مدرنیسم - تجدد - که امروزه به همه حوزه ها سرک کشیده و از اقتصاد تا سیاست، اخلاق تا ازدواج را معرکه تاخت و تازش قرار داده هم نگاه خاص خودش را به مهریه دارد. گروهی آن را منافی با منزلت و جایگاه زن می دانند. اما برخی از همان گروه به عنوان ضمانتی در برابر مردان احتمالا تو زرد! اهرم مناسبی می بینند.
قرآن کریم در آیه ای می فرماید: وَ آتُوا النِّساءَ صَدُقاتِهِنَّ نِحْلَتاً. [نساء آیه 4]
بیایید کمی در این آیه تامل کنیم!
همانگونه که می بینید ترکیب و ساختار این آیه کریمه ما را به چند گزاره رهنمون می شود.
1-مهریه، از نگاه قران، موضوعی امضائی است. از تامل و دقت در این آیه بر می آید که ظاهرا قرآن اصل مهریه را مفروغ عنه گرفته و در نحوه و شکل پرداختش راهنمایی می کند.
وجوب پرداخت از جانب مرد، به مقتضای ظاهر امر که دال بر وجوب است. وآتوا
3-این مهریه، نحله است. نحله را مفسران هدیه و عطیه ای بدون عوض و از سر رضای قلب می دانند. و این نکته ای بسیار لطیف و دقیق است که با فرهنگ مهریه در زمان ما تفاوتی کهکشانی دارد.
4-. . .
واقعیت آن است که امروزه نوع نگاه اکثریت جامعه -حتی متدینین- به مقوله مهریه با نگاه قرآنی بسیار فاصله دارد. امروز نگاه به مهریه به شدت تجارتی و کاسب کارانه شده. دختر خانمهایی !که در رقابتی تنگاتنگ با هم صنفانشان، مرتب به تعداد سکه های میلیونی افزوده و به شدت مورد تایید و تاکید خانواده هایشان قرار می گیرند به راستی با روح این آیه و نوع نگاه زلال آن نسبتی دارند؟!
به راستی مهریه قرانی و زندان، هم خوانی دارند؟!
مفسرین با تامل و تعمق در این آیه، مهریه را عطیه و هدیه ای می دانند که زن در برابر بذل و بخششش در بارشی از آرامش و سکون بر پهنای روح مرد، دریافت میدارد، و مرد به پاس لطف زن و از روی نمک شناسی اش به او از روی رضایت قلبی باید بپردازد. حال آیا این سبک و نگاه در زمانه ما وجود دارد؟
خلاصه ای از بیانات استاد مهیار در حلقه معرفت، مربوط به تاریخ 92/06/28