تا حالا دیدید تو باغچه‌ها، کنار تنه‌ی درختچه‌هایی که ضعیف و ظریف هستند، ی چوب می‌زارن و با یه بندی این تنه ظریف رو می‌بندد به اون چوب کنارش؟ این کار رو می‌کنن تا تکیه‌گاه محکمی باشه برای اون تنه و کمک کنه که صاف و محکم رشد کنه.
تا حالا دیدید تو باغچه‌ها، کنار تنه درختچه‌هایی که ضعیف و ظریف هستند، یه چوب می‌زارن و با یه بندی این تنه ظریف رو می‌بندن به اون چوب کنارش؟ این کار رو می‌کنن تا تکیه‌گاه محکمی باشه برای اون تنه و کمک کنه که صاف و محکم رشد کنه. اگه یه وقتی کج رشد کنه، ریشه‌اش از خاک در میاد، دیگه آب بهش نمیرسه و خشک می‌شه.اما اگر خودش رو به تکیه‌گاه ببنده، چند سال بعد، یه درخت تنومند و قوی و بلند می‌شه. شاید کسی باورش نشه که این درخت تنومند، یه روزی تنه ضعیف و ظریفی داشته.
بعضی از آدم‌ها شاید ضعیف و ظریف باشن، همیشه فکر کنن که هیچی یاد نمیگیرن، نمیتونن کاری درست انجام بدن و احساس کنن کسی دوستشون نداره، ولی اگر خودشون رو به ی تکیه‌گاه محکم ببندن، در آینده آدم قوی و محکمی می‌شن. تکیه‌گاه باید طوری باشه که همیشه و همه‌جا باشه. هیچ موقع تنهامون نزاره. از همه مهم‌تر اینکه دوستمون داشته باشه. هیچ‌چیزی نتونه بهش آسیب بزنه.بهترین تکیه‌گاه ما آدم ها خدای مهربونه. باخدا می‌تونیم اوج بگیریم.