افرا/قاب بندی سبز اما قصه سرد

مقوله عشق و عشق نویسی به بحرانی در سینما و رسانه تبدیل شده است. نگاه کاریکاتور وار به زندگی و تصویر ماورائی از عشق و عاشقی، مخاطب امروزی را به بیراهه های عجیبی کشانده است. متاسفانه سینما شرق در به تصویر کشیدن این بهشت خیالی سردمدار بوده و چنان غیر معقولانه رفتار و سکنات مرد و زن را به تصویر می کشد که باعث به انحطاط کشیدن مخاطب و دودل شدن او در زندگی زناشویی می شود و با خود می گوید آیا من اینگونه عاشق هستم یا می توانم بشوم؟!

خط اصلی سریال "افرا" ساخته بهرنگ توفیقی از همین مقوله است، اما با ساختاری عجیب و تابو شکنانه و خارج از عرف جامعه ای دینی ایران .

رابط خارج از عرف دختر و پسر هم دانشگاهی و بدون اطلاع خانواده ها، کنش‌های را در خانواده طرفین ایجاد می کند و سریال را پیش می‌برد و این سخن را القاء می کند که این عشق واقعی بوده حتی اگر به اشتباه شروع شده و با مرگ پسر نیز کاریکاتور وار این عشق ادامه پیدا می کند. تا جایی که دختر حتی با مرگ پسر و مخالفت شدید پدرش، در عشق پسر می سوزد و بازی عاشقانه از خود ارائه می دهد و رو در روی پدرش خود را عروس آن خانواده خطاب می کند. متاسفانه خط روایت تا جایی پیش می رود که در بعضی از صحنه ها حتی خود رسانه مجبور به سانسور صحنه می شود. عکس های عاشقانه دختر و پسر که به دیوار اتاق پسر چسبانده شده است را شطرنجی می کند.یا صحنه کشته شدن پسر و همزمان از خواب پریدن دختر و رویای صادق دختر در خصوص پسر و سفارش او جهت سرزدن او به مادرش و الی  ماشاءالله، از آن صحنه عجیب در رسانه ملی است که رسالت و ادعایش ساخت و اشاعه فرهنگ دینی است.

هرچند این سریال از لحاظ کارگردانی نمره قبولی را کسب می کند و این مجموعه، قاب بندی های زیبای از طبیعت شمال کشور را ارائه می دهد اما این داستان پر تکرار و قصه های عاشقانه پسر فقیر و دختر پولدار که چند دهه ای است در مجموعه های تلویزیونی بشکل محسوس در حال تکرار است، بازهم سردردهای ناقدان رسانه ملی را تشدید می کند.
یک از نقدهای دیگری که بر این سریال وارد شده است، بحث شباهت بیش از حد این مجموعه  با سریال بی همگان است، که از کارهای دیگر این کارگردان است. سریالی که از لحاظ داستانی و حتی بازیگران و کارکترها کپی هم هستند. سریالی که با فاصله نه چندان زیاد از هم، از رسانه ملی پخش می‌شوند و بحران ناهماهنگی را در رسانه ملی گوش زد می کند.

افرا و محیط زیست.
سریال " افرا" دارای چند داستان فرعی است که یکی از داستان‌های فرعی آن در خصوص محیط زیست و محیط بانان است. حتی در اوایل این مجموعه مخاطب فکر می کند این سریال در صدد پرداختن به محیط زیست و چالش های زندگی محیط بانان است اما به شکل عجیب این داستان فروکش می‌کند و تنها صحنه فراری و گریز نگهبانان و شکارچیان را به نمایش می گذارد و حرفهای کلیشه از حفظ محیط زیست را ارائه می دهد.
این سریال هرچند قاب بندی های سبزی دارد اما داستان و آدم هایش به شدت روایت سرد و تلخی دارند  شخصیت اصلی محیط بان (کارکتر مسعود) که حافظ و دوستدار محیط زیست است، اما تیپ و ساختاری شخصیتی اش آدم عصبی و بد اخلاق و بدون کشش های انسانی است. او انگار که دنیا جنگل را بیشتر از دنیای انسان‌ها دوست دارد و ارتباط عاطفی او با موجودات بهتر از انسان‌ها می باشد. بنابرین سریالی که زیباترین قاب بندی ها را از شمال کشور و محیط زیستش دارد اما با این شخصیت محیط‌بان بیشتر ضربه به محیط زیست است تا حفظ محیط زیست و چهره مخدوش از حافظان محیط زیست را ارائه می دهد.
اما جدا از انتقادها، یکی از قوت های این سریال بازیگری و بازیگردانی آن است، در بالا گفتیم بازیگران این سریال عین سریال بی نشان دارای یک تیپ شخصیتی هستند ولی بازیگردانی و بازگیری کارگردان در "افرا" نسبت به سریال بی همگان زمین تا آسمان فرق دارد و برای ساخت شخصیت، بازیگران در ارائه شخصیت و بازیگری نمره قبولی خیلی خوبی را کسب کرده اند بر خلاف سریال بی همگان که یکی از ضعف های بزرگش همین نابازیگری است.