شیعه همان اسلام نابی است که رسول خدا(صلی الله علیه و آله)آورده است. و هیچ دولتی آن را یاری نکرد و هیچ قدرتی آن را به رسمّیت نشناخت. ولی برکت لطف خدا به مسلمانان بوده؛ زیرا نور خدا را دهان‌ها نمی توانند خاموش کنند و شمشیرها قادر به کشتن آن نیستند و تبلیغات فریبنده و شایعات مغرضانه، توان از بین بردن آن را ندارند.
شیعه یک مذهب اسلامی که دوستدار و پیرو دوازده امام از خانوادۀ پیامبر صلی الله علیه و آله علی و فرزندان او هستند. در مسائل فقهی از عبادات و معاملات، از آن‌ها پیروی می کنند و کسی جز پیامبر (صلی الله علیه و آله) را بالاتر از آن‌ها نمی شمارند. در طول تاریخ آن‌ها را روافض(مخالفان) نام دادند؛ زیرا فرمانروایان اولیّۀ بنی امیه و بنی عباس و روحانیان درباری، خواستند با این لقب، آن‌ها را بدنام کنند. شیعیان تنها به علی(علیه السلام) مهر ورزیدند و نه خلافت ابو بکر و عمر را پذیرفتند و نه خلافت هیچ یک از فرمانروایان بنی امیّه و بنی عباس را.[1]
نزدیک ترین شخص بر سنت پیامبر
علی علیه السلام نزدیک ترین مردم به پیامبر بود، بیش از همه خود را به او پیوند می داد. از روز تولد خود نزد او ارج و جایگاه ویژه ای داشت. وی در دامان پیامبر بزرگ شد و چون بزرگتر شد، همانند بچه شتری که از پی مادر می رود، از پیامبر جدا نمی شد و همه جا با او بود. حتی در غار «حرا» که نخستین بار وحی بر او نازل شد، علی نزد او رفت و آمد داشت و گویا از پستان نبوّت شیر نوشید و با معارف سنت نبوی از آغاز پیدایش آن‌ها پرورش یافت. چه کسی از او به سنّت سزاوارتر است.[2]
ارتباط علمای مذاهب چهار گانه اهل سنت با رسول اکرم(صلی الله علیه و آله)
«اهل سنّت و جماعت» از چهار تن پیشوای مذاهب معروف یعنی ابوحنیفه، مالک، شافعی و احمد بن حنبل پیروی کرده اند. این چهار پیشوا، نه از صحابۀ پیامبر صلی الله علیه و آله بوده اند، نه از تابعین، نه پیامبر، آن‌ها را می شناسد، نه آن‌ها پیامبر را و نه حضرت آن‌ها را دیده، نه آن‌ها حضرت را دیده اند.
پیشگام ترین آن‌ها ابو حنیفه است که میان او و پیامبر صد سال فاصله بوده است؛ زیرا او در سال 80 هجری به دنیا آمده و به سال 150 هجری درگذشته است. متأخرترین آن‌ها احمد بن حنبل است که در سال 165 هجری به دنیا آمده و در سال 241 هجری درگذشته است. این بود مسأله پیروی آن‌ها در فروع دین.
در اصول دین نیز از امام ابو الحسن علی بن اسماعیل اشعری، پیروی می کنند که در سال 270 هجری به دنیا آمده و در سال 325 درگذشته است. اینان پیشوایان«اهل سنّت و جماعت» هستند که در اصول و فروع دین، یکسره از آن‌ها پیروی می‌کنند.[3]
آیا در میان آن‌ها، یک تن از پیشوایان اهل بیت یا اصحاب پیامبر را می بینید؟ یا پیامبر دربارۀ هیچ‌یک از آن‌ها سخن گفته؟ و آیا مردم را به سوی آن‌ها راهنمایی کرده است؟ هرگز چنین چیزهایی وجود ندارد.
اگر اهل سنّت و جماعت ادّعا دارند که به سنّت پیامبر صلی الله علیه و آله پایبندند؛ پس چرا مذاهب آن‌ها این همه دیر پدید آمده است؟ و اهل سنّت و جماعت پیش از پیدایش این مذاهب کجا بودند؟ و چه دینی داشتند و به چه کسانی مراجعه می‌کردند؟
و آیا مسلمانی که با قرآن، سنت و تاریخ آشنا باشد، نباید در این شک کند که شیعیان، که پیرو عترت پیامبرند و آن‌ها را دوست می‌دارند، پیروی حقیقی سنّت پیامبر هستند؟
راز گسترش مذاهب سنی
کسی که در کتاب‌های تاریخ جستجو کند و نوشته های گذشتگان را ببیند، در می یابد که گسترش مذاهب«سنی» در آن زمان، با خواست قدرت حاکم بوده، و به دست آن‌ها صورت گرفته است. به همین دلیل تعداد پیروان آن‌ها بسیار شده اند و مردم به طور معمول پیرو پادشاهان خود هستند.
محقق، می‌تواند دریابد که دَه‌ها مذهب، پدید آمده اند و از میان رفته اند؛ زیرا دولت از آن‌ها راضی نبوده است، مانند مذهب اوزاعی، حسن بصری، ابو عیینه، ابن ابی ذؤیب، سفیان ثوری، ابن ابی داوود، لیث بن سعد و دیگران...
به عنوان نمونه: لیث بن سعد، دوست مالک بن انس، از او داناتر و فقیه تر بود، چنانکه شافعی، خود اعتراف کرده است. ولی مذهب او از میان رفت و فقه او در دیگر مذاهب، حل شد و گم گشت؛ زیرا احمد بن حنبل می گوید: ابن ابی ذؤیب، داناتر از مالک بن انس بود، ولی مالک بهتر می توانست شخصیّت‌ها را غربال کند.[4]
رابطه شیعه با دولت ها
در مقابل، شیعه همان اسلام نابی است که رسول خدا(صلی الله علیه و آله)آورده است. و هیچ دولتی آن را یاری نکرد و هیچ قدرتی آن را به رسمّیت نشناخت، بلکه همۀ فرمانروایان برای از میان بردن آن می کوشیدند و می خواستند به هر وسیله ای که شده مردم را از آن دور کنند. اگر این تاریکی مطلق شکافته شده و در طول قرن‌ها، برای آن یار و یاوری هم پیدا شده، این از برکت لطف خدا به مسلمانان بوده؛ زیرا نور خدا را دهان‌ها نمی توانند خاموش کنند و شمشیرها قادر به کشتن آن نیستند و تبلیغات فریبنده و شایعات مغرضانه، توان از بین بردن آن را ندارند. تا مردم در برابر خدا بهانه ای نداشته باشند و نگویند ما خبر نداشتیم.
تنها پیرو صحیح سنت پیامبر
یکی از چیزهایی که ثابت می کند که شیعه، تنها پیروان سنّت صحیح و درست پیامبر هستند، روایتی است به صورت متواتر در کتب اهل سنت بیان شده است از رسول خدا(صلی الله علیه و آله) و آن حدیث ثقلین است که در آن فرموده است: من در میان شما دو چیز گران‌بها می گذارم که یکی کتاب خدا و دیگری خاندان من و خانواده ام هستند. تا هنگامی که به آن دو چنگ بزنید، هرگز پس از من گمراه نخواهید شد، از آن‌ها جلو نیفتید که بیچاره می شوید و از آن‌ها عقب هم نیفتید که بدبخت می شوید و به آنان چیزی نیاموزید که آنان از شما داناترند.[5]
پی نوشت
[1] مقالات الاسلامیین، تحقیق محمّد محییالدین عبدالمجید، ص 65.
[2] نهج البلاغه، خطبه 234، خطبه قاصعه .
[3] اهل سنت واقعی، ص 59.
[4] تذکره الحفاظ،ج 1،ص 224.
[5] صحیح/ترمذی،ج 5،ص 621،ح 3786.صحیح/ مسلم،ج 7،ص 123. مستدرک/حاکم. مسند/احمد،ج 3،ص 14. کنز العمال، ج 1،ص 185-187. خصائص/نسائی،ج 15،ح 79. طبقات/ابن سعد،ج 2،ص 194. المعجم الکبیر،ج 3،ص 63،ح 2678 و ص 64،ح 2681 و ص 65،ح 2683.الدر المنثور/سیوطی،ج 2،ص 285. الصواعق المحرقه/ابن حجر،ص 126.النهایه/ابن اثیر،ج 1،ص 216.
شیعه یک مذهب اسلامی که دوستدار و پیرو دوازده امام از خانوادۀ پیامبر (صلی الله علیه و آله) علی و فرزندان او هستند. در مسائل فقهی از عبادات و معاملات، از آن‌ها پیروی می کنند و کسی جز پیامبر (صلی الله علیه و آله) را بالاتر از آن‌ها نمی شمارند.