امام صادق همانند سایر ائمه علیهم‌السلام، مایه اتصال زمین و آسمان بودند و بدون واسطه از اخبار الهی خبر می‌دادند.
خواستم از مولایمان امام صادق علیه‌السلام بنویسم. هرچه کردم فکر جاری نشد و قلم نچرخید. مگر می‌توان به‌راحتی از شخصی نوشت که او را جز اجداد و فرزندان معصومش، کسی نمی‌شناسد. چه بگویم درباره فردی که خداوند درباره‌اش فرمود: «سَيَهْلِكُ الْمُرْتَابُونَ فِي جَعْفَرٍ الرَّادُّ عَلَيْهِ كَالرَّادِّ عَلَيَّ حَقَّ الْقَوْلُ مِنِّي لَأُكْرِمَنَّ مَثْوَى جَعْفَرٍ وَ لَأَسُرَّنَّهُ فِي أَشْيَاعِهِ وَ أَنْصَارِهِ وَ أَوْلِيَائِه»؛[1] «شک کنندگان درباره جعفر علیه‌السلام هلاک می‌شوند، هر که او را نپذیرد مرا نپذیرفته، سخن و وعده تخلف‌ناپذیر من این است که مقام جعفر علیه‌السلام را گرامی دارم و او را نسبت به پیروان، یاران و دوستانش مسرور سازم».
مثل همیشه از خودشان مدد گرفتم. از ایشان خواستم از خود بگویند و متنم را مبارک گردانند. احادیث را ورق زدم تا به روایتی رسیدم که توجهم را جلب کرد. «سالم‌بن‌ابى‌حفصه گويد: چون ابوجعفر محمّدبن‌على (امام باقر) علیه‌السلام وفات يافت، به يارانم گفتم: «منتظر باشيد تا من بر ابى‌عبداللَّه جعفربن‌محمد (امام صادق) عليه‌السلام وارد شوم و به ایشان تسليت گويم». پس بر آن حضرت وارد شدم و تسليت عرض نمودم. سپس گفتم: ««إِنَّا لِلَّهِ وَ إِنَّا إِلَيْهِ راجِعُونَ»؛ «ما همه از خدائيم و همه به‌سوی او بازمىگرديم»، به خدا سوگند رفت آن‌کس كه (بدون واسطه) مىگفت: «رسول خدا صلی‌الله‌علیه‌و‌آله فرمود» و از واسطه ميان او و رسول خدا صلی‌الله‌علیه‌و‌آله سؤال نمىشد. نه، به خدا سوگند ديگر كسى بمانند او ديده نخواهد شد».
ابو‌عبداللَّه لحظهاى سكوت كردند، سپس فرمودند: «خدای عزوجل فرموده: «از ميان بندگان من كسى پيدا مىشود كه نصف خرمائى صدقه مىدهد و من آن را براى او می‌پرورم و بزرگ مىكنم چنان‌که يكى از شما حيوان چهارپاى خود را می‌پرورد و بزرگ مىكند، تا اينكه آن را مثل كوه اُحُد برايش قرار مىدهم»».
من به‌سوی يارانم آمدم و گفتم: «شگفت‌انگیزتر از اين چيزى نديدم! ما سخن ابوجعفر علیه‌السلام را كه بدون واسطه مىفرمودند: «رسول خدا صلی‌الله‌علیه‌و‌آله فرمود»، بزرگ مىشمرديم؛ ولى ابوعبدالله علیه‌السلام بدون واسطه فرمودند: «خدای عزوجل فرمود»».[2]
امام صادق علیه‌السلام با یک تیر، دو نشان زدند. ایشان به زیرکی در ضمن بیان روایتی سودمند، به آن شخص نشان دادند که امامت تمام نمی‌شود، زمین از حجت خالی نمی‌گردد و ارتباط آسمان و زمین قطع نمی‌شود.
باشد که با ظهور فرزند گرامی‌شان جلوه‌ای از وجود مبارک صادق آل محمد علیه‌السلام را ببینیم و چشم دلمان روشن گردد.
پی‌نوشت:
[1]. كلينى، محمد بن يعقوب، الکافی، چاپ چهارم، دارالكتب الإسلامية، 1403ق، ج1، ص528.
[2]. مفيد، محمد بن محمد، الأمالي، تصحیح: استاد ولى، حسين وغفارى، على اكبر، چاپ اول، كنگره شيخ مفيد، 1413ق، ص354.