فرزند صالح، مایه سعادت و خوشبختی انسان در دنیا و سعادت او در آخرت خواهد شد.

واژه سعادت و رستگاری از کلمات پرتکرار آموزههای دین است. قرآن کریم دراینباره میفرماید: «وَ أَمَّا الَّذينَ سُعِدُوا فَفِي الْجَنَّةِ خالِدينَ فيها»؛[1] «امّا آنها که خوشبخت و سعادتمند شدند، جاودانه در بهشت خواهند ماند»؛ بنابراین ثمره رستگاری، عاقبت به خیری و ورود جاودانه به بهشت خواهد بود.
فرزند، مصداق خوشبختی
از آنجا که سعادت و خوشبختی یکی از گمشدگان انسان است، بیشتر مردم آن را در مال، ثروت و آسایش دنیایی جستجو میکنند؛ درحالی که یکی از بهترین مصادیق خوشبختی، داشتن فرزند است.
فرزند، مایه سعادت
امام باقر علیهالسلام فرمود: «مِن سَعادَةِ الرَّجُلِ أن يَكونَ لَهُ الوَلَدُ يُعرَفُ فيهِ شِبهُهُ، خَلقُهُ و خُلُقُهُ و شَمائِلُهُ»؛[2] «از سعادتهاى مرد اين است كه فرزندی داشته باشد که در جسم و اخلاق و رفتار به او شباهت داشته باشد». این روایت اصل وجود فرزند در زندگی را مایه خوشبختی و رستگاری انسان معرفی کرده است.
فرزند، یاور انسان
بیتردید زندگی انسان با سختیها و گرفتاریهای گوناگونی روبرو میشود و این فرزند است که در زمان تنهایی، یاور و کمککار انسان میشود. امام سجاد علیهالسلام فرمود: «مِنْ سَعَادَةِ الرَّجُلِ أَنْ يَكُونَ لَهُ وُلْدٌ يَسْتَعِينُ بِهِمْ»؛[3] «از سعادت انسان، داشتن فرزندانى است كه از آنها كمک مىگيرد».
فرزند صالح، رزق خدا
بر پایه برخی روایات داشتن فرزند، یکی از رزقهایی است که خداوند برای بندگانش قرار داده است، پیامبر صلیاللهعلیهوآله فرمود: «مِنْ سَعَادَةِ الرَّجُلِ الْوَلَدُ الصَّالِحُ»؛[4] «یکی از خوشبختیهای انسان، داشتن فرزند صالح است»، سپس در جای دیگر فرمود: «الْوَلَدُ الصَّالِحُ رَيْحَانَةٌ مِنَ اللَّهِ قَسَمَهَا بَيْنَ عِبَادِهِ»؛[5] «فرزند صالح، گل و هدیهای است از طرف خدا که بین بندگانش تقسیم کرده است».
نتیجه اینکه هرچند زندگی امروزه از سختیها و فراز و نشیبهای زیادی برخوردار شده است؛ ولی هیچکدام از اینها مجوِز جلوگیری از فرزندآوری نیست؛ علاوه بر اینکه آثار و برکات داشتن فرزند به مراتب بیشتر از اینهاست.
پینوشت:
[1]. هود: 108.
[2]. کلینی، محمدبن یعقوب، کافی، دارالکتب الاسلامیه، 1407ق، چاپ چهارم، ج1، ص306.
[3]. همان، ج6، ص2.
[4]. همان، ج5، ص3.
[5]. همان، ج6، ص2.