین افرادی به خدای متعال موجب شده است که تمام کارها و رفتارهای خود را تنها برای رضای خدای متعال خالص نمایند و نه از مریض و نه از هیچ کس دیگر چشم داشت تقدیر و تشکری نداشته باشند. نگاه توحیدی به زندگی و خدمت رسانی موجب شده است که این دسته افراد پیش از نگاه به جاه و موقعیت دنیوی، رضایت الهی را به نظاره بنشینند. «قُلْ إِنَّ صَلَاتِي وَنُسُكِي وَمَحْيَايَ وَمَمَاتِي لِلَّهِ رَبِّ الْعَالَمِينَ؛[1] بگو: در حقيقت، نماز من و [ساير] عبادات من و زندگى و مرگ من، براى خدا، پروردگار جهانيان است».
2-پرستاری به وقت حسن خلق و مهرورزی
کمتر کسی پیدا می شود که با سختی ها و مشقت کار پرستاری آشنا نباشد. مخاطرات این شغل خداپسندانه آن قدر زیاد است که به طور قطع و یقین میتوان این چنین بیان داشت که کمتر کسی توان و توفیق انجام این کار آسمانی را پیدا مینماید. یک پرستار در طول روز با صحنههای دردناک و خستهکننده ی بسیاری مواجه می شود. در برخی از اوقات علاوه بربدخلقیهای یک بیمار، همراهان آنها نیز قلب پرستار مهربان را می آزارد، ولی با این وجود یک پرستار نمونه در مقابل سختی ها و ناملایمات حرفه خود کمترین بدخُلقی را از خود بروز نمیدهد. این چنین پرستارانی با سعه صدر و با حسن خلق دارویی شفابخش بر درد و دلهرهٔ بیماران هستند و همواره تلاش دارند که با مهر و محبت روی خوشی از جامعه پرستاری را به جامعه عرضه نمایند. در اهمیت و ارزش حسن خلق در فرهنگ و اندیشه اسلامی روایات فراوانی نقل شده است از جمله اینکه در منابع روایی از رسول خدا(صلى الله علیه وآله) این چنین نقل شده است: «أَكْثَرُ مَا تَلِجُ بِهِ أُمَّتِيَ الْجَنَّةَ تَقْوَى اللَّهِ وَ حُسْنُ الْخُلُقِ؛[2] بیش ترین چیزى که امت من به سبب آن وارد بهشت می شوند تقوا و حسن خلق است».
3-پرستاری به وقت عاشقی و خدمت رسانی
یکی از اوصاف و شاخصهای ممتاز و ویژه پرستاران نمونه، عاشقی و خدمت رسانی است. این دسته افراد بیش از همه افراد به کار خود عشق و علاقه دارند. خدمت رسانی آنها به همنوعان نه از روی اجبار و اکراه و نه از روی منت و ترحم، بلکه از روی عشق و علاقه به خدمت رسانی به مردم است. کار بی منت آنها چنان پر سود و منفعت است که با هیچ ملاک و معیار دنیوی نمی توان آن را قیمت گذاری کرد. «مَنْ نَفَّسَ كُرْبَةَ مُؤْمِنٍ فَرَّجَ اللَّهُ عَنْهُ كُرَبَ الدُّنْيَا وَ الْآخِرَة؛[3]; هر کس اندوهی را از دل یکی از اهل ایمان بزداید، خداوند متعال غصههای دنیا و آخرت او را از میان برداشته [مشکلاتش را حل خواهد نمود]».
4-پرستاری به وقت صبوری و بردباری
هیچ کاری بدون صبوری و بردباری به نتیجه مطلوب منتهی نمیشود. صبر و بردباری یکی از اصول و ارکان زندگی پرستاری است. پرستار تنها دغدغه و مشکلات محیط کاری را به دوش نمیکشد. در واقع پرستار از یک طرف باید متوجه نیازهای محیط خانواده و امداد رسانی به اهل خانه باشد و از طرف دیگر باید التیام بخش درد و رنج ارباب رجوعی باشد که با کوهی از درد و رنج به جامعه پرستاری پناه برده است. در اهمیت و ارزش صبر و بردباری در روایات این چنین نقل شده است که امام على (عليه السلام) میفرماید: «الصَّبْرُ فِي الْأُمُورِ بِمَنْزِلَةِ الرَّأْسِ مِنَ الْجَسَدِ فَإِذَا فَارَقَ الرَّأْسُ الْجَسَدَ فَسَدَ الْجَسَدُ وَ إِذَا فَارَقَ الصَّبْرُ الْأُمُورَ فَسَدَتِ الْأُمُورُ؛[4] نقش صبر در كارها همانند نقش سر در بدن است؛ همچنان كه اگر سر از بدن جدا شود، بدن از بين مى رود، صبر نيز هرگاه همراه كارها نباشد، كارها تباه مىگردند».
پی نوشت ها:
[1]. سوره مبارکه انعام، آیه 162.
[2]. الكافي (ط - الإسلامية) ؛ ج2، ص100، ح6.
[3].نزهة الناظر و تنبيه الخاطر، ص82، ح6.
[4]. كافى(ط-الاسلامیه) ج2، ص90، ح9.
حرفه ی پرستاری یکی از زیباترین مشاغل روی زمین به شمار میرود که اگر همراه با ملاک و معیارهای اخلاقی و دینی شود نه تنها سعادت دنیوی بلکه سعادت اخروی را برای صاحبان خود به ارمغان خواهد آورد