ارتباط موثر، نخ تسبیح گزاره های تربیتی است و دارای اهمیت بالایی است که نبودش آثار مخربی را بر تربیت صحیح و کارآمد فرزندان وارد خواهد آورد.
ارتباط موثر، نخ تسبیح گزاره های تربیتی است و دارای اهمیت بالایی است که نبودش آثار مخربی را بر تربیت صحیح و کارآمد فرزندان وارد خواهد آورد. بیان این مطلب پاسخ به این سوال را برای ما مشخص میکند که از چه زمانی می‌توان گفت ما دیگر در تربیت فرزندان‌مان دخیل نیستیم؟
به طور طبیعی پاسخ این است که وقتی ارتباط ما دچار اختلال یا قطعی کامل شود.
پژوهش‌های زیادی در این باره وجود دارد که می‌تواند این سخن ا اثبات نماید که ما به یک نمونه از آن اشاره می‌کنیم؛ بر اساس پژوهشی که در سال 89 در تهران از بین 686 نوجوان 15 تا 18 ساله صورت گرفته نتیجه زیر به دست آمده است:
هر زمانی که ارتباط والدین با فرزندانِ نوجوانِ خود با ثبات باشد، علاقندی فرزندان به بزهکاری کمتر و هر گاه این ارتباط متزلزل باشد علاقمندی آنها به بزهکاری افزایش می‌یابد.