عید فطر روزی است که معصومان علیهم‌السلام به مؤمنان توصیه می‌کنند خدا را به دلیل توفیق یک ماه بندگی در ماه رمضان، سپاسگزار بوده و از کارهایی که باعث غفلت از یاد خدا می‌شود، پرهیز کنند.
ماه رمضان فرصتی بسیار ارزشمند و بی‌نظیر برای کسانی است که در اندیشه آباد ساختن سرای آخرت هستند. انسان مؤمن و زیرک همواره انتظار فرا رسیدن این ماه مبارک و معنوی به ویژه شب‌های قدر را می‌کشد تا توشه یک سال خود را فراهم آورد؛ زیرا به فرموده امام رضا علیه‌السلام: «شب قدر ابتدای سال می‌باشد كه در آن تقديرات و مسائلى كه در سال پیش رو وجود دارد - از نيكى و بدى، خير و شر، نفع و ضرر، سود و زيان و زندگى و مرگ - برای هر فرد تعيين می‌گردد».[1]
با این حال، با پایان ماه رمضان عید فطر از راه می‌رسد؛ عیدی که خداوند، روزه‌داری در آن را حرام اعلام کرده است. روزی که مؤمنان به پاس عبادت‌ها و راز و نیازها خوشحال بوده و خدا را سپاس می‌گویند. با این حال در منظومه فکری اسلام، روز عید، روزی نیست که انسان مؤمن در آن از یاد خدا غافل باشد.
امام حسن مجتبى عليه‌السلام در روز عيد فطر گروهى را ديدند كه مشغول بازى و خنده بودند، پس در حالی‌كه به آنان اشاره می‌كرد به اصحاب خويش فرمود:
«همانا خداوند عزوجل ماه رمضان را ميدان مسابقه براى بندگان خود قرار داده است تا با طاعت و عبادت براى رسيدن به رضوان و خشنودى خداوند از يكديگر پيشى بگيرند. پس گروهى در اين ميدان تاختند و به خشنودى الهى رسیدند و عده‌اى ديگر عقب افتادند و کوتاهی كردند و زيان ديدند، پس شگفتا و بسيار شگفتا از آن کسی كه امروز به خنده و بازى مشغول باشد؛ در چنين روزى كه نيكوكاران، پاداش می‌گیرند و تقصيركاران زيان میبينند. قسم به خدا كه اگر پرده‌ها و حجاب از ميان برداشته شود، بی‌ترديد فرد نيكوكار فقط به نيكوكارى مشغول خواهد شد و فرد بدكردار، گرفتار زشتكارى خود می‌شود».[2]
پی‌نوشت:
[1]. صدوق، محمد، عيون أخبار الرضا عليه‌السلام، ج2، ص116-117، نشر جهان.
[2]. صدوق، محمد، من لا يحضره الفقيه، ج1، ص 511، جامعه مدرسین.