پایانی بی سرانجام

«و از آيات الهى است كه از جنس خودتان براى شما همسرانى آفريد تا به وسيلۀ آنان آرامش يابيد و بين شما مودّت و رحمت قرار داد كه در اين كار، نشانه‌هايى براى اهل تفكّر هست.»[۱]

یکی از مهم‌ترین کارکردهای ازدواج، رسیدن به آرامش است. رسیدن به آرامش در پرتو پاسخ به نیازهای افراد زمینه‌ساز رشد زوجین است. 

بی شک هر یک از دختر و پسری که اقدام به ازدواج کرده با هدف دست‌یابی به خوشبختی و سعادت پا در دنیای تاهل می‌گذارد. این هدف مهم گاه در فراز و نشیب زندگی مشترک گم شده و دلایل مختلفی بستر رسیدن به آرامش را که اصلی‌ترین فلسفه ازدواج و پیوند زناشویی است، بر هم زده و شرایطی بر خلاف میل زوجین رقم می‌زند.

گاه این رشته مبارک ازدواج با گرهی کور مواجه شده و ادامه مسیر را بر زن و مرد دشوار و گاه غیر ممکن می‌کند.‌

طلاق رسمی، گسستن پیوند ازدواج به صورت شرعی و قانونی است که پایان بخش رابطه‌ای است که بنا بر دلایل متعدد، افراد قادر و یا مایل به ادامه آن نیستند، اما در کنار این نوع رسمی و قانونی از طلاق، نوعی دیگر از این گسسته شدن پیوند وجود دارد که گاه به مراتب بسیار زیان‌بارتر و پر آسیب‌تر از طلاق رسمی است و آن طلاق عاطفی است. 

بدیهی است که بنیان خانواده مانند هر بنیان و بنای دیگری علاوه بر ساختن و تشکیل آن، نیازمند ترمیم، نگه‌داری و گاه بازسازی است. حال اگر در مسئله ازدواج تنها به ایجاد این بنای مشترک پرداخته شود و پس از به وجود آمدن، بنا را به حال خود رها کرده و به توانمند سازی آن اقدام نشود، هر آن محتمل است که این بنا ویران شده و احساسات، عواطف و سایر جنبه‌های زندگی افراد خانواده را به کام آوار بکشد. 

طلاق عاطفی، طلاقی است که تعهد شناسنامه‌ای و قانونی زوجین باقی است اما دیگر احساسات افراد پاسخ‌گوی نیازهای متقابل یکدیگر نبوده و زمینه‌ساز بروز مشکلات فردی، اجتماعی و خانوادگی آن‌ها می‌شود. 

 پدید آمدن طلاق عاطفی، زاییدهٔ عوامل متعدد و متنوعی است که یکی از این دلایل، بی توجهی به مشکلات و درگیری‌های کوچکی است که بدون حل شدن روی هم تلنبار شده و مانند دانه‌های کوچک برف روی هم انباشته شده و جاده زندگی را به یخبندانی از عاطفه تبدیل می‌کند. بی شک، به وجود آمدن اختلاف نظرها، بگو مگوهای لفظی، دلخوری‌های سطحی از اتفاقات لاینفک و جدایی ناپذیر هر رابطه از جمله رابطه زوجین است و آن‌چه می‌تواند از ویرانگری این اتفاقات کوچک جلوگیری کند حل و فصل کردن مشکلات ریزی است که به وجود آمده، حرف زدن و برای هم وقت گذاشتن از جمله نسخه‌هایی است که برای رابطه زناشویی تجویز می‌شود. 

یکی دیگر از راه‌حل‌ها، پایین آوردن سطح انتظارات از طرف مقابل است اگر هر یک از زوجین، شریک زندگی خود را همان‌گونه که هست بپذیرد بساط بسیاری از ناسازگاری‌ها برچیده شده و حس اعتماد و درک مشترک را افزایش می‌دهد.‌

دیده شدن نیازهای دو طرف، نیز باعث تزریق حس خوشایند کارآمدی و مفید بودن در خانواده می‌شود به طور کلی مردان به نیاز اساسی حمایت خانوادگی، تحسین شدن، مورد اعتماد قرار گرفتن و حفظ جایگاه مقتدرانه خود نیازمندند و زنان نیز باید پاسخ مناسبی برای عواطف خود دریافت کنند، محبت کردن و مورد محبت واقع شدن، گفت و گو کردن، تعهدی که از جانب مرد خود انتظار دارند و روراستی همسر از جمله توقعات زنان از زندگی زناشویی است که بی شک پاسخ به این نیازها از هر دو طرف زن و مرد امنیت بخش این رابطه بوده و بدون اجبار قانون و زور افراد را به پیمان عاطفی زندگی مشترک پایبند کرده و شعله محبت میان آن‌ها را روز به روز بیشتر خواهد کرد.

پی‌نوشت:

[۱]. روم/۲۱.