انتخابات در ایران همواره یک چالش جد برای مردم ایران در مواجهه با غرب است. اما چرا جهان غرب از اروپا تا آمریکا همواره از برگزاری انتخابات در ایرن تا این حد به تکاپو می‌افتند؟
سال 2024 انتخابات‌ای مهمی را در پیش رو دارد، از انتخابات مجلس در ایران تا انتخابات در حوزه اتحادیه اروپا و البته انتخابات ریاست جمهوری در آمریکا، از این رو مراکز مختلفی در دنیا برای درک دقیق اتفاقات میدانی دست به نظرسنجی می‌زنند، اخیراً نتایج برخی از نظرسنجی‌ها در آمریکا و اتحادیه اروپایی منتشر شده است که ما بخ دو نمونه از آن اشاره می‌کنیم.
1. نظرسنجی "یوروبارومتر" نشان داده می‌دهد تنها ۱۴ درصد مردم فرانسه تاریخ برگزاری انتخابات پارلمان اروپا را می‌دانند! این البته وضعیت مهد دمکراسی در اروپا است، در دیگر کشورهای عضو اتحادیه اروپایی أساساً تمایلی عمومی درباره شرکت در انتخابات وجود ندارد.[1]
2. نظرسنجی دانشگاه "کوئینیپیاک" در آمریکا نشان می‌دهد اکثریت نسبی شهروندان این کشور با نامزدی مجدد ترامپ و بایدن در انتخابات ریاست‌جمهوری سال 2024 مخالف هستند.[2]
با توجه به نتایج این نظرسنجی‌ها که البته محدود به این دو مورد نیست، کافی است مقایسه‌ای در باب رویکرد غرب در تقابل با انتخابات ایران را از نظر بگذرانیم.
تصور کنید این دو مورد مذکور نتایج نظر سنجی در ایران بود، چه تحلیل‌هایی در پس آن به ذهن مردم القا می‌شد؟ از ناامیدی مردم برای حل مشکلات تا اراده مردم بر تغییر حاکمیت را می‌شد به وفور در تحلیل‌های کارشناسان خبره‌‌ی bbc و اینترنشنال و... مشاهده کرد.
اما ذکر چند نکته برای درک حقایق موجود قابل ذکر است:
اول اینکه؛ غرب در حالی مشغول ترسیم حدود دموکراسی و مردم‌سالاری خود در دنیاست و سیستم حاکمیتی خود را برتر می‌داند که شهروندان آمریکایی و اروپایی روز به روز بیشتر از نهادهای قدرت لیبرال - دموکراسی فاصله می‌گیرند.
این مهم را می‌توان از وضعیت وخیم مشارکت جوانان در انتخابات پارلمانی اروپا دریافت کرد.
مسئله کاهش محسوس شرکت جوانان در انتخابات آتی تا جایی موجب نگرانی شده است که کمیسیون اروپا پروژه‌ای اضطراری تحت عنوان «MEET» را با هدف تشویق جوانان اروپایی به مشارکت در انتخابات پارلمانی تعریف و عملیاتی کرده است. [3]
مخالفت اکثر آمریکایی‌ها با ساختار انتخاباتی "کالج الکترال" نیز به اندازه‌ای عیان و آشکار است که حتی سران کاخ سفید نیز در ادوار مختلف نسبت به کاستی‌ها و ناکارآمدی آن اذعان کرده‌اند.[4]
اما سوال اینجاست که صاحبان چنین ساختار انتخاباتی ضدمردمی، غیرمترقی و مبهمی چگونه در قامت مدعی‌العموم به خود اجازه اظهارنظر درباره شیوه‌ی برگزاری انتخابات در دیگر کشورهای جهان را می‌دهند؟!
دوم اینکه؛ نگرانی اصلی غرب در قبال انتخابات ایران چیست؟
حقیقت این است که "جمهوری اسلامی"، توانسته است یک نظام مردم‌سالار دینی در تقابل با اصل حکمرانی در غرب ارائه دهد.
نقش محوری و بی‌بدیل مردم در روند ایجاد و بقای نظام جمهوری اسلامی انکار ناپذیر است. غرب به خوبی می‌داند همین پشتوانه بی‌نظیر مردمی بود که موجب شد جمهوری اسلامی درگذار از بزنگاه‌ها و گلوگاه‌های مهم طی 45 سال اخیر موفق عمل کند. چه اینکه عبور انقلاب از بحران‌های بی نظیری که نقش غرب در آن عیان بود، معلول آگاهی، غیرت و مسؤولیت‌پذیری مردم بوده است.
بنابراین حضور مردم در صحنه انتخابات در حقیقت از یک سو دفاع از کشور واز سوی دیگر پاشنه آشیل غرب در مواجهه با ملت و نظام محسوب خواهد شد.
نکته پایانی؛ بنابرآنچه بیان شد می‌توان گفت جنگ شناختی و تاکتیکی دشمن علیه ملت ایران، ۲ رکن اساسی دارد:
1. پنهان‌کاری در قبال واقعیت انتخابات در آمریکا و اروپا که نشات گرفته از ضعف ساختاری و شکلی انتخابات در غرب است.
2. تشویق مردم مبنی بر عدم حضور پای صندوق رای! که نتیجه‌ی آن حصول دست برتر برای غرب در پیشبرد اهدافش علیه ملت ایران خواهد بود.
روش‌های نقشه غرب برای عدم حضور ملت ایران نیز کاملا مشخص است: "سانسور موفقیت‌های شکل گرفته و ناامید کردن مردم از آینده به واسطه‌ی بزرگنمایی مشکلات"،"اعتبارزدایی از مقدسات و هنجارهای عمومی و اجتماعی" و "ترغیب نوجوانان به فردگرایی".
راه مواجهه با این روند، نیز عیان است: "امیدآفرینی" و "آگاهی‌بخشی".
پی‌نوشت؛
1. B2n.ir/m11969 euronews
2. B2n.ir/e65411 Quinnipiac University
3. B2n.ir/d19802 europa
4. B2n.ir/n47109 pewresearch