شأن و مقام نبی مکرم اسلام صلی‌الله‌علیه‌و‌آله با احدی قابل قیاس نیست، شیعیان با درک صحیح نبوت و خاتمیت، امامان را دارای شئون و وظایف نبی می‌دانند.
یکی از اتهامات وهابیت به شیعیان، نسبت دادن صفاتی به امامان علیهم‌السلام است که پیامبران نیز آن صفات را ندارند. در پاسخ به این شبهه توجه به نکاتی چند بسیار مهم است.
1. باید پرسید منظور از صفات پیامبران نزد این گروه چیست؟ تقصیر شیعیان نیست که در کتاب‌های این گروه، صفات بزرگ و والای پیامبران، نفی‌شده است و به ایشان تهمت‌های ناروای بسیاری وارد گردیده است. قصد خودکشی،[1] فراموشی شدید،[2] بی‌اطلاعی از ساده‌ترین و متداول‌ترین مسائل مانند بارور کردن نخل خرما،[3] و بسیاری از مطالب خلاف شأن نبوت، با کمال تأسف در صحاح شش‌گانه کم نیستند. زمانی که گروهی مرتبه نبی مکرم اسلام صلی‌الله‌علیه‌و‌آله را متوجه نباشد، طبیعی است که هر کرامت و بزرگی را بالاتر از صفات پیامبران ببیند .
2. عدم شناخت مرتبه امامت و امام نیز از معضلات ژرف تفکر وهابیت است. فرو کاستن امامت به حکومت و عدم دقت در اصطلاح قرآنی و روایی آن چنین تهمت‌هایی را موجب می‌گردد. بنا بر دلایل متعدد، امامت مقامی بس عظیم است که ابراهیم علیه‌السلام از پیامبران دارای عزم و اراده محکم و قهرمانِ توحید، پس از طی کردن امتحانات سخت الهی بدان دست‌یافت.[4] پس برخی امامان پیامبر نیز هستند؛ مانند ابراهیم علیه‌السلام و نبی مکرم اسلام صلی‌الله‌علیه‌و‌آله و برخی غیر پیامبر مانند امامان دوازده‌گانه شیعیان علیهم‌السلام، و آن‌ها که پیامبر نیستند از وحی نبوی برخوردار نمی‌باشند، هرچند باب الهام و گفتگوی با فرشتگان و علم الهی به روی آنان بسته نیست.[5]
3. امامان شیعه علیهم‌السلام تمام شئون و وظایف نبوت را که لازمه جاودانگی و جامعیتِ دین اسلام است دارند و تنها در وحی رسالی تفاوت می‌کنند. از مسلمات اعتقاد شیعه دوازده‌امامی، بالاتر بودن رتبه و شأن حضرت محمد مصطفی صلی‌الله‌علیه‌و‌آله بر امامان علیهم‌السلام، بلکه بر تمام مخلوقات عالَم هستی است. سیدالمرسلین صلی‌الله‌علیه‌و‌آله اشرف مخلوقات است و موجودی در شأن و رتبه ایشان و در صفات نیکو مقام مقرب‌تر از ایشان ندارد.
برخلاف وهابیت و تفکرات ظاهرگرای تکفیری، تلقی شیعیان از شأن پیامبر اسلام صلی‌الله‌علیه‌و‌آله بسیار متعالی است و شیعیان وظایف و صفات امامان علیهم‌السلام را در امتداد نبوت می‌نگرند.
پی‌نوشت:
[1]. الحمیدی، محمد بن فتوح، الجمع بین الصحیحین البخاری و مسلم، دار النشر، 1423ق، ج ۴، ص ۴۷.
[2]. بخاری، محمد بن اسماعیل، صحیح البخاری، دار ابن کثیر، 1423ق، کتاب الغسل، ص77.
[3]. ابن ماجه، محمد بن یزید، سنن ابن ماجه، دار احیاء الکتب العربیه، بیتا، ج2، ص825.
[4]. بقره:124.
[5]. اندیشه برتر، شئون و وظایف مشترک امام و پیامبر: https://b2n.ir/z70544.