مضمون لعن در «زیارت عاشورا» با احادیث بسیار زیاد و معتبر در منابع شیعی هماهنگی و همخوانی دارد؛ بنابراین نمی‌تواند جعلی باشد.
دشمنان شیعه و حق‌ستیزان به دلیل وجود برخی جملات در «زیارت عاشورا» که به صورت صریح و غیر صریح به « لعن » دشمنان اهل‌بیت پرداخته، در صحت سند این زیارتنامه تردید کرده و آن را ضعیف می‌دانند.
در باورهای شیعه «زیارت عاشورا» یکی از زیارتنامه‌های معروفی است که می‌توان با خواندن آن، امام حسین علیه‌السلام را از راه دور و نزدیک زیارت نمود. عالمان شیعه افزون بر آنکه به خواندن این زیارت مداومت داشته و به دیگران نیز توصیه کرده‌اند، از بحث و گفت‌وگو پیرامون اعتبار سند و صحت آن و همچنین پاسخ به اشکال‌ها در این زمینه غافل نشده‌اند.[1]
افزون بر مطالب بیان شده پیرامون بررسی سلسله سند می‌توان بر اساس برخی شواهد و قرائن، به جعلی نبودن و ساختگی نبودن این زیارتنامه پی‌برد؛ یعنی اطمینان حاصل می‌گردد که «زیارت عاشورا» توسط معصوم علیه‌السلام نقل شده نه راویان حدیث. در ادامه به چند مورد از این قرائن اشاره می‌شود:
در منابع و کتب حدیثی شیعه، روایات متواتر و بسیار زیادی با موضوع اهمیت و تأکید بر زیارت امام حسین علیه‌السلام نقل شده و آن را از بالاترین و برترین اعمال نزد خداوند متعال معرفی کرده‌اند. همچنین احادیث متعددی با مضمون لعن دشمنان اهل‌بیت علیهم‌السلام به‌ویژه لعن دشمنان امام حسین علیه‌السلام نیز گزارش شده است.
بر همین اساس، «زیارت عاشورا» افزون بر آنکه یکی از زیارتنامه‌ها برای آن امام شهید علیه‌السلام به‌شمار می‌آید، لعن و نفرین بر قاتلان و دشمنان آن حضرت را نیز دربر دارد؛ پس حتی اگر سند این زیارتنامه ضعیف باشد، با توجه به تعالیم فقه شیعه، خواندن چنین زیارتنامه‌ای که احادیث زیادی بر مضمون آن دلالت می‌کند، اشکال ندارد.[2]
البته وجود برخی نکات دیگر در «زیارت عاشورا» سبب می‌شود تا به صدور آن از معصوم علیه‌السلام اطمینان حاصل گردد؛ مانند آداب خاصی که پیش از خواندن این زیارتنامه و به هنگام خواندن آن توصیه شده است؛ از جمله حضور در مکان مرتفع و زیر آسمان، گفتن صد بار تکبیر، خواندن متن زیارتنامه، خواندن صد مرتبه لعن به دشمنان و سلام به محضر امام حسین علیه‌السلام و یاران ایشان، و در پایان، انجام سجده و نماز زیارت و سپس قرائت دعای علقمه.
همچنین گنجانده شدن مسئله ظهور امام زمان علیه‌السلام و اهمیت انتقام و خونخواهی از امام حسین علیه‌السلام در رکاب آن حضرت، قرینه‌ای برای جعلی نبودن «زیارت عاشورا» است؛ زیرا برای جعل یک زیارتنامه با مضمون لعن دشمنان اهل‌بیت، ضرورتی به اشاره مسئله مهدویت وجود ندارد.
پی‌نوشت:
[1]. برای نمونه ر.ک: سبحانی، جعفر، رسائل ومقالات، ج3، ص401، مؤسسة الإمام الصادق عليه‌السلام.
[2]. داوری، مسلم، زیارة عاشوراء تحفة من السماء، ص100-102، مؤسسة صاحب الامر.