با توجه به پیشرفت محدود و کند دانش تجربی تا به امروز، ملحدان به گمان باطل خویش، تلاش می‌کنند آن دسته از آیات قرآن که پدیده‌های طبیعی و کیهانی را توصیف می‌کنند، نامعقول و خرافی جلوه دهند، غافل از آنکه دانش تجربی هر روز در حال تکمیل بوده و به آزمون و خطا وابسته است.
آسمان‌های هفت‌گانه،[1] ستون‌های ناپیدا از زمین با آسمان،[2] زنده ماندن یک انسان در شکم یک ماهی،[3] معراج انسان به آسمان بدون داشتن تجهیزات،[4] فرو رفتن خورشید در گودال پر از گِل،[5] نمونه‌ای از آیات قرآن کریم است که ملحدان و اسلام‌ستیزان به دلیل وجود همین آیات، اسلام را یک دین نامعقول و خرافی معرفی می‌کنند.
قرآن اما کتابی است که برای هدایت مؤمنان و روشن‌گری تمام مردم جهان فرو فرستاده شد. تنها کسانی می‌توانند از خرمن معارف قرآنی فیض ببرند که با انتخاب و اراده خویش در راه ایمان قدم گذاشته و سپس برای یافتن مسیر صحیح، قرآن را چراغ خویش قرار دهند. چنین نیست که هر کسی قرآن را به دست گرفت و آن را مطالعه کرد، بلافاصله نور ایمان در قلبش آمده و هدایت شود؛ زیرا در این صورت آزادی و قدرت انتخاب برای هیچ‌کس باقی نخواهد ماند. بنابراین خداوند با توجه به نیت و اراده افراد به سوی حقیقت‌یابی، سرچشمه‌های فیض را به سوی آنان باز می‌کند.
در مقابل، کسانی که تصمیم گرفتند با گوش، چشم و قلب بسته به سوی قرآن بیایند و آن را مطالعه کنند، پیامدی جز خسران و زیان نخواهند داشت و این کتاب آسمانی فقط بر گمراهی آنان می‌افزاید؛ زیرا نیت آنان از مراجعه به قرآن، یافتن حقیقت نیست، بلکه در جست‌وجوی تعارض و تناقض میان آیات قرآن با یافته‌های بشری هستند. اینجاست که هماهنگ نبودن قرآن و گزاره‌های بشری، دست‌مایه تمسخر آیات قرآن و مقدسات اسلامی می‌شود.
روش‌های هدایت انسان به سوی حقیقت متفاوت است؛ زیرا انسان‌ها شبیه یکدیگر نبوده و برای قانع ساختن هر کس باید روش خاصی را در پیش گرفت. در قرآن کریم نیز به این نکته مهم توجه شده و برهان‌های متعددی برای دعوت مردم به اسلام ارائه می‌شود.
از این‌رو خداوند برای جلب توجه مخاطبان در برخی آیات، آفریده‌ها و زوایای عالم طبیعت و کیهان را که به راحتی در دسترس نیست، به مخاطبان معرفی کرده است. معمولا اثربخشی این نوع آیات آنگاه است که مخاطب بتواند در واقعیت و جهان خارجی نیز آفریده‌های معرفی شده را پیدا کرده و به توانایی پروردگار اعتراف کند. اما مخاطبان لجباز و حق‌ستیز که مضمون برخی آیات قرآن را با یافته‌های بشری در دانش تجربی مغایر دیده‌اند، اقدام به تمسخر قرآن و آیات مربوط به معرفی هستی و کائنات می‌کنند.
در حقیقت، آنچه که برای قرآن‌ستیزان معیار صحت‌سنجی آیات قرآن می‌شود، خطاناپذیر بودن دانش‌های تجربی و قطعی بودن نتایج آن است. در حالی‌که دانش تجربی بر پایه آزمون و خطا قرار دارد و هر روز در حال گسترش می‌باشد. امروز بشر به اختراعاتی دست پیدا کرده که تا سال‌ها پیش کسی به آن فکر نمی‌کرد.
تفاوت رویکرد مسلمانان و ملحدان در مواجهه با این‌گونه آیات قرآن را باید در پذیرش استدلال‌های عقلی و میزان اعتماد به دانش‌های تجربی دانست. شاید امروز کسی نتواند بدون تجهیزات کامل به فضا سفر کند، اما در نگاه مسلمانان این هدف، محال عقلی نیست؛ بلکه شاید دانش تجربی روزی به این مرحله رسید. احتمال نقصان در دستگاه‌های تکنولوژی بسیار زیاد است و دلدادگان دانش تجربی باید منتظر روزی باشند که با پیشرفت تکنولوژی حقایقی را که قرآن بیان کرده است، کشف شوند.
پی‌نوشت:
[1]. بقره، 29.
[2]. رعد، 2.
[3]. صافات، 142.
[4]. اسراء، 1.
[5]. کهف، 86.