امیرالمؤمنین علیه‌السلام بزرگترین نشانه خداوند است. تولد خارق العاده ایشان همانند اعجاز حضرت صالح، بر همگان روشن و آشکار است و انکار معجز‌ه‌ای بدین روشنی انسان را به نهایت تباهی و خسران می‌رساند.
معجزات و آیات الهی فراوان هستند. برخی معجزات به شکلی هستند که تشخیص اعجاز آن‌ها کار متخصص و اهل‌فن است؛ مانندِ اعجاز قرآن در فصاحت و بلاغت یا معجزه موسی علیه‌السلام در تبدیل عصا به ماری بزرگ. برخی معجزات و نشانه‌های الهی به‌قدری آشکار و واضح هستند که هر انسانی با هر سطح علمی، می‌تواند خارق‌العاده بودن و اعجاز آن را درک کند؛ مانندِ اینکه از دل کوه و صخره‌های محکم، شتری زاده شود. معجزه حضرت صالح علیه‌السلام از آیات بزرگ الهی بود، به شکلی که لجوج‌ترین افراد نیز در ابتدا چاره‌ای جز تسلیم ندیدند[1] و به همین سبب مدتی آب شهر بین مردم و شتر صالح تقسیم شد.[2] این نشانه بابرکت الهی توسط شخصی به نام «قدار» شقی‌ترین و بدترین انسان در تاریخ امت‌های پیش از اسلام کشته شد و زمینه نابودی و عذاب دنیا و آخرت قوم ثمود مهیا گردید. [3]
ولادت آیت الله الکبری از دل سنگ
بنا بر تصریح روایات متعدد، نشانه‌ای روشن‌تر و بزرگ‌تر از امیرالمؤمنین علی علیه‌السلام وجود ندارد.[4] امیرالمؤمنین علیه‌السلام می‌فرماید: «مَا لِلَّهِ عَزَّوَجَلَّ آيَةٌ هِیَ أَكْبَرُ مِنِّی وَ لَا لِلَّهِ مِنْ نَبَإٍ أَعْظَمُ مِنِّی»؛[5] «خداوند بزرگ و عزیز هیچ نشانه‌ای بزرگ‌تر از من ندارد و هیچ خبری از من عظیم‌تر نیست». نکته جالب‌توجه درباره سرور اهل ایمان، ولادت این بزرگ‌مرد از دل دیوارهای سنگی کعبه است. بنا بر نقل متواتر از شیعیان و اهل‌سنت تولد حضرت علی علیه‌السلام در روز سیزده رجب و در خانه خدا بود؛[6] روزی که دیوار کعبه شکافته شد و فاطمه بنت اسد با فرزند دلبند خویش از خانه خدا خارج شد.[7] این نشانه چنان واضح بوده و در کتب متعدد نقل شده است که جای انکار باقی نگذاشته و دوست و دشمن را وادار به اقرار کرده است.
شباهتی دیگر با معجزه صالح علیه‌السلام
قاتل امیرالمؤمنین علیه‌السلام شقی‌ترین و بدبخت‌ترین فرد در امت اسلام محسوب می‌شود، همان‌گونه که کسی که شتر صالح را کشت، بدترین فرد در امت‌های پیشین است. روایت شده که رسول خدا صلی‌الله‌علیه‌و‌آله از حضرت علی علیه‌السلام پرسید: «مَنْ أَشْقَی الْأَوَّلِينَ؟ قَالَ عَاقِرُ النَّاقَةِ. قَالَ :صَدَقَتَ، فَمَنْ أَشْقَى الْآخِرِينَ؟ قَالَ: قُلتُ: لا اَعْلَمُ يَا رَسُولَ اللَّهِ. قَالَ: الَّذِی يَضرِبُکَ عَلَى هَذِهِ وَ أَشَارَ اِلَى يافوخِهِ»؛[8] «چه کسی شقی‌ترین فرد در میان امت‌های پیشین است؟ امیرالمؤمنین علیه‌السلام عرض کرد: قاتل آن شتر. رسول خدا فرمود: درست گفتی، حالا چه کسی بدترین انسان در امت آخرین است؟ فرمود: عرض کردم: نمی‌دانم ای فرستاده خدا! فرمود: آن‌کسی که ضربه شمشیر بر اینجا می‌زند و بر فرق سر امیرالمؤمنین علیه‌السلام اشاره کرد».
نشانه‌ای بزرگ با تاوانی عظیم
اگر قوم صالح بر توافق خود پایبند می‌ماندند و به آیه بزرگ خدا احترام می‌گذاشتند، در دنیا صاحب برکت و نیک‌نامی می‌شدند و در آخرت به سعادت ابدی نائل می‌آمدند؛ اما از این امتحان سخت سرافکنده بیرون آمدند. درباره امیرالمؤمنین علی علیه‌السلام هم روایت شده که اگر مردم بر محبت او گرد هم می‌آمدند، خداوند متعال اصلاً جهنم را خلق نمی‌کرد.[9] اما متأسفانه مصائب فراوان دنیایی و گمراهی اعتقادی به دلیل انکار امیرالمؤمنین، این معجزه بزرگ الهی، گریبان مسلمانان جهان را گرفت و ما هنوز از بند این ذلت‌ها و مصائب رها نشده‌ایم.
پی‌نوشت:
[1]. الحویزی، عبدالعلی، نورالثقلین، چاپ چهارم، اسماعیلیان، 1415ق، ج2، ص48.
[2]. قمر: 27-28.
[3]. مجلسی، محمدباقر، بحارالانوار، چاپ دوم، موسسة الوفا، 1403ق، ج11، ص392.
[4]. صدوق، محمد بن علی، الامالی، چاپ اول، دراسات الاسلامیة، 1417ق، ج1، ص83.
[5]. كلينى، محمد بن يعقوب، الکافی، چاپ چهارم، دارالكتب الإسلامية، 1403ق، ج1، ص207.
[6]. ویکی فقه، مولود کعبه: B2n.ir/y90024.
[7]. فتال نیشابوری، ابوعلی، روضة الواعظین، چاپ اول، رضی، 1357ش، ج1، ص76.
[8]. الحویزی، عبدالعلی، نورالثقلین، چاپ چهارم، اسماعیلیان، 1415ق، ج5، ص587.
[9]. الدیلمی، حسن بن محمد، ارشادالقلوب، چاپ اول، بعثت، بیتا، ج2، ص49.