بعضی از افراد خوردن شراب را جایز می دانند و با استناد به کتاب قانون ابن سینا در جوامع مجازی به صورت گسترده از فوائد شراب خواری گفتگو و آن را بی نظیر دانسته، کاربران اینترنتی را تشویق به خوردن شراب و از آنها دعوت می کنند که برای یک بار هم که شده، آن را امتحان کنند.و حتی با همین جملات برخی وهابیون میگویند شیعیان شراب خوارند!
اما نقد این ادعا:
چیزی که برای یک انسان با ایمان باید اهمیت داشته باشد، اطاعت از دستورات خدا هست، چرا که خداوند می داند رعایت چه دستوراتی باعث رستگاری انسان می شود.
ابن سینا یک طبیب بود نه یک فقیه.
دیدگاه قرآن:
قرآن درباره مذمت شرابخواری می فرماید:
یسْئَلُونَكَ عَنِ الْخَمْرِ وَ الْمَیسِرِ قُلْ فیهِما إِثْمٌ كَبیرٌ وَ مَنافِعُ لِلنَّاسِ وَ إِثْمُهُما أَكْبَرُ مِنْ نَفْعِهِما؛ در باره شراب و قمار از تو سؤال می كنند، بگو: «در آنها گناه و زیان بزرگی است و منافعی (از نظر مادی) برای مردم در بردارد (ولی) گناه آنها از نفعشان بیشتر است [1]
این آیه می فرماید: منافع مادی و کمی که برای شراب خواری ذکر کرده اند بسیار ناچیز است و هیچ انسان عاقلی به خاطر این منفعت کم، به زیان های بسیار تن در نمیدهد.
به موجب آمار دیگری كه از تیمارستانهای آمریكا بدست آمده 85 درصد از بیماران روانی آنها را بیماران الكلی تشكیل می دهد! [2]
یكی از دانشمندان انگلیسی به نام "بنتام" می نویسد: مشروبات الكلی در كشورهای شمالی انسان را كودن و ابله، و در كشورهای جنوبی دیوانه می كند، سپس می افزاید: آئین اسلام تمام انواع نوشابه های الكلی را تحریم كرده است و این یكی از امتیازات اسلام می باشد [3]
طبق نقل ویکی پدیا در مضرات شراب خواری آمده است که: مصرف الکل در ابتدا موجب نوعی آرامش و رها شدن از قیود است و سرخوشی زیاد می‌گردد ولی پس از مدتی اثرات واقعی آن از جمله ناهماهنگی در حرکات عضلات (آتاکسی) اختلال در قضاوت، آسیب اعمال حرکتی و مهارتی، کندی واکنش‌ها فعالیت دماغی و فکری، تشدید حالت تهاجمی و پرخاشگری، تلو تلو خوردن، درهم و بر هم حرف زدن، سوزش قلب، پر حرفی، دو تا دیدن اشیا و افراد، گیجی، گرگفتگی، کرختی و بی حسی و اعضای بدن و افزایش ادرار می باشد.
مصرف الکل در بلند مدت و به تدریج موجب آسیب رسیدن به کبد، مغز، قلب و دیگر اعضا بدن می شود. و... [4]
شبهه دیگر: مخالفین می گویند: اگر عفو و گذشت امری پسندیده است، چرا علی(علیه السلام) قاتل خود را قصاص کرد؟
نکته اول: اگر کسی تاریخ را مطالعه کند می بیند که رفتار امام علی با مردم و خصوصا ابن ملجم، رفتاری کاملا بزرگوارانه بوده است، اگر کسی تاریخ را مطالعه کند به این واقعیت دست خواهد یافت.
در جمله ای از امام علی درباره قاتل خودش می فرماید:
با آنكه او ضربه ای بر سرم فرود آورده است، از احسان به او دریغ ندارید و با او خوش رفتاری كنید و خوابگاه او را نرم و ملایم قرار دهید! [5]
نکته دوم: عفو و بخشش خودش جایگاهی خاصی دارد، در صورتی عفو نیکوست که زمینه ای برای اصلاح فرد مقابل وجود داشته باشد، این طور نیست که هر کسی مستحق عفو و بخشش باشد.
در ضرب المثل معروف آمده است که: " ترحم بر پلنگ تیز دندان، جفا بود بر گوسفندان"
و طبق نقل تاریخ، ابن ملجم لیاقت عفو و بخشش نداشت.
چون ابن ملجم را بنزد امیر المؤمنین علیه السّلام آوردند حضرت به وی نگاه كرد و فرمود: « اگر من از دنیا رفتم همچنان كه مرا كشته او را بكشید و اگر زنده ماندم خود دانم در باره او چه اندیشم، ابن ملجم لعنه اللَّه گفت: به خدا من آن شمشیر را به هزار درهم خریده ام و با هزار درهم آن را زهر داده ام، اگر به من خیانت كند خدایش دور كند (كنایه از اینكه چگونه ممكن است از ضربت این شمشیر كسی جان سالم بدر برد، راوی گوید): پس ام كلثوم بر او بانگ زد: ای دشمن خدا! امیر مؤمنان را كشتی؟ گفت: جز این نیست كه پدر تو را كشته ام (نه امیر مؤمنان را)، فرمود: ای دشمن خدا امید آن دارم كه باكی بر او نباشد (و بهبودی یابد) ابن ملجم بدو گفت: پس این گریه ات برای من است؟ بخدا سوگند چنان ضربتی بر او زدم كه اگر آن را بر اهل زمین بخش كنند همه هلاك شوند.
که همه اینها حکایت از اوج عداوت و شرارت حیوانی او داشت. [6]
پی نوشتها:
[1] سوره بقره آیه 219
[2] كتاب سمپوزیوم الكل صفحه 65
[3] تفسیر طنطاوی جلد اول صفحه 16
[4] fa.wikipedia.org/wiki/شراب
[5] فضائل الخمسه من الصحاح السته، ج3، ص: 70، به نقل از مستدرك حاكم 3/ 144
[6] الإرشاد فی معرفه حجج الله علی العباد، ج1 ص21
خلاصه ای از بیانات استاد معمار در حلقه معرفت، مربوط به تاریخ 92/07/17