عرض ارادت و محبت یهودیان و مسیحیان به اهل‌بیت علیهم‌السلام یک رفتار کاملا پسندیده و بجا می‌باشد، اما برای بهشتی شدن آنان کافی نیست؛ بلکه لازم است آنان با اختیار و اراده خویش به دین اسلام روی آورده و مسلمان شوند.
در منظومه فکری اسلام که بر گرفته از آیات قرآن و احادیث معصومان علیهم‌السلام می‌باشد، تنها کسانی وارد بهشت می‌شوند که از نظر اعتقادی و عملی دارای دو شرط مهم باشند؛ از نظر اعتقادی، بهشتیان کسانی هستند که به خدا و خاتم الانبیاء صلی‌الله‌علیه‌وآله و 12 امام معصوم پس از ایشان اعتقاد دارند. از نظر عملی نیز بهشتیان کسانی هستند که در دنیا به تکالیف دینی خود عمل کرده و تا حد توان از گناه و معصیت دوری جستند. این مطلبی است که در آیات قرآن از آنها به همراهی ایمان و عمل صالح یاد شده است.[1]
بنابراین از نگاه قرآن، کسانی که دارای این دو شرط مهم نیستند، بهشتی نخواهند بود. قرآن به صراحت دیدگاه یهودیان و مسیحیانی که بهشت را فقط برای پیروان این دو دین می‌دانستند، پاسخ می‌دهد: «آنها گفتند: «هيچ كس، جز يهودی يا مسیحی، داخل بهشت نخواهد شد» اين آرزوى آنهاست. ای پیامبر به آنها بگو: «اگر راست می‌گوييد، دليل خود را بياوريد!» آرى، كسى كه روى خود را تسليم خدا كند و نيكوكار باشد، پاداش او نزد پروردگارش ثابت است».[2]
با این حال، درب فیض و رحمت خداوند همواره بر بندگان گشوده شده و انسان تا آخرین لحظه عمر خویش این توانایی را دارد که مسیر صحیح و راستین را بیابد و بهشتی از دنیا برود. یکی از نعمت‌های خداوندی برای انسان‌ها، فرستادن معصومان علیهم‌السلام در میان مردم بود تا بتوانند دین حق را به مردم معرفی کرده و زمینه‌های هدایت را برای آنان روشن سازند.
گزارش‌های تاریخی نشان از این دارد که پس از ظهور اسلام، بیشتر پیروان دین یهود و مسیحیت با دعوت پیامبر معظم اسلام صلی‌الله‌علیه‌وآله مخالفت ورزیده و گاه به رویارویی نظامی نیز انجامیده است، اما برخی احادیث گویای آن است که برخی یهودیان بر هوای نفس خود پا گذاشته و به محضر پیغمبر اکرم صلی‌الله‌علیه‌وآله و یا جانشین ایشان امیرالمؤمنین علیه‌السلام شرفیاب شده و پس از گفت‌وگو و تحقیق، به دین اسلام گرویدند.[3] حتی گاه یهودیان با دیدن یک رفتار از معصومان علیهم‌السلام به حقانیت دین اسلام پی برده و مسلمان شده‌اند.[4]
امروز و در دوران غیبت امام زمان علیه‌السلام نباید کسی گمان کند بدون حضور فیزیکی ایشان، مردم از رسیدن به حقانیت و مسیر صحیح بی‌بهره خواهند ماند؛ زیرا قرن‌هاست که آثار و برکات اهل‌بیت علیهم‌السلام در میان مردم جاری و ساری است و هرکس به مقدار معرفت و ظرفیت وجودی، می‌تواند خوشه‌چینی کند. نمونه واضح این مطلب را می‌توان در عرض ارادت ارامنه و مسیحیان به امام حسین علیه‌السلام و حضرت اباالفضل علیه‌السلام مشاهده کرد. بی‌تردید اگر تفضل و مشکل‌گشایی این انوار درخشان در زندگی قشر غیرمسلمانان نبود، هرگز چنین ارادت و خاکسپاری مشاهده نمی‌شد.
حتی در همین شرایط نیز مسلمانان بر اساس آیات و روایات معتبر باور دارند که خدمت و ارادت به ساحت قدسی معصومان علیهم‌السلام بهترین نمونه از خیر و نیکی است و خداوند وعده داده هرکسی کوچک‌ترین خیری انجام دهد، پاداش آن را خواهد دید.[5] اگر غیرمسلمانان به اهل‌بیت علیهم‌السلام ابراز لطف و محبت دارند، قطعا در همین دنیا پاسخ آن را دریافت می‌کنند، ولی این میزان محبت و ارادت، نمی‌تواند به تنهایی سبب بهشتی شدن غیرمسلمانان باشد؛ بلکه زمینه را برای مسلمان شدن آنان فراهم می‌کند.
البته در قرآن افرادی نام برده شدند که از نظر فکری، مستضعف بوده و در اصطلاح «جاهل قاصر» هستند.[6] اینها در رسیدن به مسیر صحیح کوتاهی نکردند، اما نتوانستند آن را پیدا کنند. بر اساس رحمت بی‌کران خداوند، امید عاقبت بخیری این افراد نیز می‌رود.
پی‌نوشت:
[1]. طلاق، 11.
[2]. بقره، 111-112.
[3]. صدوق، محمد، الخصال، ج2، ص599-595، جامعه مدرسین.
[4]. مجلسی، محمدباقر، بحارالأنوار، ج43، ص30، دار إحياء التراث العربي.
[5]. زلزال، 7.
[6]. نساء، 98-99.