حجاب، سازنده عفاف

حجاب و عفاف، از مهم‌ترین ارزش‌های الهی است؛ ارزشی که در تمام دوران تاریخ مورد عنایت رهبران الهی و جامعه ایمانی بوده است. شواهد تاریخی نشان می‌دهد که همه انقلاب‌ها و جریان‌های توحیدی در دفاع از ارزش‌ها و جلوگیری از ناهنجاری‌های اخلاقی شکل گرفته و کوشیده‌اند با تبلیغ و تبیین ارزش‌های الهی، راه درست را نشان داده، مسیر را برای سعادت و کمال جامعه هموار کنند.

در این میان جبهه شیطانی و باطل به سبب تمایل به منیت و نفسانیت، دنیا و دنیاپرستی و جهت رسیدن به امیال نفسانی، موانع بزرگی را پیش‌روی جبهه ایمانی قرار داده و کوشیده است تا افکار و اندیشه‌های توحیدی را خاموش، و تمایلات نفسانی و ضدارزش‌ها را به جای ارزش‌ها نهادینه کند. 

در چنین جنگ نرم و سختی علیه جامعه ایمانی، پیامبران و اولیای الهی به میدان آمده و با صبر و استقامت، روشنگری و تبیین و گاهی شکل‌دهی انقلاب‌های خونین، افکار و اندیشه‌ها را از فساد رهانیده و جامعه را به سوی مبانی، آرمان‌ها و ارزش‌های الهی سوق داده‌اند؛ تبیینی که غالباً در قالب برپایی گفتمان‌های دینی، مناظره با شبهه‌افکنان، تشکیل حلقه‌های علمی، حضور در خانه‌ها، مغازه‌ها و حلقات جوانان، تبلیغ چهره به چهره و... شکل می‌گرفت. این ایستادگی‌ها و تبیین فرهنگ‌ساز تنها و بهترین راهی بود که در دستور رهبران دینی قرار گرفت و تأثیرات شگرفی در حفظ ارزش‌ها و نهادینه شدن آن‌ها میان افکار و اندیشه‌ها داشته است.

تجلی کامل این ارزش الهی را می‌توان در آیین محمدی مشاهده کرد که با گفتمان قرآنی به جامعه ایمانی ابلاغ شد: «[ای پیامبر!] به زنان مؤمن بگو دیدگان خود فرو خوابانند و عفت پیشه ساخته، دامن خود را از نگاه بیگانگان بپوشانند و زیور خویش را جز برای شوهران و سایر محارم آشکار نکنند، مگر آنچه پیداست و روسری‌های خویش را به گریبان‌ها اندازند تا سر و گردن و سینه و گوش‌ها پوشیده باشد و پاهاشان را به زمین نکوبند تا آنچه از زینت پنهان می‌کنند، معلوم شود. ای بندگان مؤمن! همه به سوی خدا توبه کنید تا رستگار شوید».[1]

امروزه نیز بهترین سلاح در مسئله حجاب فرهنگ‌سازی و گفتمان‌سازی است؛ فرهنگی که همگان در آن باید نقش ایفا کنند؛ از خانواده گرفته تا حاکمیت، مدارس، مراکز آموزشی و نهادهای مردمی. بدون تردید میوه این گفتمان‌سازی، عفاف و پاکدامنی و حفظ کرامت زن است.

پی‌نوشت
[1]. نور: 31.