دعوت ایران به عنوان تنها کشور منطقه غرب آسیا توسط بالاترین مقام اجرایی چین، میتواند آغازی بر همراهی و استفاده از این ظرفیت عظیم پیش رو باشد.
بریکس (BRICS) نام گروهی به رهبری قدرتهای اقتصادی نوظهور است که شامل کشورهای برزیل، روسیه، هند، چین و آفریقای جنوبی میشود. در ابتدا نام این گروه بریک بود، اما پس از پیوستن آفریقای جنوبی، به بریکس تغییر نام یافت.
بریکس با در کنار هم قرار گرفتن اقتصادهای نوظهور و با رویکرد حفظ استقلال اقتصادی در صحنه تجارت بینالملل در حال بازیگری و کنش جهانی است. این پیمان با توجه به در اختیار داشتن نیمی از جمعیت جهان و در اختیار داشتن 25 درصد تولید ناخالص دنیا، که طبق هدفگذاریها در کمتر از 10سال آینده نصف اقتصاد دنیا را در اختیار خود قرار خواهد داد، میتواند نقشی محوری در مناسبات جهانی ایفا کند.
اولین اقدام مهم این گروه برای تحقق استقلال اقتصادی و به تبع آن سیاسی، کاهش سهم دلار از تجارت اعضای این پیمان بوده است. سهم دلاری تجارت متقابل کشورهای پیمان بریکس سال به سال در حال کاهش است و کشورهای عضو از ایده راه اندازی یک سیستم پرداخت واحد به عنوان جایگزینی برای سیستم سوئیفت حمایت کردهاند.
اعضا با راه اندازی این سیستم پرداخت به دنبال تکمیل کردن گامهای لازم برای انجام پرداخت با ارزهای ملی هستند.[1] نوع عملکرد این اعضا کاملا در تقابل با نظم موجود در صحنه تجارت بینالملل، یعنی تبعیت محض از سیستم دلاری است.
با توجه به آنچه بیان شد، دعوت ایران به عنوان تنها کشور منطقه غرب آسیا توسط بالاترین مقام اجرایی چین میتواند آغازی بر همراهی و استفاده از این ظرفیت عظیم پیش رو باشد.
اما چرا ایران به اجلاس بریکس دعوت شد؟
اولا ایران نیز نظم موجود را عامل بیثباتی و گسترش ناعدالتی در جهان میداند.
ثانیا ایران دارای ظرفیت عظیم تولید و صادرات انرژی به جهان است؛ امری که میتواند موجب تقویت دست برتر بریکس در آینده باشد.
ثالثا همسویی ایران با روسیه و چین در مقابله با هژمونی ایالات متحده در عرصه سیاسی، هماهنگی اقتصادی را هم میطلبد تا در صورت لزوم با همپوشانی در عرصهی اقتصادی و سیاسی بتوانند آمریکا را تحت فشار قرار دهند.
رابعا با توجه به وسعت و اثرگذاری برزیل در آمریکای جنوبی و قدرت اقتصادیِ آفریقای جنوبی در قاره سیاه به عنوان ابرقدرت قاره آفریقا[2] و حضور هر دو کشور در سازمان بریکس، فرصتی مناسب برای جمهوری اسلامی فراهم میکند تا با گسترش روابط اقتصادی خود در این مناطق، هم جغرافیای تجاری خود را متحول کند تا بدین وسیله اهرم تحریم را بشکند، و هم از بُعد سیاسی-فرهنگی آنها را با جمهوری اسلامی در عرصه بینالمللی همراه کند.
پینوشت:
1. اسپوتنیک https://b2n.ir/w69286
2. مشرق https://b2n.ir/s79587